Onder invloed van imams en islamleerkrachten is bij moslimkinderen een angstcultuur ontstaan. Dat zegt Jacky Goris, het hoofd van het Brusselse gemeenschapsonderwijs.
‘De Scholengroep Brussel van het GO! heeft een team samengesteld om de radicalisering van Brusselse jongeren tegen te gaan. We willen de funeste invloed van salafistische haatpredikers indammen’, zegt Jacky Goris. Een lid van dat team, jihadexpert Montasser AlDe’emeh, bezocht op Goris’ vraag verschillende scholen – zijn volledige relaas leest u hier. Moslimkinderen vertelden hem verhalen over martelingen in het graf, over de komst van de antichrist en over kwade geesten die ’s nachts in hun lichaam dreigden te kruipen.
U hebt eerder al op zorgwekkende signalen van radicalisering gewezen.
Jacky Goris: Inderdaad. Tijdens de ramadan, hadden we ook al gemerkt, gaan almaar jongere kinderen onnodig ver in het belijden van hun geloof. Soms vasten ze tot ze er letterlijk bij neervallen. Zwemmen weigeren ze, want tijdens de vasten mogen ze geen water binnenkrijgen. Voor muziekles zijn ze evenmin te vinden, want muziek is des duivels, zeggen ze.
In dubieuze Koranschooltjes krijgen kinderen radicale theorieën ingelepeld
Al vrij snel zijn we erachter gekomen: in klasjes van dubieuze Koranschooltjes in Brussel wordt niet alleen Arabisch aangeleerd. Kinderen krijgen er meteen ook radicale theorieën ingelepeld en de bijbehorende praktijken aangeleerd. Daarom organiseren we nu zelf Arabische lessen, in samenwerking met de Vrije Universiteit Brussel.
De angstverhalen zijn een vrij nieuwe ontwikkeling, die we heel ernstig nemen. Kinderen krijgen te horen dat hun een gruwelijk lot wacht als ze niet volgens allerlei strenge regels leven. Dat leidt zelfs tot regelrechte paniek. Pure kindermishandeling: een ander woord heb ik er niet voor. Het is alsof we honderd jaar terug in de tijd zijn gekatapulteerd, naar de periode dat fanatieke katholieke pastoors hun kudde vanaf de kansel bedreigden met hel en verdoemenis. Die pastoors haalden hun inspiratie overigens ook niet uit de Bijbel, maar uit Dantes Divina Commedia. Ook zij bezorgden kinderen slapeloze nachten.
Is er ook een probleem met islamleerkrachten?
Goris: Ja. In heel wat gevallen hebben ze een ontstellend beperkte kennis van hun eigen godsdienst en beroepen ze zich op een beperkt aantal, vaak extremistische teksten. Andere teksten kennen ze niet of negeren ze. Dat Saudische invloeden en oliedollars daarin meespelen, is duidelijk.
Kunt u met uw Arabische lessen ook de angst- en horrorverhalen counteren?
Goris: Dat weet ik uiteraard niet. Maar niets doen zou schuldig verzuim zijn. Het team tegen radicalisering dat we hebben samengesteld, is actief in de hele scholengroep om de angstverhalen te ontkrachten.
Wat we nu bij onze moslimkinderen zien, is wellicht nog maar het topje van de ijsberg. Het zou naïef zijn om in die angstcultuur een louter Brussels fenomeen te zien. Het GO! is al een tijd bezig om ook in Vlaanderen een aantal acties tegen radicalisering op het getouw te zetten. Als onderwijsnet doen we wat we denken te moeten doen. Ik roep de andere netten op om ook hun verantwoordelijkheid te nemen. Het onderwijs kan niet alles oplossen, maar in deze kwestie draagt het een grote verantwoordelijkheid. Kinderen zijn tenslotte sterk beïnvloedbaar.
Lees ook het artikel: ‘Radicalisering bij moslimjongeren: ‘Ik ben bang dat er geesten in mijn lichaam kruipen’‘.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
