Koen Lemmens (KU Leuven): ‘Ik besef dat ik voor altijd een laaglander zal zijn’
Koen Lemmens is professor publiekrecht (KU Leuven).
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Dat bekende brandhaarden plots weer in lichterlaaie staan, is iets waar ik niet vrolijk en zelfs wat bang van word. Miljoenen gewone mensen lijden alweer nodeloos.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Ik heb geleerd dat mannen met één plan om de wereld beter te maken veeleer een deel van het probleem kunnen zijn dan het begin van een oplossing.
Wat is uw grootste prestatie?
Dat mijn vrouw en ik, ondanks onze pittige professionele verplichtingen, erin slagen een harmonieus gezinsleven te hebben met voldoende tijd om onze zoon te zien opgroeien.
Wat is uw grootste mislukking?
Dat ik mijn gebreken en tekortkomingen, waarvan ik mij bij het opgroeien gaandeweg bewust werd, nog altijd met me meesleur. Ik ben stilaan oud genoeg om te berusten en ze te aanvaarden.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Het hart van Italië is een deel van mezelf geworden. Maar geef me één dag een nevelige polder, wat mist, grijze druilerigheid en een echo van Brel, en ik besef dat ik voor altijd een laaglander zal zijn.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Zondagochtenden waarop mijn vader naar Beethoven luistert en schoolwerk nakijkt, mijn moeder aan het koken slaat, en ik met Playmobil speel.
Mensen met een kort geheugen en een gebrek aan gêne hebben een pak makkelijker in het leven.
Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?
Kent u het Barbra Streisand-effect?
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Ik heb geen huisdier, maar mocht ik er een hebben, dan zou die labrador zijn zieligste oogjes bovenhalen en smeken dat die monologen zouden ophouden.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Ik mocht muziekschool doen, maar het interesseerde me als kind niet. Nu denk ik dat het bijzonder fijn moet zijn om een instrument te kunnen bespelen of tenminste muziek te kunnen analyseren.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Nuovo Cinema Paradiso van Giuseppe Tornatore. Elke keer weer, tranen met tuiten. Ik heb hoofdrolspeler Philippe Noiret nadien nog twee keer op toneel gezien, dat was magisch.
Waarover zou u meer willen weten?
De loden jaren in België, die ik als kind nog meemaakte, daar zou ik toch echt eens graag alles van weten. Wat is feit, wat fictie? En hoe is het nu precies allemaal gegaan?
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Altruïsme verliest veel van zijn morele waarde als het dient om te laten zien hoe gulhartig de schenker al dan niet is.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Ze vinden. Daarna is het makkelijk.
Vindt u seks overschat?
Ik ben zeker niet ongevoelig voor de geneugten van een glas brunello van een goed jaar, de Irrésistibles van Neuhaus en een vers laagje poedersneeuw op een mooie skipiste. Maar ondanks alles: nee, seks is niet overschat.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Mijn vrouw is mediterraans, ze is een zelfverklaarde salutista (gezondheidsfanate, nvdr). Ik neem kennis van haar aanbevelingen.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Ik weet niet wat ik zou doen en eigenlijk hoop ik er nooit over te hoeven nadenken.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat mensen met een kort geheugen en een gebrek aan gêne het een pak makkelijker hebben in het leven.