Filip Dewinter: ‘Jongeren zijn te weinig bezig met politiek’

FILIP DEWINTER: Antwerpen had met Bart De Wever een grote ommekeer verwacht. Maar de ontgoocheling is groot. De thema’s die voor onze gewezen kiezers belangrijk zijn, zoals immigratie, het stoppen van de islamisering, het teruggeven van Antwerpen aan de Antwerpenaren,… Daar is niets van in huis gekomen. Integendeel. Er zijn nu al 62 moskeeën in Antwerpen, veertien meer dan vijf jaar geleden (Volgens de stadsdiensten telt Antwerpen momenteel 64 moskeeën, nvdr. ). Meer dan 52 procent van de kinderen in het stedelijk lager onderwijs is moslim, een op vijf inwoners van Antwerpen is moslim. Het loopt de spuigaten uit, en daarom pleiten wij voor een migratiestop. Bart De Wever is er niet in geslaagd de “migratietsunami” naar onze stad te stoppen. Integendeel. Ik denk dat veel van onze gewezen kiezers hem dat kwalijk nemen.

Wil u zelf Antwerps burgemeester worden?

DEWINTER: Natuurlijk, dat is altijd zo geweest. Ik heb twee keer even veel of meer stemmen gehaald dan de huidige burgemeester. (Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in 2012 behaalde Bart De Wever ongeveer 5x meer stemmen dan Dewinter. In 2000 heeft Bart De Wever niet deelgenomen aan de gemeenteraadsverkiezingen, nvdr.) Ik heb dus meer recht op het burgemeesterschap dan wie dan ook in deze stad. Ik heb nog steeds die ambitie, maar op dit moment zou ik al zeer tevreden zijn als Vlaams Belang kan winnen in Antwerpen en zo druk kan zetten op de N-VA om een écht rechts beleid te voeren.

Antwerpen had met Bart De Wever een grote ommekeer verwacht. Maar de ontgoocheling is groot.

Hoe zou u burgemeester van alle Antwerpenaren zijn, met deze grote moslimbevolking?

DEWINTER: Een burgemeester moet proberen te verenigen, niet te verdelen. Ik denk dat ik dat kan. Door aan alle Antwerpenaren een gemeenschappelijk project voor te leggen en hen voor duidelijke keuzes te plaatsen. Het is kiezen of delen: je past je aan, deelt onze cultuur, onze waarden en normen en onze regels. Dan tolereren we je niet enkel, we zullen je ontvangen met open armen. Zij die de regels niet wil volgen, horen hier niet thuis. Voorts draaien we de immigratiekraan dicht en geven we aan de allochtonen die hier zijn alle kansen. Dat kan nu niet. Het is dweilen met de kraan open: we importeren de culturele achterstand en het gebrek aan integratie door alsmaar nieuwe vreemdelingen toe te laten.

U bent streng voor Antwerpse moslims. U hebt het over een ‘veroveringsgodsdienst’.

DEWINTER: Wie in Borgerhout, Antwerpen-Noord, Oud-Berchem of Deurne-Noord komt, weet hoe laat het is. De islambevolking in onze stad past zich nooit aan en dwingt anderen om zich aan te passen. Kijk naar de taal, de klederdracht, de waarden en normen die zij uitdragen.

Kan u één concreet voorbeeld geven van hoe Antwerpse moslims anderen proberen te bekeren?

DEWINTER: Kijk naar de Turnhoutsebaan in Borgerhout. Ik ken die van 25 jaar geleden nog, vandaag is het een geïslamiseerde Arabische kashba geworden, waar het Arabisch de voertaal is, waar de hijab en de sluier samen met de djellaba de kledingdracht uitmaken, en waar de imam meer gezag heeft dan de burgemeester of de politiecommissaris. Wat geldt voor de Turnhoutsebaan, waar nauwelijks nog Vlaamse cafés zijn en varkensvlees uit den boze is, is een voorbeeld dat geldt voor ontelbare straten, pleinen, wijken en buurten in Antwerpen.

Hoe zou u dat indijken?

DEWINTER: De-islamiseren: de islam niet langer subsidiëren en een moskee-stop uitvaardigen. We moeten moslims verplichten om de keuze te maken tussen het onverdraagzame islamitische model, of ons tolerant westers model. Daarom stel ik voor om wie over onze nationaliteit wil beschikken ook een loyaliteitsverklaring te laten ondertekenen. Ik ben er mij zeer van bewust dat er veel gematigde moslims zijn, maar zij zijn helaas niet representatief voor de islam als dusdanig. Nu leven ze volledig onder het juk van de vele moskeeën, waarvan het overgrote deel een vrij radicale, soms salafistische vorm van de islam in de praktijk brengt.

