Journalist Alain Gerlache: ‘Kunstenaars zijn dé grote weldoeners van de mensheid’

‘Seks blijft een bron van vreugde, op elke leeftijd.’ © Studio Chapo

Alain Gerlache is journalist, politiek commentator en columnist. Zopas verscheen zijn boek Het verhaal van Wallonië.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

De moord op Dominique Bernard in het Franse Arras. Drie jaar na de onthoofding van Samuel Paty werd opnieuw een leraar gedood uit fanatisme, puur omdat hij zijn werk als leraar deed.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Die vreselijke moorden op leraren bewijzen hoe noodzakelijk het is om vandaag veel meer te investeren in kennis en onderwijs.

Wat is uw grootste prestatie?

Het is misschien een beetje ijdel, maar ik ben heel trots dat ik als Franstalige een Nederlandstalig boek heb geschreven dat in de top 10 van non-fictie is beland. En verder ben ik blij dat ik altijd zo veel verschillende dingen heb gedaan, vanuit een eeuwige nieuwsgierigheid.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

In een ander leven zou ik misschien naar Québec zijn verhuisd, een plek waar ik me erg op mijn gemak voel. Maar dat het in de winter tot -30 graden vriest, schrikt me toch af.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Velen zullen het niet begrijpen, maar ik ging heel graag naar school.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Als boomer is dat niet altijd makkelijk, maar ik doe mijn best. Zo neem ik veel vaker dan vroeger het openbaar vervoer. Al zou ik dat nog meer doen, mocht de NMBS een performant bedrijf zijn.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ooit werd ik uitgescholden voor ‘vuile Waalse socialist’. Dat ik een Waal ben klopt, dat socialisme laat ik in het midden. Maar vuil? Dat wil ik ten stelligste ontkennen.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Kunstenaars zijn dé grote weldoeners van de mensheid. Op mijn vijftiende las ik De pest van Albert Camus en dat was mijn eerste confrontatie met lijden. Hoe we te midden van de absurditeit toch zin blijven geven aan dit leven. Ook de tv-serie It’s a Sin, over jonge homo’s in de jaren 1980, raakte me: als jonge kerel heb ik veel vrienden verloren aan aids.

Waarover zou u meer willen weten?

Over wat mensen vandaag drijft tot extreme vormen van wreedheid.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ik citeer de Bijbel zelden, maar hier is het gepast: ‘Laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet.’

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Een evenwicht zoeken tussen compromissen sluiten en jezelf blijven. Mijn man en ik zijn al 26 jaar samen en onze relatie is geen fusie, maar een partnerschap tussen twee vrije mensen.

Vindt u seks overschat?

In de media zeker: I don’t give a fuck om het seksleven van BV’s. Maar in mijn persoonlijk leven niet: het blijft een bron van vreugde, op elke leeftijd.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Ze zijn allebei al lang dood, maar ik denk bijna elke dag aan hen. Hoewel ik als puber soms dacht dat ik bij de geboorte verwisseld moest zijn, besef ik steeds meer hoe groot hun invloed was.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik heb veel respect voor de Oekraïners die nu vechten voor hun land en ik hoop dat ik hetzelfde zou doen.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat er altijd mooie kunst, interessante mensen en fantastische plekken zullen zijn om te ontdekken.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content