Colombiaanse ex-prostituee in België getuigt: ‘Jij moet mij betalen, zei ze, of ik laat je deporteren’

De Colombiaanse trans vrouw Alejandra* (28) ging als prostituee in België twee jaar door de hel. Tot ze aanklopte bij de Antwerpse ngo Payoke, die haar nu begeleidt als slachtoffer van mensenhandel.

‘In Colombia had ik veel problemen om aanvaard te worden als trans. Je hebt er ook maar weinig mogelijkheden op de ­arbeidsmarkt. Je werkt als fetisj­model voor de webcam, je werkt in de prostitutie, of je belandt op straat. En ik wilde het huis van mijn moeder helpen afbetalen.

‘Via webcam had ik een andere trans vrouw uit Italië leren kennen, die me uitnodigde om daar te gaan werken. Dat was mijn eerste kennismaking met prostitutie. Maar in Italië ging het niet goed met mij. Ik moest mijn reisschulden afbetalen, voor eten en verblijf had ik geen geld. Ik sliep ook niet meer. Daarom trok ik na anderhalve maand naar België. Dat was in februari 2020.

‘Via het wereldje van Miss Trans-verkiezingen was ik in contact gekomen met een latina trans vrouw in een Waalse stad. Zij nodigde me uit om bij haar te komen wonen. Ik keek naar haar op. Ze had me verteld dat ze een eigen huis en auto had. Maar toen ik in die stad aankwam, bleken dat allemaal leugens. Ze kreeg OCMW-steun en had een sociale woning. Het is daar dat we klanten ontvingen.

‘De trans vrouw regelde mijn advertenties op QuartierRouge en Redlights, sprak met klanten aan de telefoon, en zei hoe laat ik me klaar moest houden. Als trans kun je 200 euro per uur vragen, we verdienen dus meer dan gewone prostituees. Omdat we iets speciaals te bieden hebben.

‘Emotioneel was ik helemaal afhankelijk van haar. Ze zag er ook op toe dat ik geen vriendschap sloot met andere prostituees of met klanten. Ze wílde dat ik afhankelijk was van haar. Ze heeft me gebruikt: ze zag me blijkbaar niet als vriendin, maar als dienstmeisje en hoer.

‘Ik deed de boodschappen, maakte het huis schoon en kookte. Na een tijdje leende de trans vrouw me 1000 euro om mijn borsten te laten opereren. Zo zou ik nog meer kunnen verdienen. Maar van dan af veranderde haar houding. Ze begon me geld te vragen, anders dreigde ze naar de politie te stappen. Ze had me geholpen om in ­België asiel aan te vragen, maar de brief waarin stond dat ik was afgewezen hield ze maandenlang achter. Toen ik dat ontdekte, zei ze opnieuw: jij moet mij betalen. Ze vroeg altijd maar om geld. Als ik niet betaalde, zou ze me laten deporteren.

‘Na een tijdje begon ze ermee te dreigen dat ze mijn familie zou inlichten over mijn situatie. Toen ik op een gegeven moment in het ziekenhuis belandde, nam ze stiekem foto’s van mij en stuurde die door naar mijn familie in Colombia. Dat vond ik verschrikkelijk. Ik was depressief en voelde me gechanteerd.

‘Via een andere Colombiaanse trans vrouw, die momenteel vermist is, kwam ik in contact met de Brusselse organisatie PAG-ASA. Die stuurde ze me door naar Payoke in Antwerpen. Daar hebben ze me opgevangen. Het gaat nu beter met mij. Ik volg Nederlandse les en sinds een paar weken heb ik een normale baan. Met prostitutie wil ik niets meer te maken hebben.’

* Alejandra is een schuilnaam.