We moeten de buitenlandse invloeden bannen, de gematigde moslims de kans geven om zich te integreren in onze samenleving, en de islamisering terugdringen. Dat is mogelijk, maar het is geen proces dat op 24 uur afgerond zal zijn, laat dat duidelijk zijn. Het belangrijkste is dat de kraan dicht moet. We kunnen geen 15, 17, 18.000 vreemdelingen per jaar in Antwerpen opvangen. (In 2017 vestigden zich volgens de inburgeringsmonitor 7.817 meerderjarige nieuwkomers in Antwerpen, nvdr.) Dat is onhaalbaar, en onmogelijk op verschillende vlakken: cultureel en maatschappelijk, maar ook financieel en socio-economisch.

Wat wil u dan concreet doen met de mensen die uw charter niet willen tekenen?

DEWINTER: Zij krijgen onze nationaliteit niet en verliezen hun verblijfsvergunning. Ik kan spijtig genoeg niet retroactief optreden wat de nationaliteit betreft. Men heeft in de jaren ’80 en ’90 met de snelbelgwet, het versoepelen van de nationaliteitenwetgeving en het laten bestaan van de dubbele nationaliteit ontelbare misbruiken toegelaten. Dat moeten we nu uitzweten. Onze stad explodeert qua bevolking, en helaas zijn het de verkeerde mensen die we aantrekken. Want de gegoede blanke bevolking met centen, die verlaat de stad, en wat krijgen we in de plaats? Berooide, haveloze vreemdelingen die nauwelijks een meerwaarde creëren voor Antwerpen.

Kan u dat vanop stadsniveau aanpakken? Hebt u federaal niet meer macht om zoiets te doen?

DEWINTER: Natuurlijk is dat allemaal waar, maar daarom doen we natuurlijk aan politiek.

Hoe moeilijk is het om jullie kritiek op de N-VA in balans te houden? Het is zowat de enige partij die heel misschien nog met u een coalitie zou willen vormen.

DEWINTER: Ik zeg altijd maar weer: wij willen de N-VA er niet uit, wij willen het Vlaams Belang erin. Dat betekent dat ik natuurlijk kritiek heb op Bart De Wever. Ik vind dat de ommekeer die hij had beloofd onvoldoende tot stand is gekomen. Hij is daar natuurlijk in eerste instantie zelf voor verantwoordelijk, maar het heeft ook te maken met het feit dat hij twee onbetrouwbare partners heeft, CD&V en Open VLD.

U hebt ook een voorstel over aparte inburgeringsscholen hier in Antwerpen. Werkt dat de segregatie niet in de hand?

DEWINTER: Die apartheidscholen zijn er feitelijk al. Dat zijn de scholen waar nu grote concentraties aan vreemdelingen zijn. Nu bieden we nog steeds een vorm van unisex-onderwijs aan, voor iedereen hetzelfde. Terwijl we weten dat een heel belangrijk deel van de leerlingen een enorme leer- en taalachterstand heeft en in het huidige onderwijs niet meekan. Ik pleit ervoor om van de nood een deugd maken en die scholen inburgeringsscholen te noemen, waar we een apart onderwijsmodel met aangepaste onderwijspakketten aanbieden.

Hoe ziet zo’n onderwijspakket er concreet voor u uit?

DEWINTER: Ik denk dat er veel meer aandacht aan taal besteed moet worden. Het moet ook veel meer praktijkgericht zijn. Er is niks fout aan “de vakschool”, die een concrete stiel aanleert.

Dus tegen iemand die in zo’n inburgeringsschool terechtkomt, zegt u automatisch: sorry, de universiteit is niets voor u?

DEWINTER: Nee, ik zeg dat iedereen gelijk is voor de wet. Het is beter om ervoor te zorgen dat jongeren wanneer ze afstuderen naar een beroepsstage kunnen in een bedrijf en op het einde van de rit daar ook daar tewerkgesteld kunnen worden, dan wanneer ze uiteindelijk ontgoocheld de school verlaten en ook nooit tot aan die universiteit of die hogeschool zullen doorgroeien.

U impliceert dat leerlingen met allochtone origine minder snel naar het ASO of hoger onderwijs kunnen.

DEWINTER: De cijfers zijn wat ze zijn. De leerachterstand, het hele probleem van de andere thuistaal, de gebrekkige integratie in de ghettowijken, leiden tot dit soort problemen. Men zal mij niet kunnen verwijten dat ik er niet voor gewaarschuwd heb. Nu de problemen onbeheersbaar zijn geworden, vragen ze mij wat ik eraan wil doen.

U bent toch politicus? Is dat geen logische vraag?

