Lezers reageren massaal op Stijn Tormans’ brief aan De Lijn

In de startnota van de informateur was openbaar vervoer welgeteld één zin waard. Daarom stuurde onze ervaringsdeskundige reporter Stijn Tormans een brief naar de toekomstige Vlaamse minister van Mobiliteit. Onze lezers reageerden massaal. Een selectie.

Incompetentie

Ik kan alleen maar beamen dat van uw brief geen letter overdreven is, integendeel. Maar dat het openbaar vervoer er is voor losers klopt niet. Dat mag ook niet zo zijn. In Parijs, Londen en andere Europese steden zie je wel maatpakken in de metro en tram, maar daar functioneert het dan ook naar behoren.

Ik meen mezelf te mogen rekenen tot wat men noemt ‘de hogere middenklasse’ en sinds ik in Antwerpen woon (meer dan 20 jaar nu) neem ik voor mijn verplaatsingen in de stad consequent het openbaar vervoer – daar dient het ook voor.

Ik erger er mij dagelijks aan. Ik ben er nog altijd niet uit of het nu gaat om onwil, incompetentie of je-m’en-foutisme (waarschijnlijk een combinatie van de drie). Ik vrees dat ook deze alarmkreet dode letter zal blijven.

Is er dan werkelijk niemand die actie onderneemt tegen dit hemeltergende wanbeleid? Met zijn allen voor de – schaarse – trams gaan liggen, ik zeg maar wat. Ik ben blij dat ik volgend jaar 65 word, zodat ik nog maar 54 euro hoef te betalen voor deze ellende.

Frank Van Nieuwenhove

Lijdensweg

Na tien jaar heb ik besloten niet meer te betalen voor mijn 65+ abonnement. Na mijn verhuis ben ik aangewezen op bushalte Notelaarstraat (Bekkerzeel), maar die wordt door De Lijn maar twee keer per dag bediend.

Mijn afscheidsrit van Leuven naar Bekkerzeel was anders wel de moeite. Ik vertrok in Leuven, halte Sint Pieterskerk, maar die werd niet bediend.

Op naar de volgende tijdelijke halte Rijschool dan maar. Om 12.50 uur komt de bus naar Brussel Noord – zou dit de bus zijn van 12.36 uur of die van 13.06 uur?

Ik doe teken om te stoppen, maar de chauffeur rijdt door. Dan maar wachten. Om 13.06 uur is nog geen bus te zien. Om 13.50 uur komt er eindelijk een bus aan.

Om 15.22 uur kom ik eindelijk in Brussel Noord aan, maar de bus naar Zellik is net weg. De bus naar Asse van 15.50 uur heb ik niet gezien.

Dan maar de bus naar Aalst van 16.50 uur genomen tot Zellik en dan noodgedwongen met de wagen naar huis. Toen was het 17 uur. Mijn trip van Leuven naar Zellik duurde dus vier uur en tien minuten.

Karel Rondou

Kafka

Uw tekst geeft de kafkaiaanse situatie waarin de reiziger van de Lijn en de maatschappij zelf verzeild is, prachtig weer. De politiek is voor 100 procent verantwoordelijk voor deze situatie. Als je liever voor een goede 10 procent van de bevolking voor een paar miljard vrijstellingen van belastingen reserveert om salariswagens mogelijk te maken, kan je die niet voorzien voor een degelijk openbaar vervoer dat ten voordele is van iedereen. Inderdaad zie je zelden of nooit een politicus op een trein, tram of bus. Wel zie je politiek benoemde figuren in de raden van bestuur en de directiecomités. En wat lijn 8 betreft, het zou voor de minister natuurlijk niet leuk zijn dat hij de Noorderlijn, waaraan zovele jaren gewerkt is met een bovenmatige verkeersoverlast voor hele stadswijken, moet openen met een paar oude trammetjes.

Vergeet ook niet dat de Noorderlijn door het prestigieuze Eilandje gaat, waar trendy volk woont in chique woontorens. Neen, dan liever een paar goed beklante Borgerhoutse lijnen, de opstandige rode republiek binnen de stad van De Wever, ontmantelen en reizigers op de fiets en in de auto jagen. Dat heel wat van deze mensen geen auto hebben en geen plaats voor een fiets, is niet van belang. Ook in Zoersel en elders in Vlaanderen staan pendelaars, scholieren en vele anderen tevergeefs te wachten op een bus of een tram die volgens een of ander communicatiesysteem er wel aankomt, maar dat is meestal virtueel. Je kunt je de vraag stellen of de Lijn dan nog wel enig nut heeft.

Alleen is het wel vervelend dat die mensen met die salariswagens in nog langere files moeten staan en straks nog meer en snellere inspanningen moeten gedaan worden om klimaatnormen te halen. En zijn vervoerbewijzen ook geen contract met de reiziger die daar wel iets voor moet krijgen? Of is de reiziger een loser die niet meer door het raam mag kijken en heel af en toe plotseling een controle van een dozijn controleurs en politieagenten met honden moet ondergaan, alsof het crimineel is om zich met het openbaar vervoer te verplaatsen?

Ivan Derycke

School

Over die losers van lijn 8 kan ik niet meespreken. Helaas spreekt u niet over de mensen die van Deurne naar Schoten moeten rijden: eerst moet je vanuit Deurne naar Antwerpen centrum, om daar dan de bus naar Schoten te nemen, als die er al is. Een rit van minstens anderhalf uur. Dat is schandalig, zeker omdat veel schoolkinderen die lijn moeten nemen.

