Fotografe Carmen De Vos twijfelt: ‘Sinds Trump ben ik mijn geloof in de politiek kwijt’

‘Ik was tot voor een paar jaar een grote liefhebber van verkiezingen’, zegt Carmen De Vos. ‘Omdat ik heel erg in de politiek geloofde, maar ook omdat ik ervan overtuigd was dat je stem een verschil maakte. En dat was ook zo, zeker na de Tweede Wereldoorlog: de politiek heeft het leven van de mensen veranderd en verbeterd. Arbeiders werden ontvoogd en de middenklasse is ontstaan.

‘Maar vandaag ben ik mijn geloof in de politiek een beetje kwijt, zeker na de verkiezing van Donald Trump. Meer en meer dringt het tot me door dat het niet politici zijn die bepalen wat er gebeurt, maar wel de mensen met geld, de aandeelhouders en hun lobby’s.

‘Zelfs politici die het goed bedoelen, staan daar uiteindelijk machteloos tegenover – het grote geld wordt op geen enkele manier ter verantwoording geroepen. Op den duur zijn ze er alleen maar om de belangen van die ultrarijke mensen te dienen. Het gaat niet om ons, de gewone hardwerkende mens. Of om de planeet waar we het met zijn allen mee moeten doen. Of om onze kinderen die een almaar duisterdere toekomst zien opdoemen.

‘Nee, het gaat alleen om het consolideren van macht en het vergaren van nog meer geld. Politici zijn marionetten geworden. Een handvol mensen met meer dan de helft van alle geld bepaalt de wetten. Er wordt daar zelfs niet meer omfloerst over gedaan.’

Hoezo? Geeft u eens een voorbeeld.

CARMEN DE VOS: De Britse premier Rishi Sunak, die onder andere honderd nieuwe licenties aankondigt voor gas- en olieboringen in de Noordzee, maar tegelijkertijd zegt ‘dat de klimaatdoelstellingen niet in gevaar komen’. Dat geloof je toch niet? Ook de mantra ‘daar is geen geld voor, en wie gaat dat betalen?’ is een grote leugen. Er is genoeg geld in de wereld, maar het raakt hoe langer hoe meer opgesloten in de zakken van dat handvol mensen en hun consortiums. Niets wordt zo veel gesubsidieerd als vervuilende industrie. En intussen proberen ze ons wijs te maken dat onze buren, migranten, wokers, werklozen, andersgelovigen, mindervaliden, huisvrouwen of cultuurmakers de geldslurpers zijn. Ze laten ons onderling vechten, dat dwaze klootjesvolk. Hallo? Wij maken ruzie met elkaar over peanuts terwijl de slagroom dagelijks ongehinderd naar dezelfde nietsontziende ontwrichters gaat. Desnoods met oorlog en geweld. Dat maakt me zo kwaad dat ik er bijna apolitiek van word. We zijn met zo veel meer, en toch laten we dit allemaal lijdzaam gebeuren.

U bracht net een gloedvol pleidooi, maar twijfelt u ook soms?

DE VOS: O ja, heel vaak zelfs. Ik heb wel een basisvertrouwen dat het uiteindelijk wel goedkomt. Maar de weg ernaartoe is bezaaid met twijfel en allerlei obstakels. Uiteindelijk kom ik tot een resultaat waar ik mee kan leven. (lacht) Mensen die niet twijfelen vind ik trouwens saai, soms zelfs gevaarlijk. Je kunt er geen gesprek mee voeren, want ze blijven toch bij hun punt en veranderen nooit van idee.