DEWINTER: Ik probeer realistische oplossingen te geven binnen de huidige omstandigheden. Ik weet dat die niet altijd even politiek correct zijn, maar ze zijn wel realistisch. Ze zouden ervoor zorgen dat de jeugdwerkloosheid in Antwerpen misschien kan gehalveerd worden. Want hoe kan het dat we duizenden vacatures hebben voor bepaalde jobs, terwijl een op de drie jongeren werkloos is? (De werkloosheidsgraad bij jongeren bedraagt in Antwerpen 24,96%. De -25-jarigen zijn goed voor 17,1% van het totaal aantal werkzoekenden (cijfers augustus 2018), nvdr.)

Bij de voorstelling van uw lijst werden Jonge Leeuwen voorgesteld. Uit een onderzoek van het Antwerps Jeugdsectoroverleg blijkt dat heel wat jongeren het gevoel hebben dat er niet naar hen wordt geluisterd.

DEWINTER: Dan moeten die jongeren harder op tafel slaan. Toen wij jong waren deden we dat ook. Ik vind dat jongeren tegenwoordig nogal tam en lam zijn. Ze laten zich te weinig horen, durven te weinig een mening te uiten en kleuren te weinig buiten de lijntjes. Het politieke engagement van jongeren laat te wensen over. Politici willen de jongeren naar de mond praten, want ze hebben hun stem nodig. Ik doe dat niet, ik probeer jongeren vooral tegen de schenen te stampen: kom op straat, laat je horen. Als je wil dat er naar je geluisterd wordt, moet je een vuist maken.

Was het vroeger dan beter?

DEWINTER: Nee, maar de mei ’68-generatie en de generaties erna waren toch een pak revolutionairder. Niet altijd op de manier zoals ik het wou, want ik heb veel in de clinch gelegen met linkse en extreemlinkse jongeren. Maar er waren duidelijke visies. Jongeren waren misschien niet mondiger, zoals ze nu wel zijn, maar wel rebelser. Opstand was een tweede natuur. Men koos voor verandering terwijl het niet altijd per se hoefde, en ook niet altijd goed was. Maar het zat hen nu eenmaal in de genen. En dat mis ik te veel bij jongeren van vandaag. Naar mijn mening, en misschien heeft de consumptiemaatschappij daar een rol in gespeeld, zijn ze te conformistisch en te veel op materiële welstand gesteld geworden. Ze zijn te weinig bezig met maatschappelijke verantwoordelijkheid, met politiek, met engagement, en met het durven uiten van nieuwe en frisse en revolutionaire ideeën, die misschien te extreem of te verregaand zijn, maar die op z’n minst uitdagend zijn.

De jongeren die bij het Vlaams Belang aangesloten zijn, zijn sowieso balorige, tegendraadse karakterfiguren.

U praat jongeren niet naar de mond, maar hoe probeert u hen te bereiken?

DEWINTER: Via onze standpunten. Die zijn controversieel en in de ogen van velen radicaal en extreem. Ik denk wel dat ook jonge mensen daar oren naar hebben. We bereiken nogal wat jongeren die vooral de authenticiteit, de radicaliteit en de rechtlijnigheid van het Vlaams Belang appreciëren. De jongeren die bij het Vlaams Belang aangesloten zijn, zijn sowieso balorige, tegendraadse karakterfiguren.

We hebben nu veel over migratie gepraat, maar er zijn ongetwijfeld andere thema’s waarmee u naar de jonge kiezer trekt.

DEWINTER: Natuurlijk, wij hebben een heel boek vol met frisse, nieuwe en jonge ideeën. Maar ik kan niet genoeg beklemtonen dat indien we het immigratieprobleem niet oplossen, ook de andere problemen nooit zullen aangepakt worden. Want heel veel problemen zijn gelinkt aan het immigratieverhaal. Het tekort aan schoolgebouwen, het capaciteitsprobleem, de werkloosheidsproblematiek, en ga zo maar door.

Mobiliteit is in Antwerpen een belangrijk thema, dat kan u niet direct linken aan migratie.

DEWINTER: Nee, alhoewel… Als je heel stout zou zijn, zou dat ook kunnen. Als je zegt: er zijn 50, 60.000 Antwerpenaren bijgekomen… Die rijden ook met de auto, nemen ook het openbaar vervoer, enzovoort. Maar goed, laten we daar niet in overdrijven. Het mobiliteitsprobleem is van een andere orde. En wij nemen daar alweer een afwijkend standpunt in. Wij zeggen niet: ban de auto uit de stad, pest de automobilist. Wij zeggen: Antwerpen moet bereikbaar blijven, en de auto’s hebben hier een plaats. Alleen zijn de files en de hopeloze verkeersproblemen niet veroorzaakt door een teveel aan auto’s, maar door een tekort aan infrastructuur. Het uitblijven gedurende vele decennia van noodzakelijke infrastructuurwerken heeft geleid tot problemen van vandaag.

Ik begrijp bepaalde dingen ook niet. Iedereen pleit voor een bijkomende Schelde-oeververbinding, terwijl ik vaststel dat de Liefkenshoektunnel er onderbenut bijligt, omdat men tol blijft vragen en veel mensen liever 45 minuten in de file staan. Het verkeer afleiden vanuit het noorden van Antwerpen richting Liefskenshoektunnel zou veel problemen oplossen.

