‘Ik kan geen economen meer horen over aanpassingen van de index’

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.

Nog vier nachten slapen, als ik dit schrijf. Nog vier nachten slapen en mijn loonbrief van januari zal me eindelijk vertellen hoeveel een index van iets meer dan elf procent precies betekent voor mijn nettoloon en mijn verdere leven. Ik loop er al een halfjaar over te tamboeren, maar de voorbije weken werd de spanning haast ondraaglijk. De online simulatoren die voorspellen hoeveel er van uw brutoloon netto overblijft, rekenden mij allemaal andere bedragen voor, dus mijn verbeelding slaat nu helemaal op hol. Ik ga er ondertussen van uit dat ik er zo veel geld zal bij krijgen dat ik me maar beter de boeken van collega Ewald Pironet over sparen en beleggen kan aanschaffen. Hoe dan ook, feest zal het zijn. Ik werk voor een bedrijf waar iets als opslag niet bestaat, of iedereen weet het hier toch wel heel goed stil te houden. Aangezien ik tot aan mijn pensioen voor Knack hoop te blijven schrijven, zal mijn loon in mijn hele carrière allicht nooit meer zo’n sprong maken als over vier dagen.

Het liefst zou ik er tanks voor Oekraïne van kopen.

Ik kan ook geen economen meer horen die voor de zoveelste keer komen uitleggen waarom het Belgische indexsysteem onhoudbaar is, en dat het ongetwijfeld het einde van onze welvaartsstaat zal inluiden. Tot diep in het najaar schuifelde ik zenuwachtig op mijn stoel bij elk nieuw voorstel om die index te hervormen, bang als ik was dat er daarmee effectief aan mijn verhoopte opslag kon worden geraakt. Pas in het nieuwe jaar besefte ik dat er simpelweg onvoldoende tijd overbleef om zo’n duivels plan uit te voeren, en kwam ik tot bedaren. Schiet nu gerust allemaal een ballonnetje in de lucht om het systeem aan te passen.

Helemaal over de rooie ga ik wel als ik vakbondsmilitanten – ik heb er eentje in mijn familie – hoor uitleggen dat de indexering eigenlijk geen loonsverhoging is. De prijzen stijgen, dus moeten we die extra centen meteen weer afgeven om hetzelfde te kunnen kopen als vorig jaar. Net zoals die economen ergens wel een punt hebben, is er ook hier vast iets van aan. Maar het blijft een totale onnozele opmerking in een wereld waarin zo goed als alleen Belgen die automatische indexering krijgen. Natuurlijk moeten we de komende jaren niet te veel rekenen op extra loonstijgingen. De vakbonden zullen even moeten wachten tot de buurlanden ons weer hebben bijgebeend. Ondertussen kunnen we misschien gewoon blij zijn met het geweldige land waarin we leven.