‘Een kat in het nauw maakt rare sprongen, zeker als het beest ideologische dogma’s aanhangt’, reageert filosoof Maarten Boudry (UGent) op de kritiek aan zijn adres van PVDA-voorzitter Peter Mertens.
In mijn stuk in Zeno (De Morgen) betoogde ik dat de PVDA haar Stalinistische verleden nog steeds niet verwerkt heeft. Net zoals bij Vlaams Belang, stijgen er geregeld beerputwalmen op uit de partijrangen. Natuurlijk zijn er verschillen: de ideologieën van waaruit Vlaams Belang en PVDA stammen zijn elkaars tegenpolen, en hun respectieve voorlopers hebben met andere genocidaire regimes meegeheuld.
Maar de ambivalente houding van beide partijen, en de interne machtsstrijd tussen vernieuwers en verstokte oudgedienden, vertoont opvallende gelijkenissen. Bovendien is de historische en ideologische afstand tussen PVDA en Stalin en Mao enerzijds, zoals ik betoogde, kleiner dan die tussen Vlaams Belang en Hitler anderzijds.
‘De beerput van PVDA is nog lang niet uitgewalmd’
PVDA-voorzitter Peter Mertens verdedigt zich op Knack.be tegen mijn kritiek. De ironie van Mertens’ stuk is dat hij me beschuldigt van “verdachtmaking”, “framing” en “intentieprocessen“, maar dat hij tegelijkertijd de “opvallende” gelijkenissen analyseert tussen mijn stuk en het interview op Newsmonkey met Bart De Wever, tot en met het taalgebruik toe.
Daarover het volgende: als twee mensen van verschillende politieke gezindten onafhankelijk tot dezelfde conclusies komen, dan is het misschien gewoon omdat ze een goed punt hebben, niet omdat er duistere machinaties in het spel zijn. Bovendien is wijzen op de politieke contacten en sympathieën van een partij met ranzige figuren helemaal geen “guilt by association”. Niet alleen is het een legitieme vorm van argumentatie, het is ook precies wat Mertens zelf – terecht – doet met de historische banden tussen Vlaams Belang en N-VA met de collaboratiebeweging.
Steun aan Noord-Korea
Ter zake: de zwaarste beschuldiging van Peter Mertens aan mijn adres gaat over de ontwerpresolutie in 2011 over Noord-Korea. Daarover schrijft hij: “Als een ware feitenacrobaat heeft Boudry onze naam letterlijk ‘geplakt’ op een ontwerptekst die wij nooit hebben ingediend of ondertekend.” Deze beschuldiging van schriftvervalsing is ronduit lasterlijk. De auteur van de bewuste resolutie, die de volle steun uitspreekt voor het totalitaire regime van Noord-Korea, is voor iedereen zichtbaar op het internationale communistische webplatform Solidnet.org, exact zoals ik in Zeno schreef: “Workers’ Party of Belgium”, de Engelse naam voor PVDA.
Het document staat netjes tussen alle andere resoluties en verklaringen die PVDA daar tot op vandaag online zet, en het is de enige versie van de resolutie over Noord-Korea die daar staat (zie screenshot hieronder).
Met de volledige uitleg over die resolutie en haar geschiedenis wil ik u niet lastigvallen. Daarvoor verwijs ik u door naar mijn blog, in het bijzonder de noot onderaan, die dieper ingaat op de opmerkingen van de afgelopen dagen over de resolutie. De PVDA moet zelf maar uitmaken wie binnen de partij hun account op Solidnet beheert, en wie die tekst – zogezegd de verkeerde? – in hun naam heeft geschreven en geüpload, twee weken na het bewuste congres. Maar ze moet critici niet beschuldigen van vervalsing.
Toen ik Peter Mertens met deze screenshots confronteerde op Twitter en om excuses vroeg, ontstonden er onder de PVDA-kameraden allerlei wilde complottheorieën, als zou ik die screenshot gemanipuleerd hebben, bewijsmateriaal uitgewist, of zelfs Solidnet gehackt — geruchten die voorzitter Peter Mertens gretig oppikte en zelf de wereld in stuurde. In werkelijkheid staat de frase “Written by Workers’ Party of Belgium” daar nog altijd bovenaan het document, voor iedereen zichtbaar, op deze link van Solidnet.
Formeel: dit document getweet én verwijderd door @mboudry is 100% fake. Iemane voegde “written by WPB” toe. Wie? Waarom? Wanneer excuses? https://t.co/uyDgt0O2Tn
— Peter Mertens (@peter_mertens) January 1, 2017
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Los van wat er allemaal wél instaat, valt op wat er vooral niét in de lange repliek van Mertens staat. Nergens veroordeelt hij het regime van Fidel Castro, wiens massamoorden eerder werden vergoelijkt door partijgenoot Raoul Hedebouw. Net zomin neemt hij afstand van de congresverklaring van de International Meeting of Communist and Workers’ Parties in Hanoi dit jaar, bijgewoond door Mario Franssen van de PVDA, waar de 100-jarige viering van het terreurbewind van Lenin wordt gepland (de Oktoberrevolutie). En waarom zou hij?
