Bijna een jaar geleden hield hij het voor bekeken. Vrederechter Jan Nolf had zijn buik vol van de justitie en ging met vervroegd pensioen. Maar in de praktijk is hij nog elke dag met justitie bezig.
Dat doet hij vooral via zijn blog op www.JustWatch.be, waarmee hij zowel justitie als de politiek een geweten probeert te schoppen.
Nu het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde eindelijk wordt gesplitst, moet daar dringend een werklastmeting gebeuren. Hoe is het mogelijk dat die naar schatting vijf jaar in beslag zal nemen?
Jan Nolf: Het grootste probleem van justitie is de hiërarchie. Er heerst nog altijd een ongelooflijk ontzag voor de top van de rechterlijke macht. Eigenlijk zouden we de werklast van die kardinalen van justitie eens moeten meten, maar dan wel op een averechtse manier. Veel van die mannen schrijven dikke boeken, geven dure bijscholingen, zitten in de Hoge Raad voor de Justitie en in nog een rist commissies, en missen ondertussen geen enkele receptie. Het toppunt is dat net zij tot de happy few behoren die hun zeg doen over de werklast. Natuurlijk schiet het dan niet op.
De voorbije decennia zijn er verschillende justitiehervormingen aangekondigd maar in de praktijk kwam er nooit veel van terecht. Ligt dat aan de kwaliteit van de opeenvolgende ministers?
Nolf: Ik ben in elk geval heel blij dat er met Annemie Turtelboom (Open VLD) een minister van Justitie is aangetreden die geen jurist is. Haar voorganger, Stefaan De Clerck (CD&V), was dat wel en hij was veel te veel vergroeid met de magistratuur. De verstrengeling tussen het parket en de politiek, ook via de ministeriële kabinetten, is nefast. Dat is ook een van de redenen waarom de politiek de justitie niet durft aan te pakken. Of beter: niet wil aanpakken. (AP)