Je bent niet alleen, loser van lijn 8. Sterkte, want verandering zit er nog niet aan te komen. Zelfs niet met die ‘giga-investeringen’.

Gunther Schollen

Politici

Onze politici willen ons steeds meer naar het openbaar vervoer leiden. Maar zolang ze er zelf geen gebruik van maken, bewijzen ze dat ze er zelf niet in geloven.

Zoals men in de VS zegt: ‘Eat your own dogfood’. Intussen hoeven ze niet te investeren in de weginfrastructuur om de files weg te werken.

Roger Bouvrie

Losers

Ik hoop dat uw reporter veel reacties krijgt op zijn mooie brief aan de toekomstige minister van Mobiliteit in Vlaanderen.

Zijn opsomming zal iedere andere loser in Vlaanderen herkennen, en alleen al die opsomming geeft mij moed om het openbaar vervoer te blijven gebruiken. Hopelijk lukt het om iets in beweging te zetten en het openbaar vervoer even efficiënt te maken als in het buitenland. Dat zou ons tot overwinnaars maken.

Doke Willems-Dokman

Oslo

Bij ons bezoek aan Oslo in juni hebben we de stad verkend met bus en tram. Aan iedere halte werden we ingelicht via een elektronisch bord over de bus of tram die aankwam en de tijdspanne waarin die zou aankomen.

We raden het management van De Lijn aan een bezoek te brengen aan Oslo alvorens verder te investeren in niet-werkende systemen.

Heren politici, de kracht van verandering ligt niet in slogans maar in daadkracht. Het start met luisteren naar de kiezer en ook door ter plekke alles te bestuderen. Zo zullen jullie merken dat er met ons belastinggeld wordt gespeeld. En als jullie dan toch grote kuis houden, doe het dan op grootmoeders wijze: van boven naar beneden.

Eric Ghekiere

Gent

Niet alleen in Antwerpen is er iets mis met De Lijn, ook in Gent. Maar hier in de Arteveldestad hebben we geen volwaardige politici zoals de Antwerpse burgervader, die alle tramsubsidies naar zich toetrekt. Gent heeft ook enkele nieuwe trams gekregen. Maar aangezien er geen depot was, heeft men een lijn afgeschaft en de vrijgekomen ruimte gebruikt om die trams ’s nachts te parkeren. Slim!

Al jaren kibbelen ze over een depot over de Nieuwe Vaart, maar de goedkeuringen ontbreken steeds nog.

In 2014 was er al sprake van een nieuwe brug, de Verapazbrug op het einde van het Neuseplein, om zo het verkeer naar de Dampoort te leiden. Dok Noord wordt dan een voetgangersweg. De Lijn had een fantastisch project kunnen verwezenlijken door tramsporen op de brug te plaatsen en die lijn dan door te trekken tot aan de Weba om daar een P&R aan te leggen. De brug komt er wel, maar zonder trams.

J. Defrance

Snelwandelen

Met een nieuwe job in het vooruitzicht besloot ik een aantal weken geleden om wat meer het openbaar vervoer te gebruiken om mijn ecologische voetafdruk wat kleiner te maken. Een traject van een uur, waar ik er met de wagen maar een half uur over zou doen, leken mij niet onoverkomelijk.

De praktijk bleek minder simpel. Op dag één kwam ik bijna te laat. De bus die ik normaal gezien moest nemen, reed me aan zijn halte straal voorbij. Na een grondige inspectie van het bushokje bemerkte ik een papier dat meedeelde dat de bus op 22 augustus een ander traject zou volgen. Het was maandag, 2 september. De volgende bushalte is maar een paar straten verderop, dus besloot ik voor alle zekerheid daarheen te wandelen om daar op de volgende bus te wachten. Met De Lijn weet je nooit, toch?

Ook die halte bleek ’tijdelijk buiten gebruik’, opstappen moest ‘aan de kerk’. Waar ik net vandaan kwam dus. Gehaast gaf ik mijn interpretatie van snelwandelen ten beste en zag ik nog net de volgende bus vertrekken. Mijn pathetische smeekbedes aan de kant van de weg beantwoordde de chauffeur met een nijdig wegslaan van zijn linkerarm. Ik slaagde erin op de daaropvolgende bus te stappen, die toch gewoon aan de halte die ’tijdelijk buiten gebruik’ was afremde en zijn deuren opende voor de drie wachtenden die in tussentijd verschenen waren.

Maar ook de ochtenden van dag 2 en 3 verliepen chaotisch. Zó chaotisch, dat ik me begon af te vragen of ik wel intelligent genoeg was om het openbaar vervoer te kunnen gebruiken. Dat masterdiploma stelt dus toch niet zoveel voor in de harde, koude wereld. Op dag twee nam ik de bus in de verkeerde richting, hoewel die gewoon stopte aan de halte waar die anders áltijd stopt (ik zweer het, ik ken het verschil tussen links en rechts). Op dag drie verschenen de rode stipjes die de komst van een tram aangeven opeens moederziel alleen aan de halte. Geen tram te bespeuren. De lichtjes floepten alleen verder.

Voorlopig zit er dus niets anders op dan samen met de rest van Vlaanderen op de Antwerpse Ring te gaan staan tuffen. Aan mijn ecologische voetafdruk zal ik dan maar verder proberen te werken door beter te recycleren, geen zilverpapier meer te gebruiken, geen plastic flessen meer te kopen en minder lang onder de douche te staan.

Tess Van Linden