Zoals de linkse historicus Luther Zevenbergen aantoont op zijn blog, beroept de PVDA zich in haar congresbundel Beginselvaste partij uit 2008 – de neerslag van haar zogenaamde “verniewingsoperatie” – nog steeds op de erfenis van Lenin, de man die het communisme bloedige tanden gaf.
In die tekst wordt het terreurbewind van “de jonge Sovjet-Unie”, nog steeds vergoelijkt met de traditionele argumenten, namelijk dat Lenin te kampen had met “interventie, economische blokkade, politieke en militaire omsingeling, subversie, sabotage en desinformatie.” De tekst betreurt zelfs de “dramatische gevolgen” van de ineenstorting van de Sovjet-Unie in Oost-Europa, uitgerekend met de term “fluwelen contrarevolutie”, een concept van de huisstalinist Ludo Martens, naar zijn gelijknamige boek.
Afstand nemen van Fidel Castro
Mertens doet geen enkele moeite om zich van Fidel Castro te distantiëren, maar des te meer van professor Jan Blommaert. Die is namelijk helemaal geen “trouwe PVDA-militant”, zoals ik schreef. Het ligt eraan. Blommaert stemt al jaren op de PVDA, zo zegt hij zelf, al van in het Stalinistische tijdperk (interview in PVDA-blad Solidair uit 2007). De PVDA pakt op haar eigen website uit met een heel artikel “Waarom professor Jan Blommaert op de PVDA+ gaat stemmen”.
Maar goed, als Mertens zich liever wil distantiëren van Blommaert dan van Fidel Castro, mij niet gelaten. Mijn enige onvergeeflijke blunder is dat ik Blommaert als “psycholinguïst” beschreef, terwijl hij in werkelijkheid “sociolinguïst” en “linguïstische antropoloog” is. Mijn excuses aan professor Blommaert. Ik hoop dat “psycholinguïst” geen scheldterm is in zijn vakgebied. In ieder geval, welke -linguïst Blommaert ook is, tot op vandaag staat hij pal achter zijn lofrede op Ludo Martens’ witwasboek over Stalin, dat volgens hem getuigt van “wetenschappelijke objectiviteit” en dat vele “verzinsels en leugens over Stalin” heeft doorprikt (Blommaert noemt er geen enkele). Ik begin te begrijpen waarom Mertens zich van hem wil distantiëren.
‘Ik roep ons land al jaren op om de diplomatieke banden met het theocratische en barbaarse regime van Saoedie-Arabië te verbreken.’
Nog over het verwijt van dubbele standaarden. Als Mertens wil dat ik me uitspreek over de N-VA die collaborateur Bob Maes “op handen draagt”, dan nodig ik hem uit om links en documentatie te geven, zoals ik ook doe. Maar hij trapt een open deur in. Dat er beerputwalmen opstijgen ter rechterflank, was het allereerste punt dat ik maakte in mijn stuk in Zeno. Dat is vooral het geval bij het Vlaams Belang, maar in mindere mate ook bij N-VA, en gebeurlijk zelf bij andere democratische partijen (zoals de CD&V-er Johan Sauwens die bij het Sint-Maartensfonds opdook). Net zoals ook sommige SP-A’ers met Fidel Castro dwepen. En over Saoedi-Arabië? Ik roep ons land al jaren op om de diplomatieke banden met dat theocratische en barbaarse regime te verbreken.
De stelling van mijn essay was dat de PVDA, net zoals het Vlaams Belang, een ambivalente houding heeft ten aanzien van haar verleden, en dat de beerput – gezien de recente demping – nog een paar jaar zal blijven walmen. Mijn punt was niét dat Peter Mertens een heimelijke Stalinist is die in de Kalmthoutse Heide een nieuwe Goelag-archipel wil inrichten (hoewel hij minstens 13 jaar lid was van de PVDA in periode van volle verheerlijking van Stalin, Mao en Noord-Korea). Dat verstokte Stalinisten hem vandaag als een sociaal-democratische “reformist” en daarom afvallige afschrijven, zoals ik in mijn essay zelf opmerkte, spreekt op zich in zijn voordeel.
‘Als SP.A met dit soort sujetten in zee gaat, dan kan ze naar mijn stem fluiten. En ik ben wellicht niet de enige.’
Maar Peter Mertens heeft me wel een ander inzicht bijgebracht: een kat in het nauw maakt rare sprongen, zeker als het beest ideologische dogma’s aanhangt. Dat Mertens als nationale voorzitter van zijn partij zonder verpinken leugens en complottheorieën verspreidt wanneer hij in het nauw wordt gedreven, en weigert zich daarvoor te verontschuldigen, heeft voor mij nogmaals mijn punt bevestigd: als SP.A met dit soort sujetten in zee gaat, dan kan ze naar mijn stem fluiten. En ik ben wellicht niet de enige.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier