Binnenkort stelt Fernand Huts zijn nieuwe plannen voor de Boerentoren voor. Knack-redacteur Stijn Tormans vertrouwt het voor geen haar. ‘Die argwaan heeft een reden: Daniel Libeskind, de architect die alleen zijn eigen enorme ego gedoogt.’
We moeten het over de Boerentoren hebben. Voor de lol heb ik het Antwerpse bestuursakkoord erop nageplozen. Jammer genoeg is er nergens een uitgebreide visie over het gebouw te bespeuren, al komt de Boerentoren er wel één keer in voor: ‘Tevens begeleidt de stadsbouwmeester grote private projecten die een impact hebben op onze stadsontwikkeling zoals de Boerentoren.’
Dat belooft weinig goeds. De huidige Antwerpse stadsbouwmeester, Christian Rapp, blonk de voorbije jaren vooral uit door zijn afwezigheid op de publieke fora. De zeldzame keren dat hij in de media kwam, praatte hij vooral de politici en de projectontwikkelaars na. Leuk voor hen, maar de eerste wolkenkrabber op het Europese vasteland verdient beter. Hij heeft vooral een begeleider nodig die écht bezeten is van dat gebouw. Iemand ook die de eigenaar af en toe durft tegen te spreken. Dat zal niet makkelijk worden, want die eigenaar heet Fernand Huts – we kennen hem allemaal.
Dramaqueens
Voor wie niet mee is in de Boerentorensaga: vorige week lekte in Gazet van Antwerpen uit dat de toren wellicht onthoofd wordt. Volgens een ingenieursbureau dat in opdracht van eigenaar Huts een studie liet uitvoeren, zijn de bovenste verdiepingen drie verdiepingen onstabiel. Bij zware stormwind is er ‘een reëel risico op ernstige beschadiging of instorting’, zo citeerde de GvA het bureau. De stadsingenieur van de stad Antwerpen betwist dat dan weer: wat een dramaqueens, zo erg is het helemaal niet.
Bijna alle gebouwen van Libeskind zien eruit als een vorm van grensoverschrijdend gedrag.
Ook het logo van KBC moet eraf, en daar kunnen de mannen van de bank niet mee lachen. Ze zwaaien met allerlei contracten dat het moet blijven. Wij zullen hier niet treuren om een logo, al is het wel erg symbolisch. De Boerentoren haalde vroeger weleens de Zuid-Afrikaanse pers, omdat het de toren was van de bank die de apartheid financierde.
Maar bon, binnenkort dus met een nieuwe top. Sommigen noemen hem nu al ‘de kop van Fernand’, anderen de ‘muts van Huts’. De Wever en Huts zijn al aan het lachen wie van de twee daar een standbeeld krijgt. Natuurlijk is dat een grap, maar misschien toch niet helemaal.
Heel Antwerpen droomt intussen van een rode, stralende A op de top, maar wij zijn er niet gerust op. Die argwaan heeft een reden: Daniel Libeskind, de architect die de renovatie zal leiden. Zijn eerste voorstel was zo kierewiet dat het meer op een fletse aprilgrap leek, getekend in een straalbezopen bui. Al hadden we ook niet anders verwacht: Libeskind is de Balthazar Boma van de architectuurwereld, de architect van de patsers. Praatjes in overvloed, maar voor minder dan protserige spektakelarchitectuur gaat hij nooit. Het woord ‘sereen’ kent hij niet, Libeskind gedoogt alleen zijn eigen enorme ego. Zo zien zijn gebouwen er ook uit, als een soort grensoverschrijdend gedrag.
Kathedraal
De Boerentoren mag niet hoger worden dan de kathedraal, dat bedisselden De Wever en Huts onder elkaar. Even tellen: 123 meter kathedraal – 88 meter Boerentoren? De muts van Huts mag dus maximaal 35 meter hoog worden.
Er is maar één Boerentoren, en die kun je maar één keer verknoeien.
Hoog genoeg om een zwaar egostatement te maken. Een wilde gok: misschien was hun eerste voorstel een afleidingsmanoeuvre. Huts en Libeskind wisten ook wel dat het geen enkele erfgoeddienst zou passeren. Nu lanceren ze een nieuw voorstel dat normaal onaanvaardbaar zou zijn, maar waarvan iedereen denkt: alla, het is toch niet zo erg als het eerste.
Beste erfgoeddiensten, er bestaat een spreekwoord voor: als de vos de passie preekt, let dan op uw ganzen. Er is maar één Boerentoren, en die kun je maar één keer verknoeien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier