Bieke Verlinden (Vooruit): ‘Ik geloof in de Ubuntu-filosofie’

‘Ik word gelukkig van olijven.’ © Illustratie: Studio Chapo

Bieke Verlinden is schepen in Leuven en Vlaams lijsttrekker bij Vooruit.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

De nieuwe opmars van extreemrechts. Problemen los je niet op door minderheden te culpabiliseren, mensenrechten te ontmantelen of feminisme als een bedreiging te zien.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Meer medemenselijkheid en verzoening. In mijn thuisstad bewijzen we dat je daar daadkrachtig beleid rond kunt voeren.

Wat is uw grootste prestatie?

In Leuven investeren we zeer veel in kinderopvang. Daarmee geven we de volgende generatie een vliegende start én nemen we deels de verantwoordelijkheid van de Vlaamse minister over, ook als protest.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Als geboren en getogen Leuvenaar heb ik het voorrecht om deze stad mee vorm te geven. Dus nee: mijn grootste geluk ligt hier.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Ik kom uit een gezin met acht kinderen. Pas rond mijn elfde at ik voor het eerst in een restaurant en daar proefde ik olijven. Gevolgd door penne carbonara, die ik deelde met mijn zus. Tot op vandaag word ik gelukkig van olijven. Als ik zie hoe vanzelfsprekend mijn eigen kinderen het vinden om eten te bestellen, is dat toch confronterend.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

We kopen lokaal, eten minder vlees en hebben geen auto meer. Maar ik ben me ook erg bewust van mijn privilege: ik kán die keuzes maken.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Op X gaat het er vaak erg lelijk en denigrerend aan toe. Als ik een opiniestuk deel, zet ik de comments soms uit, wat mensen ook heel boos kan maken.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

De iPad-tekeningen van David Hockney vind ik magnifiek. Net als het Portugese Paviljoen van Álvaro Siza in Lissabon: een gigantisch ‘zeil’ uit beton, dat toch zo rank is dat het lijkt alsof de wind het kan optillen.

Waarover zou u meer willen weten?

Over elk detail uit de geschiedenis van onze stad. Ik hang aan de lippen van elke stadsgids.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Al ruim 20 jaar schenk ik 5 euro per maand aan Oxfam. Als student ondertekende ik ooit zo’n papier op straat. Maar ik probeer ook op andere manieren te helpen, onder meer met het Leuvense initiatief Kirikou, waar we materiaal voor kinderen inzamelen om kwetsbare gezinnen te helpen.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Dat ze ook heel veel pijn kan doen wanneer je iemand moet missen.

Vindt u seks overschat?

Seks als handeling op zich wel. Het gaat om de liefde bedrijven.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Sinds mijn moeder kanker kreeg, woont ze bij ons, in een soort kangoeroewoning. Mijn vader zie ik nu wat minder vaak, net als mijn broers en zussen. Dat wringt soms.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik denk dat de mens voorgeprogrammeerd is om zijn dierbaren en zichzelf in veiligheid te brengen.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Ik geloof in de Ubuntu-filosofie van verzoening en begripvol luisteren. Zo hebben we in Leuven, vanuit de verontwaardiging van ouders die hun kind hebben verloren, samengewerkt aan een heel nieuw ontwerp voor de kinderbegraafplaats.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content