Volgens professor in het grondwettelijk recht en voormalig SP.A-politicus Johan Vande Lanotte heeft de overheid de avondklok ‘gemakshalve’ ingevoerd terwijl er met een samenscholingsverbod ‘quasi hetzelfde’ kon worden bereikt. Om die reden is de avondklok ‘disproportioneel’ en dus ‘onwettig’, zo klinkt het in een persbericht.
De avondklok werd vorige week door gouverneur Cathy Berx aangekondigd als een van de extra coronamaatregelen die specifiek in de provincie Antwerpen worden genomen. Als argument werd het handhavingsbeleid gebruikt, een avondklok is namelijk makkelijker te handhaven. Feestjes en fuiven in private ruimtes zouden moeilijker te controleren zijn en daarom is een samenscholingsverbod minder doeltreffend.
‘Dat argument gaat er dus van uit dat de feesten niet meer doorgaan omdat de mensen na 23.30 uur en voor 06.00 uur niet naar huis kunnen. Familiefeesten overdag? Nooit van gehoord blijkbaar. Fuiven waar de (jonge) mensen blijven slapen? Nooit van gehoord’, aldus de hoogleraar.
Volgens Vande Lanotte zullen feesten en fuiven ook met een avondklok nog voor narigheid zorgen en moeilijk controleerbaar zijn. Een samenscholingsverbod kan daarentegen wel als proportionele maatregel worden gezien. ‘Een samenscholingsverbod verbiedt wat niet meer mag. Een avondklok verbiedt wat niet meer mag, maar nog veel meer. Er is geen enkel gevaar voor de volksgezondheid wanneer iemand om middernacht alleen of met zijn partner een wandeling wil maken’, klinkt het.
Toch werd de avondklok ingevoerd en dat is volgens Vande Lanotte omdat de overheid ‘gemakshalve’ heeft beslist zich niet tot het meest relevante besluit te beperken. ‘Als we het handhavingsgemak van de politiediensten als een doorslaggevend motief voor een zo verregaande vrijheidsbeperking gaan hanteren, dan zijn we fundamenteel verkeerd bezig.’
De professor benadrukt dat de reactie van de overheid ‘sterk en ongewoon’ moet zijn tijdens de coronacrisis, ‘maar ze mag nooit de marges van de proportionaliteit overschrijden’, aldus Vande Lanotte nog. ‘Als meer politiemiddelen nodig waren, kon en moest zo nodig extra federale steun gevraagd worden.’
