Stavros Kelepouris
De balans valt bijzonder mager uit voor Theo Francken
Theo Francken blijft weigeren een visum af te leveren aan een Syrisch gezin. Rechters worden weggezet als wereldvreemd, en beroepsprocedures worden tot het bittere eind uitgeput. Knack-redacteur Stavros Kelepouris stelt zich daar vragen bij. ‘Het is wel bijzonder cynisch dat Francken zelf de beroepsmogelijkheden van asielzoekers wil inperken.’
De balans valt bijzonder mager uit voor Theo Francken
Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) weigert een visum af te leveren aan de leden van een Syrisch gezin. Zowel tegen het arrest zelf als tegen de opgelegde dwangsommen gaat Francken in cassatieberoep – de hoogste beroepsinstantie in ons land – en intussen verwijt N-VA de rechterlijke macht wereldvreemd te zijn. Een mal figuur voor een staatssecretaris die zelf de beroepsprocedures voor vreemdelingen wil inperken.
Even de feiten op een rijtje: De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RVV) legde het kabinet van Theo Francken op een visum af te leveren aan de leden van een Syrisch gezin. Daar kwam nog eens een dwangsom bovenop. Francken legde zich daar niet bij neer: hij tekende derdenverzet aan tegen de dwangsommen, bij de Raad Van State een cassatieberoep tegen de plicht een visum af te leveren.
Zo’n cassatieprocedure spreekt zich niet uit over de inhoud van het arrest, wel over de wettelijkheid van de uitspraak: in dit geval betwist het kabinet dat de RVV zo’n beslissing überhaupt mocht nemen. In de regel werkt cassatie overigens nooit opschortend, en blijft het arrest dus overeind en uitvoerbaar, ook al verzet Francken zich ertegen.
Zelfs tijdens een cassatieberoep blijft het arrest overeind en dus uitvoerbaar
Het derdenverzet tegen de dwangsommen won Francken wel, maar na een beroep van de advocaten van het Syrische gezin kreeg de staatssecretaris alsnog nul op het rekest: de dwangsommen werden voor het Hof van Beroep opnieuw opgelegd. Ook daar zal de staatssecretaris zich voorlopig niet naar schikken, want hij kondigde al aan in cassatie te gaan. Het cassatieberoep tegen het tweede luik, het arrest van de RVV, kan overigens nog even op zich laten wachten – volgens Eric Brewaeys, persmagistraat bij de Raad van State, een klein jaar. Een jaar lang dwangsommen van 1.000 euro per gezinslid betalen, ga dat maar eens uitleggen aan de belastingbetaler.
De andere optie, zo schermt het kabinet-Francken, is nog veel erger, want toegeven aan het arrest zou gelijk staan aan het openzetten van de grenzen. Francken zelf sprak in het verleden over ‘het failliet van het Europese asielsysteem’, en waarschuwde: ‘dan zou ik aan elke kandidaat-vluchteling de mogelijkheid moeten geven om met een visum naar ons land te reizen.’
Geen precedentswaarde
Die uitspraak mag u gerust verticaal classificeren. Wat niet algemeen geweten is, is de motivatie achter het arrest van de RVV. Die nam haar besluit nadat het gezin drie keer een visum had gevraagd, en de rechter tot drie maal toe de weigering van de overheid van tafel had geveegd omdat ze ‘onvoldoende gemotiveerd’ was, aldus Chantal Bamps , voorzitster van de RVV in De Standaard. Toen de Raad de visa oplegde, was de staat er dus tot drie maal toe niet in geslaagd uit te leggen waarom het gezin geen visum zou mogen krijgen.
Een humanitair visum is nooit een recht, maar wel een gunst
‘Dat de indruk wordt gewekt dat de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen vanaf nu in elke zaak een visum zal opleggen is meer dan een brug te ver’, reageerde Bamps dan ook. Een humanitair visum is volgens de Belgische wetgeving immers nooit een recht, maar een gunst. Net daarom was het zelfs de allereerste keer dat de RVV het afleveren van een visum oplegde. ‘Een visum wordt niet lichtzinnig en makkelijk opgelegd,’ verzekerde ze nog.
De advocate van het Syrisch gezin formuleerde het minder diplomatisch: ‘Ik denk dat Francken ofwel slecht geïnformeerd is over de draagwijdte van dit arrest, ofwel is dit een volgende stap in het onmogelijk maken van elke vorm van migratie.’
Practice what you preach, staatssecretaris
Eigenlijk maakt het Francken en zijn partij niet eens zoveel uit wat de rechterlijke macht te zeggen heeft. Gisteren zette N-VA zelfs vol de aanval in op die macht. ‘Geen wereldvreemde rechters’ – duidelijke taal in het pamflet dat de partij verspreidde via Twitter.
#IkSteunTheo pic.twitter.com/nokHhd7wgT
— N-VA (@de_NVA) December 8, 2016
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Ondertussen blijft Francken wel gewoon alle rechtsmiddelen uitputten. Ook tegen de in beroep herbevestigde dwangsommen gaat Francken in cassatieberoep – in ons land de hoogste beroepsinstantie, en dus de laatste strohalm voor de staatssecretaris. Is daar iets mis mee? Natuurlijk niet: de rechtsgang moet zijn gang kunnen gaan, en rechtsmiddelen zijn er om uitgeput te worden.
Het is wel bijzonder cynisch dat Francken zelf de beroepsmogelijkheden van asielzoekers wil inperken
Uiteraard is het dan wel bijzonder cynisch dat Francken deze zomer zelf nog een vurig pleidooi lanceerde om de beroepsmogelijkheden van uitgewezen asielzoekers te beperken. Nu gebeurt het volgens de staatssecretaris nog te vaak dat een asielzoeker zijn uitwijzing de facto negeert door steeds weer dergelijke procedures aan te spannen. Practice what you preach: we kunnen het de staatssecretaris ten stelligste aanbevelen.
Een schijntje van een precedentswaarde; een aanval op de scheiding der machten; een eindeloze en hypocriete reeks beroepsprocedures. Dat is een erg magere balans voor een staatssecretaris.
Rechtzetting:
In een eerdere versie van dit artikel stond te lezen dat Theo Francken beroep aantekende tegen de dwangsommen. Het betrof hier echter een derdenverzet, geen beroep. Het beroep werd aangetekend door de advocaten van het Syrisch gezin.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
