Letterlijk: de motiveringsbrief van Jan Becaus. ‘Ik ben op politiek vlak vermoedelijk de minst geprofileerde persoon in het koninkrijk. Maar vergis u niet. Ik heb wel degelijk een politieke overtuiging.’
“Ik ben op politiek vlak vermoedelijk de minst geprofileerde persoon in het koninkrijk. Van nature kan ik zeer moeilijk in onmin leven, ik ben te veel gesteld op harmonie en evenwicht. Eigenlijk ben ik van kop tot teen een consensusfiguur. Vandaar dat ik de aanbiedingen om op een verkiesbare plaats naar de verkiezingen te trekken altijd vriendelijk heb afgewezen. Bovendien vind ik het onkies dat kandidaten die zich al jaren hebben ingezet voor de partij, steevast het onderspit moeten delven tegen ‘een bekend gezicht’.
Maar vergis u niet. Ik heb wel degelijk een politieke overtuiging. Negenentwintig jaar lang heb ik die beroepshalve voor mezelf gehouden, en ik heb daar nooit een probleem van gemaakt. Ik ben nu met pensioen als journalist. Maar dat wil geenszins zeggen dat ik mij buiten de samenleving plaats. Ik kan en wil een waardevolle bijdrage leveren tot het maatschappelijke debat.
Ik ben nu ongebonden. Dat betekent dat ik mij ook actief kan engageren voor de partij die al langer mijn voorkeur wegdraagt. En ik wil mijn politieke mening ook publiek verdedigen. Daarom heb ik mij kandidaat gesteld voor coöptatie in de Senaat.
Ik maak er geen geheim van. Het ware beter geweest indien de eerste kamer bij de zesde staatshervorming was afgeschaft. Dat zou de belastingbetaler veel geld hebben bespaard. Maar de partijen van de vorige regering hebben ervoor gekozen om het cenakel te behouden. Ik kan dat alleen maar betreuren, maar het is nu eenmaal zo.
Zoals ik het begrepen heb, wil de nieuwe Senaat vooral nadenken over de politieke structuren van dit land. Ze wil een reflectiekamer zijn, waarin de gemeenschappen zich bezinnen over de institutionele toekomst. Dat is een lovenswaardige opdracht waaraan ik graag wil meewerken.
Ik heb in mijn leven België ingrijpend zien veranderen, van een negentiende-eeuwse unitaire natiestaat tot een federaal land. Maar het werk is bijlange niet af. Door de voortschrijdende federalisering is België geëvolueerd van twee gemeenschappen naar twee democratieën: een Vlaamse en een Franstalige. Elk met haar eigen partijen, media, sociale consensus en politieke instellingen. Een realiteit die versterkt wordt door de tegengestelde visies op het sociaal-economische vlak.
Dat is niet alleen onbetaalbaar, het levert ons ook nog eens een torenhoge belastingdruk op en ondergraaft de basis van ons sociale systeem. We hebben nood aan ingrijpende hervormingen. Het is incorrect dat het zwaartepunt na de zesde staatshervorming is verschoven naar de deelstaten. De federale begroting is nog altijd veruit de grootste, sociale zekerheid inbegrepen.
De bestuurlijke en fiscale ontvoogding van de deelstaten moet en zal daarom blijven doorgaan. We moeten de omslag maken naar het confederalisme. Daar is geen ontkomen aan. Ik zou het als een voorrecht beschouwen mocht ik aan de vormgeving van dat proces mijn bescheiden bijdrage kunnen leveren.”
Jan Becaus
Coöptatie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier