‘Op Jo Vandeurzen lijkt een heksenjacht aan de gang’
De media zijn terecht streng voor politici, schrijft redacteur Tex Van berlaer. ‘Maar nuance mag er ook nog zijn.’
‘Gezien de geest van de wet zou ik daarmee uitgekeken hebben.’
De conclusie van professor Bestuurskunde Steven Van de Walle (KU Leuven) staat er en passant in het twee pagina’s tellende verhaal van Het Laatste Nieuws over de bijverdienste van oud-CD&V-minister van Welzijn Jo Vandeurzen. Via consultancybureau WhoCares werkt hij mee aan de fusie van de financiering van de Vlaamse Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg met de Vlaamse Centra voor Ambulante Revalidatie. In februari had Apache het verhaal over de stap van Vandeurzen naar de consultancywereld als eerste naar buiten gebracht.
De formulering van professor Van de Walle is voorzichtig: niet alleen gaat het niet om de letter van de wet – juridisch gezien het enige wat telt. Hij zegt ook louter dat hij ‘uitgekeken zou hebben’.
Een en ander plaatst de hetze rond Jo Vandeurzen in perspectief. De term ‘heksenjacht’ wordt gewoonlijk ironisch in de mond genomen, maar lijkt hier wel degelijk op zijn plaats. Niet alleen doet de ex-minister niets illegaals, de prestaties en de uitbetaalde bedragen zijn ook niet excessief.
Welk schandaal werd hier bovengespit?
Even over die bedragen. Tot nu toe factureerde het Agentschap voor Zorg en Gezondheid 7,25 gepresteerde uren. Voor de slechte verstaander: zeven komma vijfentwintig uren. Daarvoor betaalde het 1206 euro, inclusief btw. Aan die som hield de CD&V’er 953 euro over. En toch titelt de krant het stuk als volgt: ‘1300 euro per dag voor job die hij mee hielp creëren’.
Bovendien respecteerde Vandeurzen de zogenaamde ontluizingsperiode. Tussen zijn exit als minister in 2019 en zijn start als onrechtstreekse medewerker van het Agentschap zaten minstens twee jaar. Dat is volgens het boekje. De oud-minister blijft volgens het artikel ‘op ruime afstand’ van ambtenaren of kabinetsleden.
Welk schandaal werd hier bovengespit? Het is niet illegaal, het verdient niet buitensporig veel, en de deontologische regels werden gevolgd.
Rammelt de deontologie zelf dan? Daar valt iets voor te zeggen. Dat een ex-minister bijklust voor een departement dat hij een decennium lang heeft bestierd, oogt ongelukkig. Zeker wanneer we weten dat de Vlaamse gezondheidsdepartementen al jaren in de CD&V-invloedssfeer zitten. We kunnen het dus gerust hebben over de verstrenging van de deontologische regels. Dat mag op een niet-schreeuwerige manier, zonder insinuaties in chocoladen letters.
De laatste maanden zijn de media, inclusief Knack, terecht streng geweest voor de politieke mores in dit land. Gedetacheerde cabinetards op de payroll van een beursgenoteerd bedrijf, pensioenen voor ex-Kamervoorzitters en hoge ambtenaren die illegaal bleken, onkostenvergoedingen voor parlementsleden die niet te verantwoorden zijn: het lijstje dikt aan.
Maar ook in die spiraal van antipolitiek mag er nuance zijn. Om een bekende boutade te parafraseren: we willen toch echt niet dat de politiek alleen nog maar dégoûtants telt?
Correctie: in een eerdere versie van dit artikel stond dat Apache het verhaal over Jo Vandeurzen als eerste had gebracht. Het medium beschreef de overstap van de CD&V’er naar de consultancywereld als eerste, maar vermeldde niet de concrete opdracht die Het Laatste Nieuws beschrijft.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier