‘Hoe de boeren Natuurpunt verdacht maken, is verbijsterend’

Alle argumenten die tegen Natuurpunt de lucht in worden geschoten, gelden altijd des te meer voor de landbouw.

Een geboortebosje in Langemark-Poelkapelle: zelfs daar stonden boeren vorige week te protesteren, stilaan tegen alles en iedereen. Tijdens de aanplanting ervan stonden ze te roepen en te joelen: dat Zuhal Demir een kogel verdiende, mocht iedereen weer weten. Het is curieus hoe er in Vlaanderen nog altijd sympathie bestaat voor die boeren, alsof we er een groot plezier in scheppen om in discussies partij te kiezen voor de verkeerde.

De tegenstanders van de boeren hebben het al wekenlang niet onder de markt. Vooral het succes waarmee van Natuurpunt een verdachte organisatie werd gemaakt, is – ik geloof dat het de eerste keer is dat ik dit woord in een column gebruik – waarlijk verbijsterend.

De boeren zijn daar al even mee bezig. Een jaar geleden schreef de krant De Tijd al eens uitgebreid over Natuurpunt, alsof er toch iets dubieus is aan die organisatie die voor meer natuur in Vlaanderen vecht. Ook toen al ging het over de ‘tentakels’ van Natuurpunt in de politiek. Het gaat dan altijd over diezelfde medewerker van Zuhal Demir (N-VA) die gelinkt wordt aan de organisatie. Zijn aanstelling is op zich maar een detail, laat staan dat het over belangenvermenging zou gaan, maar het wordt – volstrekt belachelijk – vergeleken met de intense contacten tussen de Boerenbond en de CD&V. Daar is, terzijde, ook niet per se iets mis mee.

Alle argumenten die tegen Natuurpunt de lucht in worden geschoten, gelden altijd des te meer voor de landbouw. Wat stellen de miljoenen aan subsidies voor in vergelijking met die voor de landbouw, een van de meest gesubsidieerde industrieën in Europa? En waarom zou Vlaanderen te klein en te overbevolkt zijn om natuur te beschermen, maar is deze regio wel uitermate geschikt voor een agro-industrie die naar de rest van Europa exporteert? Het is soms te onnozel voor woorden, maar stilaan blijft er altijd wel iets van kleven aan Natuurpunt. Twee weken geleden stonden er tientallen boeren urenlang dreigend rond de woning van Natuurpunt-directeur Jos Ramaekers.

De boeren zijn ondertussen zo razend dat ze niet meer aan hun kinderen uitgelegd krijgen waarom natuur zo belangrijk is.

De CD&V loopt zich ondertussen warm om campagne te voeren tegen de aankoop van landbouwgronden voor natuur. Het is treurig om te zien dat die boeren in zulke petieterige discussies worden opgejut, terwijl ze natuurlijk genoeg redenen hebben om misnoegd te zijn. Daar valt ook nog eens eenvoudig iets aan te doen: we moeten eindelijk eens wat meer gaan betalen voor het voedsel op ons bord. Dat schijnt dan weer geen verkiezingsthema te worden, vreemd genoeg.