Robin Ramaekers is oorlogsjournalist bij VTM Nieuws. Hij was te zien in Oorlogsreporters op Canvas en in maart verschijnt zijn boek Front.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Bang is een stap te ver. Maar wat me erg ongerust maakt, is de oorlog in Gaza. Meer nog dan die in Oekraïne zal dat conflict een almaar grotere rol gaan spelen, ook bij ons. Meer dan mensen lijken te beseffen.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Mensen zouden wat vaker van positie moeten switchen. Dat gaat over empathie. In het conflict tussen Israël en de Palestijnen heb ik die de voorbije jaren volledig zien verdwijnen.
Wat is uw grootste prestatie?
Een gedeelde prestatie die wordt gevat in een onnozele oneliner die bij ons op het toilet hangt: ‘Onze grootste verdienste is dat onze kinderen niet de minste ambitie hebben om beroemd te worden.’
Wat is uw grootste mislukking?
Dat ik zo slecht ben in moppen vertellen. Ik onthoud de verhaaltjes niet en heb een compleet gebrek aan timing.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Absoluut. Voortdurend zelfs. Daarom wonen mijn lief, kinderen en ikzelf zo graag in Brussel. Daar heb je heel de wereld bij de hand.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Aan de compleet zorgeloze momenten op het voetbalveldje bij ons in de buurt. Als ik vers gemaaid gras ruik, sta ik daar weer. Het was ook een gevoel van eindeloosheid: we bleven tot iemand ‘komen eten’ riep.
Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?
Daar zou ik een boekje over kunnen schrijven. Maar dat plezier gun ik die mensen niet.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Zeker. We hebben een cavia, Jim Jim, en als mijn verhalen niet op de aandacht van de drie vrouwen in huis kunnen rekenen, luistert hij heel aandachtig.
Onze cavia Jim Jim luistert heel aandachtig naar mijn verhalen.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Muziek is de kunstvorm die me het meest opslorpt. De alom bekende Goldbergvariaties van Bach bijvoorbeeld, gespeeld door Glenn Gould. Maar ook de soundtrack van The Thin Red Line, met Melanesische koorgezangen. Schrille, bijna krijsende vrouwenstemmen, gepareerd door zoemende mannelijke bassen. Héél fascinerend.
Waarover zou u meer willen weten?
Ik zou heel graag goed kunnen schaken, en volledig in die wereld kunnen verdwijnen.
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Er zijn enkele vaste goede doelen waaraan mijn lief jaarlijks een bedrag schenkt. Persoonlijk geef ik vooral ad hoc: ik kom tijdens het uitvoeren van mijn job veel ellende tegen en soms probeer ik iemand uit de nood te helpen.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Dat je niet zonder kunt.
Vindt u seks overschat?
Hoegenaamd niet.
Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?
Wat een vreemde opeenvolging van vragen! Twee weken.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Het voorbije jaar heb ik veel aan mijn bureau gezeten om te schrijven aan mijn boek, en ik snakte meer dan ooit fysiek naar het lopen. Dat probeer ik dus veel te doen.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Ik ben er redelijk van overtuigd dat ik zou blijven. Maar tegelijk zou ik ook willen dat mijn lief en mijn kinderen in veiligheid zijn. Een dilemma.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat je je niet te hard tegen het leven moet verzetten. Hoe meer je tegenspartelt, hoe sneller je kopje-onder gaat.
