Didier Reynders, ereconsul van Tunesië

Vreemd dat uitgerekend een minister van Financiën banden wenste aan te houden met een regime waarvan de inmiddels verdreven leider zich schuldig blijkt te maken aan witwaspraktijken – in België nog wel.

Onze minister van Financiën, Didier Reynders (MR), kreeg in 2004 de titel van ereconsul van Tunesië aangeboden. Een prestigieuze functie die meestal wordt uitgereikt aan iemand die het land van dienst wil zijn.

‘De Belgische antiwitwaswet is een van de beste ter wereld.’ Dat was de opmerkelijke bedenking van Laure du Castillon. De Brusselse parketmagistrate leidt de witwasonderzoeken tegen de Tunesische ex-president Ben Ali, die op 14 januari zijn land is ontvlucht.

Zeker, België heeft als drijvende kracht in de internationale klopjacht die tegen de president ontketend werd een stevige reputatie verworven met zijn antiwitwaswet. Amper was de president verdreven of de Belgische antiwitwascel verstuurde al berichten naar alle banken in ons land om hen te herinneren aan de strikte controleprocedures die van toepassing zijn voor buitenlandse staatshoofden. De concrete informatie die uit de rondvraag voortvloeide, gaf aanleiding tot twee witwasonderzoeken bij het Brusselse parket, en Interpol zette op verzoek van België een internationale taskforce op.

België als model in de strijd tegen witwaspraktijken: het kan onze reputatie alleen maar ten goede komen.

Gênant

Eén klein feitje is een beetje gênant. Onze minister van Financiën, Didier Reynders (MR), kreeg in 2004 de titel van ereconsul van Tunesië aangeboden. Een prestigieuze functie die meestal wordt uitgereikt aan iemand die het land van dienst wil zijn. Reynders zelf is geen ereconsul, vanaf dag één nam hij verlof en beval aan om diens vertrouweling en vriend, Laurent Burton, op te nemen. Burton is directeur van de cel pers en communicatie op het kabinet-Reyners. Een helaas weinig officiële site van het consulair corps van de provincie Luik bevestigt het verhaal, en meldt dat Burton de functie ook vervult. Op de Tunesische ambassade spuien ze mist rond het hele thema. Reynders zelf geeft niet thuis.

Het is hoe dan ook vreemd dat uitgerekend een minister van Financiën via zijn medewerker ooit de banden wenste aan te halen met een regime waarvan de inmiddels verdreven leider zich schuldig blijkt te maken aan witwaspraktijken – in België nog wel.