‘De luchthaven mag en moet dromen koesteren, maar niet ten koste van zijn omgeving’

Brussels Airport Company (BAC) is het draagvlak voor haar eigen luchthaven vakkundig onderuit aan het halen met haar eenzijdige communicatie. Vlaams Parlementslid Bart Nevens (N-VA) roept BAC op om te kiezen voor een échte dialoog op basis van objectieve gegevens. ‘Vlaamse gemeenten moeten geen spookdorpen worden omwille van Brussels egoïsme’, klinkt het resoluut.

De uitbreidingsplannen die luchthavenuitbater BAC maandag bewust naar de pers lekte, doen heel wat stof opwaaien in de Vlaamse Rand. Niet in het minst in Steenokkerzeel en Kortenberg, gemeenten die onleefbaar dreigen te worden: 22 onteigeningen en een monsterachtige aarden wal van achttien (18!) meter hoog en dubbel zo breed komen op hen af.

Dat een bedrijf als de luchthaven wil groeien en daar ook reële economische mogelijkheden toe ziet, is op zich een positief gegeven. De luchthaven bracht en brengt de ruime regio werkgelegenheid en opportuniteiten. Het huidige draagvlak, dat er wel degelijk is – en zeker ook in Steenokkerzeel en Kortenberg – wordt door de eenzijdige communicatie van de luchthaven echter zwaar onder druk gezet.

Brussels Airport wil, terecht, kunnen opereren vanuit een rechtszekere positie waarbij de vluchtroutes vastliggen in een vliegwet. Maar omwille van verkiezingskoorts bij de Franstalige partijen in Brussel onderneemt federaal minister Bellot niets. Terwijl de grieven van enkele Brusselaars die amper geluidshinder torsen, ingewilligd worden dreigt de Vlaamse Rand het slachtoffer te worden van haar tolerantie. Arnaud Feist, CEO van Brussels Airport, gaf deze week in Terzake nog aan dat we volgens hem geen vliegwet moeten verwachten ‘in de komende twee, drie jaar’.

Als de luchthaven daarvan uit gaat, waarom gaat ze dan niet samen met de omwonenden rond de tafel zitten en neemt ze niet de tijd om in dialoog te gaan en een gedragen oplossing te zoeken? Het ‘forum 2040’, waarin ook buurtbewoners plaats mochten nemen, is immers een lege doos: de deelnemers werden zorgvuldig door de luchthaven uitgekozen en moeten een geheimhoudingsclausule ondertekenen. BAC noemt dit een ‘open dialoog’, maar het proces is allerminst participatief, noch transparant.

Vanuit het perspectief van BAC is het natuurlijk logisch om in de richting van de Vlaanderen te kijken: de brave Vlamingen leggen immers geen exuberante geluidsnormen en bijhorende boetes op. Om die te vermijden en Brussel te ontzien, is het daarom veel makkelijker om wat afstand te nemen van de hoofdstad en wat extra open Vlaamse ruimte in te palmen.

In Humelgem (Steenokkerzeel) en Erps-Kwerps (Kortenberg) klinkt het verzet natuurlijk het luidst omdat er daar effectief onteigend dreigt te worden en omdat er gedreigd wordt met een muur van zeven verdiepingen hoog. Maar ook Zaventem, Sterrebeek, Nossegem, Vilvoorde, Machelen, Tervuren, Wezembeek-Oppem, Kraainem, Tervuren en Overijse zullen een pak meer hinder ondervinden. Daar zwijgt BAC, dat haar presentaties opsmukt met eigen cijfers, zedig over.

Een groot bedrijf als de luchthaven mag en moet dromen koesteren, maar niet ten koste van zijn omgeving. Dat de luchthaven de levenskwaliteit en de impact op de volksgezondheid van haar buren die haar een warm hart toedragen niet mee in rekening neemt, is dan ook een zeer pijnlijke vaststelling. Onze Vlaamse gemeenten en hun inwoners mogen niet onleefbaar worden omwille van een cocktail van economische dromen en Brussels egoïsme en kortzichtigheid.

Laat ons daarom samen, als goede buren, op basis van objectieve en onafhankelijke gegevens bekijken wat er mogelijk is zonder dat onze dorpen spookdorpen worden. Want wat baat economische groei als je in het schemerduister van een muur van achttien meter hoog je eigen buur niet meer verstaat onder het gebrul van vliegtuigmotoren?