Dyab Abou Jahjah over resultaten Be.One: ‘We hebben misschien één veldslag verloren, maar niet de oorlog’

Dyab Abou Jahjah, mede-oprichter van Be.One, bekijkt de resultaten van zijn partij die deze gemeenteraadsverkiezingen voor de eerste keer opkwam in onder andere Mechelen, Antwerpen en Gent. ‘We zullen onze wonden likken, ons hergroeperen en ten strijde trekken in mei 2019.’

Dit is het verhaal van een nederlaag, maar ook van de kiemen van een overwinning. Be.One heeft een moeilijke start gekend gisteren, maar is wel uit de startblokken geraakt. Een partij die minder dan een jaar geleden werd opgericht en die bijna een gemeenteraadszetel in Mechelen wist te behalen met een score van 3% heeft een toekomst. De PVDA heeft decennia op haar eerste zetel in Mechelen gewacht en de N-VA was vijftien jaar geleden nergens te bespeuren. We doen het alvast veel beter. Geen enkele nieuwe partij of lijst is zo dicht bij een gemeenteraadszetel gekomen.

Maar laat ons ook toegeven dat de hoop groter was, en de resultaten zijn tegengevallen in vergelijking met de aspiraties. We deden tenslotte niet mee om een signaal te sturen, maar om resultaten te behalen. Misschien waren we te ambitieus, te zelfzeker, en misschien hebben we fouten gemaakt en daardoor onze kans verkeken. Het kan ook zijn dat er andere factoren hebben meegespeeld.

Mechelen

In Mechelen heeft Hakim Boutkabout en zijn team de ideale campagne gevoerd. Met veel overtuiging en creativiteit is Be.One Mechelen erin geslaagd de standpunten van de partij in de verf te zetten en het verschil met de traditionele partijen te laten zien. In een stad waar de burgemeester een verhaal verkoopt van hoop, diversiteit en inclusiviteit als ultiem succesverhaal is dat niet gemakkelijk.

En toch heeft Hakim en zijn team Bart Somers een paar keer in het nauw gedreven en laten zien dat er behoefte is aan een partij zoals Be.One. Hakim heeft ook nergens zijn geschiedenis in de AEL (Arabisch-Europese Liga, vereniging en politieke partij opgericht in 2000 door Dyab Abou Jahjah, nvdr.) onder stoelen of banken gestoken. Neen, hij pronkte er trots mee en dat heeft ook gewerkt. Naar onze inschatting heeft twintig procent van de Mechelse moslimgemeenschap gestemd op Be.One, dat is een duidelijk signaal. Dit aantal kan alleen maar groeien en hopelijk bereiken we in de toekomst ook meer autochtone kiezers.

Antwerpen

Onze campagne in Antwerpen is te laat begonnen. De angst om op onze lijsten te staan was alomtegenwoordig bij vrienden, sympathisanten en zelfs bij leden. Iedereen vreesde een repressieve reactie uit N-VA-hoek – verlies van jobs, verlies van subsidies en andere zaken. Op de lijst van Groen of van SP.A staan, daar kan je iets mee winnen. Maar op de lijst van Be.One in Antwerpen en zelfs in Mechelen staan kan gepaard gaan met opofferingen.

Karima Arektoute kwam ons vijf weken voor de verkiezingen depaneren. Ze heeft samen met Umut Ozturk en de rest van het team een faire en correcte campagne moeten voeren onder tijdsdruk en te midden van wanpraktijken van concurrenten.

Maar met 1600 stemmen in ons historisch bastion kunnen we van een nederlaag spreken. Velen denken dat we stemmen hebben verloren aan de nieuwe partij D-SA (democratisch-solidair appél Vlaanderen, nvdr.). Niks is minder waar. Wij en D-SA vissen namelijk niet in dezelfde vijver. Zij brengen een centrumrechts verhaal en wij brengen een radicaal egalitair en progressief verhaal. Hun kiezer is de onze niet.

Neen, het is Groen dat met onze achterban en kiezers is gaan lopen. Mensen die vroeger op de AEL stemden en met mijn persoon sympathiseren hebben massaal gekozen om voor Groen te stemmen met de hoop dat de sjerp van burgemeester Bart De Wever (N-VA) ontnomen zou worden. Strategisch stemmen heet dat dan. Natuurlijk wist ik al dat N-VA niet zou verliezen en dat een stem voor Groen een stem voor een coalitie met de N-VA zou worden of een stem zou worden die de oppositie aandikt. Een stem op Be.One had qua signaal strategisch efficiënter geweest. Zo zouden we onze thema’s op de agenda kunnen plaatsen. Het werd een gemiste kans, maar wij hebben ook een te brave en te chaotische campagne gevoerd in Antwerpen en dat heeft ons niet geholpen.

Gent

De grootste teleurstelling is zeker Gent. Daar heeft Be.One altijd gehandeld en gecommuniceerd alsof de zetels al in onze handen waren. Waarom? De fameuze Turkse stem. Maar die Turkse stem bleek te gehecht aan de traditionele partijen, ondanks het feit dat net deze partijen een anti-Turkije lijn volgen. Be.One werd vanaf dag één tegengewerkt binnen de Turkse gemeenschap want ‘Dyab Abou Jahjah is niet pro-Erdogan‘ – dat terwijl ik bij links als pro-Erdogan werd neergezet.

De waarheid is dat mijn positie veel genuanceerder is, maar het gegeven heeft hoe dan ook bijgedragen tot onze nederlaag. We waren niet genoeg pro-Erdogan voor de Turken en niet genoeg anti-Erdogan voor de traditionele linkse achterban. Onze campagne in Gent, maar ook in Beringen, werd gekenmerkt door praktijken van Turkse dorpspolitiek, intriges, en een gebrek aan inhoud en visie. Dit was ons grootste falen en dus hebben we in Gent onze zwaarste nederlaag gekend.

2019

Op het einde van deze zeer kritische analyse wil ik toch onze zowat 7000 kiezers garanderen dat we blijven gaan. We hebben misschien één veldslag verloren, maar niet de oorlog. We zullen onze wonden likken, ons hergroeperen en ten strijde trekken in mei 2019 in de regionale verkiezingen. Deze keer zonder dorpspolitiek, zonder illusies en vertrekkend van onze kracht.

Be.One was tijdens de afgelopen verkiezingen een nieuwe partij die nog in haar kinderschoenen stond, meer een samenraapsel van individuen en van netwerken met verschillende affiniteiten dan iets anders, een soort alliantie. Dat model heeft gefaald.

Wat wel slaagde, is het model van Mechelen: één beweging gestoeld op een visie, op radicale gelijkheid en een nieuwe vorm van politiek. Be.One zal in 2019 het Mechelse model overal toepassen. En bovendien zal ik in 2019 ook zelf op de lijst staan in Brussel. Dat zal de kracht en duidelijkheid van de partij enkel ten goede komen. De gemeenteraadsverkiezingen kwamen te vroeg voor ons. In Brussel hebben we dat snel begrepen en gekozen om te wachten, maar in Vlaanderen hebben we ons kans gewaagd. Lessons learned, we bouwen verder op. De doorbraak van onze partij is tenslotte enkel een paar maanden uitgesteld.