Jong talent: Christophe Vandeviver gebruikt besmettingsmodellen om criminaliteit te onderzoeken

Elisa Hulstaert
Elisa Hulstaert Redacteur

Christophe Vandeviver (35) onderzoekt waar, wanneer en waarom criminele feiten daar en dan plaatsvinden.

‘Er zijn opvallend veel gelijkenissen tussen de manier waarop een leeuw een prooi zoekt en de manier waarop een overvaller zijn slachtoffer uitkiest’, zegt Christophe Vandeviver (UGent). Als criminoloog is hij gespecialiseerd in de ruimtelijke en temporele analyse van criminaliteit. ‘Dat betekent dat ik onderzoek waar, wanneer en waarom de criminele feiten precies daar en dan plaatsvinden’, zegt Vandeviver. Daarvoor kijkt hij graag over de muren van zijn eigen discipline. ‘Door wiskundige modellen uit de gedragsecologie – die de verbanden tussen dieren en hun omgeving bestudeert – toe te passen op criminaliteit, ontwikkelen we heel wat nieuwe inzichten.’

U gebruikt ook oude inzichten uit de epidemiologie om criminaliteit te bestuderen.

Christophe Vandeviver: Klopt. Samen met collega’s van geografie hebben we het effect van politiepatrouilles onderzocht. Vanuit criminologisch oogpunt stelden we ons de vraag of de loutere aanwezigheid van politie een effect heeft op criminaliteit, en vanuit geografisch oogpunt vroegen we ons af hoe die patrouilles in tijd en ruimte optimaal verdeeld zouden moeten worden om een maximaal effect te krijgen.

Om die vraagstukken te beantwoorden, hebben we een analogie gemaakt tussen de politiepatrouille die door een straat rijdt en het toedienen van een vaccin in een lichaam. Om te berekenen hoelang het duurt voor er een effect merkbaar is, hebben we een beroep gedaan op modellen uit de epidemiologie. Aan de hand daarvan konden we berekenen hoelang een straat beschermd blijft na het toedienen van dat ‘vaccin’ en hoelang er politie aanwezig moet blijven om de criminaliteit te doen afnemen.

U gebruikt ook besmettingsmodellen om te bepalen waar en waarom inbraken plaatsvinden?

Vandeviver: De beste voorspeller van een inbraak is een eerdere inbraak – dat is binnen de criminologie een breed aanvaard inzicht. Maar na verloop van tijd merken we dat ook omliggende woningen een hoger risico lopen, alsof zoiets besmettelijk is. Daarom zijn we besmettingsmodellen beginnen te hanteren. Enerzijds om inbraken te bestuderen, anderzijds om te proberen criminaliteit te voorspellen, zodat men er ook voorzorgsmaatregelen tegen kan nemen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content