N-VA-kabinetsmedewerkster Katleen Bury gaat naar Vlaams Belang. Het Marrakeshpact-debacle was voor haar de spreekwoordelijke druppel.
Op 26 mei staat Katleen Bury op de tweede plaats van de Kamerlijst van Vlaams Belang in Vlaams-Brabant. Geen wit konijn van het kaliber van gouwgenote Goedele Liekens (derde plaats op de Open VLD-Kamerlijst), maar wel een opmerkelijke kandidaat. De juriste begon haar politieke carrière in 2009 op het kabinet van Geert Bourgeois (N-VA), toen Vlaams minister van onder meer Binnenlands Bestuur. Ze werkte er de beleidsnota over de Vlaamse Rand uit. ‘We hebben toen vol overgave gewerkt aan de pijnpunten daar’, zegt ze. ‘De grondprijzen, onderwijs, de kwestie Brussel-Halle- Vilvoorde… We hebben een paar dingen kunnen doen, maar niet voldoende. De context was natuurlijk compleet anders. Wij hadden maar twee Vlaamse ministers, niet de minister-president. En federaal zaten we in de oppositie.’
Toen de N-VA in 2014 toetrad tot de federale regering, was er euforie, weet Bury nog. Ondertussen was zij provincieraadslid in Vlaams-Brabant en gemeenteraadslid in Sint-Pieters-Leeuw. ‘We zouden nu echt gaan meespelen. Daar is bitter weinig van in huis gekomen. De kernwaarden van de partij zijn steeds meer verwaterd. Ik kwam erbij voor de Vlaamse onafhankelijkheid, niet voor confederalisme. En zelfs dat werd niet gerealiseerd.’
Als minister heeft Ben Weyts, die de bevoegdheid over de Vlaamse Rand overnam van Bourgeois, vijf jaar niets gedaan, vindt Bury. De spreekwoordelijke druppel was de saga rond het VN-migratiepact van Marrakesh. ‘Theo Francken zégt wel dat de grenzen beveiligd moeten worden, maar wat doet hij eraan? Hij zégt dat hij tegen de vereenvoudiging van het recht op gezinshereniging is, maar stelt de passage erover in het Marrakeshpact twee jaar lang niet ter discussie. Waarom heeft hij dat niet gezien, laat staan er paal en perk aan gesteld?’
Bij de N-VA is geen plaats voor dissidente meningen of kritische vragen.
Hebt u uw kritiek intern kenbaar gemaakt?
Katleen Bury: Nee. Ik had niet de indruk dat er bij de N-VA een forum is voor dissidente meningen of kritische vragen. Het is niet eens zo dat die in de kiem worden gesmoord. Ik had gewoon nooit het gevoel dat er mensen waren die wílden luisteren. Niet dat het iets zou hebben uitgemaakt. Ik ben geen kopstuk.
Hebt u er geen probleem mee dat het Vlaams Blok veroordeeld is voor racisme?
Bury: Dat was geen eerlijk proces, het was een politiek proces. Ik ben tegen het cordon sanitaire. Ik vond het zo fijn dat ze bij de N-VA ook vonden dat je in een democratie de uitslag van de verkiezingen moet respecteren. Toch gaan ze liever met groen of rood in zee dan dat ze een coalitie vormen met het VB.
Bij uw overstap huldigde u wijlen Joris Van Hauthem, oud-VB-lijsttrekker in Vlaams-Brabant. Intimi van de man zeggen dat hij de antipode is van zijn opvolger, Dries Van Langenhove.
Bury: Ik heb veel antwoorden moeten schrijven op parlementaire vragen van Van Hauthem. Die hadden de juiste toon, ze legden de vinger op de wonde. Hij zat echt op zijn plaats, kreeg respect over alle partijgrenzen heen.
Dries is verguisd door de media. Ik geef hem alle krediet. De cartoons waarvoor Schild & Vrienden kritiek kreeg, zijn verfoeilijk. Maar je moet ze in de juiste context zien. In tijden van crisis houdt humor ons recht. Ook de zeer foute en misplaatste, denk maar aan Charlie Hebdo.