Even los van de files: zeven op de tien Antwerpse fietsers voelt zich onveilig in Antwerpen. Wat wil u daar concreet aan doen?

DEWINTER: Die fietsonveiligheid heeft natuurlijk ook te maken met de indruk die men heeft gewekt dat de fietser onaantastbaar is. Ondanks de vele inspanningen die gedaan zijn, zoals fietspaden en het verkeersveilig maken van een aantal kruispunten, heeft men die fietsers de indruk gegeven ongenaakbaar te zijn in het verkeer. Als ik zie hoe bepaalde fietsers zich gedragen, dan hou ik als fietser, maar ook als automobilist mijn hart vast. Waarom was het nu nodig om in alle eenrichtingsstraten tweerichtingsverkeer voor fietsers toe te laten? Ik verwijt Groen dat ze fietsers als een soort van zelfmoordpiloten inzetten om uiteindelijk hun goesting te krijgen.

Rijdt u zelf met de fiets?

DEWINTER: Absoluut. Maar ik waag mij slechts zelden in het centrum, omdat ik het soms te gevaarlijk vind.

En wat wil u dan daaraan doen?

DEWINTER: Je kunt niet altijd aan alles iets doen. Men wil van een politicus altijd weten wat de ideale omstandigheden zijn en hoe men daar kan geraken. Wij leven in een stad met een patroon van straten die dateren uit de middeleeuwen. Je moet keuzes maken. Ik ben bijvoorbeeld geen voorstander van de ‘vertramming’ van Antwerpen, omdat ik vind dat in het hart van de stad bovengrondse trams in feite niet kunnen.

Het zit vol in deze stad.

U relativeert het cijfer dat zeven op de tien fietsers zich onveilig voelt, maar toch voelt u zich niet altijd even veilig in het verkeer.

DEWINTER: Het is onveilig omdat men de fietser heilig heeft verklaard en de fietser een aantal dingen laat doen die leiden tot onveiligheid. In plaats van alle straten tweerichtingsverkeer voor fietsers te maken, zouden we voor sommige straten moeten zeggen: hier mogen geen fietsers in, want het is te onveilig.

Uit datzelfde onderzoek blijkt dat een op twee jonge voetgangers zich niet altijd veilig voelt.

DEWINTER: Ook dat zal wel waar zijn. Het verkeer neemt natuurlijk toe. En dat zal niet anders zijn in de toekomst.

Maar wat wil u eraan doen?

DEWINTER: Ik ben begonnen op een moment dat we met 430.000 Antwerpenaren waren. In 2020 zullen we met 540.000 zijn. Dan moet je niet verwonderd zijn dat het verkeer toeneemt. Dan is men kwaad als men zegt: “Dewinter wil een inschrijvingsstop”. Ja, natuurlijk wil ik dat, want als je dit zo laat verdergaan, zal Antwerpen nog veel voller worden. Alle problemen die je meemaakt zijn niet altijd het probleem van overbevolking, maar wel van saturatie. Het zit vol in deze stad.

De grootste groep nieuwkomers in Antwerpen zijn wel Nederlanders.

DEWINTER: Dat ontken ik niet, maar ik ga niet zeggen dat we per se de Nederlanders als eerste de stad moeten uit jagen. De Nederlanders zijn meestal degenen die wel nog wat meerwaarde creëren, dus laten we nu vooral niet de verkeerde conclusies trekken.

Zij nemen ook de auto en dragen ook bij tot de saturatie.

DEWINTER: Als ik spreek over een inschrijvingsstop, want een andere stop kan ik niet doorvoeren, dan één voor niet-Europese vreemdelingen. Da’s evident. Er is vrij verkeer van mensen en goederen in Europa, dus zijn wij gebonden aan Europese regels die we moeten respecteren.

Kan u nog even samenvatten waarom jongeren, apart van uw kiespubliek, specifiek voor uw partij moeten kiezen?

DEWINTER: Als jongeren een veilige toekomst willen in Antwerpen, met een job, een dak boven hun hoofd en een sociaal vangnet, dan denk ik dat het Vlaams Belang de enige partij is die realistische alternatieven biedt, de enige partij die ook keuzes maakt die de andere partijen niet durven te maken. Die keuze is er een voor het afremmen, stoppen en omkeren van de immigratie en de islamisering. We moeten ervoor zorgen dat we Antwerpen kunnen behouden als een welvarende stad, maar dat impliceert een Vlaamse en Europese stad. Als we dat niet doen, loopt het voor iedereen fout, ook voor de jongeren van allochtone afkomst.

© Jonathan Hendrickx & Jef Cauwenberghs / StampMedia