Riadh Bahri is journalist en nieuwsanker bij VRT. Hij is nu te zien in Over de Oceaan (Play4/Streamz).
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Alles wat er de afgelopen jaren in het Midden-Oosten is gebeurd, maakt me op z’n minst heel verdrietig. De gruwelbeelden uit Gaza, maar ook de aanslagen op 7 oktober 2023. Het blijft moeilijk om daar als nieuwslezer met een uitgestreken gezicht over te berichten.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Probeer wat vaker in andermans schoenen te staan. Ik had een moeilijke relatie met mijn vader, maar na zijn dood ben ik meer gaan stilstaan bij waar zijn gevoelens vandaan kwamen.
Wat is uw grootste prestatie?
Privé: mijn man vinden en houden. Sportief: elke week een nieuw bench press-record in de fitness. Professioneel: op de stoel zitten waar ik als kind van droomde.
Wat is uw grootste mislukking?
Ik heb een heel chaotische geest en slaag er niet in daar iets aan te doen.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Ja, maar ik ben te bang. Omdat ik al vijftien jaar voor de openbare omroep werk, valt mijn hele identiteit samen met mijn werk. Hoe geweldig moet het zijn om te zeggen: ‘Fuck it! We beginnen opnieuw aan de andere kant van de wereld.’
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
De lange zomervakanties in Tunesië. Na de laatste schooldag zo snel mogelijk het vliegtuig op naar Monastir en dan hele dagen couscous eten, trouwfeesten afschuimen, kamperen op het strand, door de woestijn rijden. De muziek, de kleuren, de kruiden.
‘Mijn hele identiteit valt samen met mijn werk.’
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Ik maak geen kinderen. (lacht) Van slager Dierendonck heb ik geleerd: minder maar beter, als het over vlees gaat. En ik rijd elektrisch, al blijft dat wel yuppiegroen.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Van elk bezoek aan de frituur. Van het feit dat ik twee kredietkaarten heb. En dat ik een elektrische auto koos van een Amerikaanse ceo die steeds vaker op het randje van gek balanceert.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Pijnstillers van Carry Slee, over een jongen wiens mama borstkanker krijgt. Ik las het als puber, toen mijn zus leukemie kreeg. Zij is daar ook aan gestorven. Het voelde alsof ik een gesprek voerde met dat boek, en zo minder alleen was.
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Ik heb twee maandelijkse opdrachten: voor Cliniclowns, omdat zij er waren voor mijn zus. En voor Unicef, omdat ik geen nee kon zeggen tegen een verkoper op straat.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Waar ik het bangst voor ben, is uit elkaar groeien.
Vindt u seks overschat?
Nee. Ik ben me er ook van bewust dat je maar één keer jong bent, met dito lichaam. We moeten er nu van profiteren.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Elke dag naar de fitness. Zelfs op reis, zoals onlangs in Sri Lanka, probeer ik geregeld een hotel met sportruimte te vinden.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Ongetwijfeld. Tegenwoordig lijkt het wel een hype om je aan te melden als reservist, maar dat gen ontbreekt me.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat het veel te kort is en dat je dus moet stilstaan bij het nu en dankbaar zijn. Het klinkt erg Bond zonder Naam, maar die heeft dan ook altijd gelijk.
