Het regent incidenten op de bus. Knack-journalist Stijn Tormans roept De Lijn op om al haar deuren te openen. ‘Je zou voor minder agressief worden.’
Het jaar is nog jong, maar er waren al vier zware incidenten tussen reizigers en chauffeurs op voertuigen van De Lijn dit jaar. Dat kan tellen. En wellicht waren er veel meer die de krant niet gehaald hebben.
Gisteren was het weer van dattum. Een moslima wilde langs voren de bus verlaten in Antwerpen, maar de chauffeur weigerde. ‘Zet je hoofddoek af’, zou die daarna gezegd hebben. ‘We zijn in België.’
Even klaar: racisme is verwerpelijk, geen excuses daarvoor. Maar De Lijn en de bevoegde politici moeten niet te hoog van de toren blazen. Een paar weken geleden zei minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open VLD) dat ze op zaterdag ook eens de bus genomen had ‘om te weten wat gewone mensen meemaken’. Hoongelach alom op X. Maar dat was dan tenminste al een dag langer dan de meeste politici, die nooit op een bus komen. En ook niet weten dat dat een microkosmos is, die in een paar seconden kan veranderen in een kruitvat.
Middelvinger
Alleen al daarom was het besparingsbeleid van de vorige ministers van Mobiliteit Hilde Crevits (CD&V) en Ben Weyts (N-VA) desastreus: hun opgestoken middelvinger naar het openbaar vervoer haalt het slechtste in sommigen naar boven, dat spreekt.
De grote revolutie die Lydia Peeters een paar weken geleden doorvoerde, en die vooral hun revolutie is, werd vaak fout uitgelegd als een stad-versus-plattelandsverhaal: het platteland kreeg nog slechter openbaar vervoer, de stad beter.
Soms is de tram afgeschaft, meestal heeft hij vertraging. Wanneer hij eindelijk opduikt, is iedereen slechtgehumeurd: de chauffeur, mijn medereizigers en ik.
Dat laatste is zeker niet overal het geval. Op mijn dagelijkse lijn is geen tram bij gekomen, en de dienstverlening is nog altijd even dramatisch. Soms is de tram afgeschaft, meestal heeft hij vertraging. Wanneer hij eindelijk opduikt, is iedereen slechtgehumeurd: de chauffeur, mijn medereizigers en ik.
Deurenpolitiek
En dan moeten we nog opstappen. Al jaren probeer ik iets te snappen van de deurenpolitiek van De Lijn, maar voorlopig zonder veel succes. Voor politici die, net als Lydia Peeters, willen uitvogelen wat het openbaar vervoer juist is: bij dezen een korte handleiding van een ervaringsdeskundige. Of een poging tot, want het is behoorlijk onbegrijpbaar.
In de tram mag u niet vooraan opstappen, alleen achteraan. Er is meestal wel een voordeur met een drukknop, maar het is niet de bedoeling dat u daarop drukt. Soms is de deur ook gesloten. Dat geldt evenwel niet voor alle trams: op de oude PCC-trams kun je wél vooraan instappen, op de Albatros- en de Hermelijntram lukt dat meestal niet.
Op de bus daarentegen is het net omgekeerd. Daar móét je vooraan opstappen. Wie dat niet doet, krijgt een reprimande van de chauffeur. Achteraan is er ook een deur met een drukknop, maar ook daar: niet op drukken – Joost mag weten waarvoor die dient. Uitstappen kan wel via die deur. Vooraan uitstappen is uit den boze, tenzij de chauffeur het goedkeurt.
Kan er iemand nog volgen? Beste vrienden van De Lijn, stop deze onnozele deurenpolitiek. Je zou voor minder agressief worden. Open alle deuren om op en af te stappen – uw reizigers zijn de peuterleeftijd voorbij. En nee, deze maatregel zal racisme niet bannen en de wereld ook niet verbeteren, maar misschien toch een klein beetje.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier