‘Betutteling wordt stilaan een epidemie’

‘De regeltjesboulimie ondermijnt de verantwoordelijkheidszin en verhoogt het conflictrisico’, schrijft Jean-Marie Dedecker. ‘Straks gaat de Vlaamse regering nog per decreet ordonneren dat de nagels van de inbrekers goed geknipt moeten zijn.’

Als regeringen aan de kieswet morrelen is het altijd met het doel er electoraal voordeel mee te behalen. De Vlaamse regenten schaften al de stemplicht af voor de komende gemeenteraadsverkiezingen, in de hoop dat de misnoegden straks bij de stembusgang zouden thuisblijven. Ze verkeert immers in de veronderstelling dat de onfatsoenlijken op extreme partijen stemmen, zowel ter linker- als ter rechterzijde. Vivaldi keurde afgelopen week – op instignatie van Ecolo-Groen – stemrecht voor 16-jarigen goed bij de Europese verkiezingen. Niet zonder betuttelingsclausules. Onze jongeren die vóór hun achttiende niet mogen huwen, niet met de auto mogen rijden, geen sterke drank of sigaretten mogen kopen … moeten zich wel inschrijven en mogen zelf geen kandidaat zijn op de kieslijsten.

De klimaatpiëtisten hopen op de stemmetjes van de klimaatspijbelaars. Van de 17- en 18-jarige beugelbekjes kent 87 procent nochtans het klimaatmechanisme niet. De angstpsychose en de indoctrinatie moeten dus doorgaan. Aardrijkskundeles wordt daarom ook beperkt tot ‘klimaatvak’. Leerlingen moeten niet meer weten waar Somalië ligt, maar wel dat het er snikheet en poederdroog is.

In de Kamer werd zopas onder luid applaus ook nog een ander wet van de Groene sandaalbrigade gestemd. Onder impuls van de partij van het opgestoken wijsvingertje werd roken verboden op perrons, ook al is het in open lucht. Ik behoorde niet tot het parlementaire klapvee en heb ook niet meegestemd voor de zoveelste trivialiteit van die politieke bellenblazers. Ik haat de reuk van de peuk en ik vind roken Russische (of Oekraïense) roulette spelen met je gezondheid, maar ik heb te doen met al die pendelaars die het niet zo allemaal onder controle hebben en een nicotineshot kunnen gebruiken als ze vruchteloos op hun trein, bus of tram staan te wachten.

De CD&V wil nu ook nog een levenslang rookverbod voor hummeltjes die na 2010 geboren zijn. Deze katholieke dwaallichten haalden hun rokende mosterd bij onze tegenvoeters, de Kiwi’s. Bij dergelijke beuzelarijen bekruipt mij dan telkens een onbehagelijk gevoel van burgerlijke ongehoorzaamheid en solidariteit voor de verschoppeling. En een aanval van ergernis over betuttelingswetten die meer en meer voor een juridische basis zorgen van onverdraagzaamheid.

In de surveillancestaat wordt de prijs voor de individuele vrijheid eindeloos opgedreven in nog meer vormen van toezicht en beperking.

Het opgestoken wijsvingertje van vadertje staat beperkt zich niet tot wat we mogen zeggen of bezitten, maar zelfs tot wat we in onze mond stoppen of met onze lippen terug uitblazen. Het is een mengeling van verkleutering en paternalisme geworden. De bullshitmolen draait overuren. Legio voorbeelden. Onze eigen pompiers mogen op last van hun vakbonden de glijpalen in hun kazernes niet meer gebruiken, enkel nog als danspalen. Striptease van het gezond verstand. Ze mogen wel op gevaar van eigen leven torenhoog op gammele ladders klimmen om branden te blussen. Van een gouverneur-sheriff moeten alle 60-plussers terug op fietscursus. De pedalen kwijt.

Brussel verbiedt walvissen en dolfijnen in een aquarium, maar ze bezitten zelf nog niet eens een grote visbak, en de kans dat er een bultrug aanspoelt in de Zenne is klein. De Ketjes hebben hun visserslatijn waarschijnlijk gehaald bij onze Noorderburen. In 2013 spoelde er een bultrug aan op Texel. Er werd een stille tocht georganiseerd voor balein Johannes, en er werd een 18 pagina’s lang walvisprotocol opgemaakt vol richtlijnen over palliatieve zorg en vrijheidsmonitoring voor deze zeezoogdieren. De rij van grollenbakkers is eindeloos.

De daktuintelers roepen ‘Maai Mei Niet’ terwijl het corona-instituut Sciensano daardoor waarschuwt voor pollengevaar en de ‘eerste snee hooi’ het meest eiwitrijke veevoeder is voor onze boeren.  

In de nanny state worden de leuke dingen belast en de saaie gesubsidieerd. Volgens de Nanny State Index van de Britse denktank Institute of Economic Affairs , die de wetgeving rond voeding, alcohol en roken vergelijkt in verschillende landen, staat ons Landje ongeveer in de middenmoot van de betuttelingsstaten. Het Verenigd Koninkrijk, Finland en Zweden zijn de nanny kampioenen, Duitsland en Tsjechië daarentegen betrouwen het meest op het gezond zelfregulerend verstand van hun burgers. Niet dat het er toe doet, behalve de ergernisfactor is er geen verband tussen de score op deze index en de gezondheid van de bevolking.

In Finland, dat alcohol sterk ontmoedigt en er enorme accijnzen op heft, wordt niet minder gezopen dan in Spanje. In Groot-Brittannië dat de sterkste antirookwetgeving met de hoogste tabaksbelasting heeft, wordt evenveel gerookt als in Tsjechië met de minste rookregels. In Litouwen roept een verdroogde zuurpruim op om, in navolging van de Doema, na het verbod op chocoladesigaretten ook kinderchampagne te verbieden. In chocoladesigaretten heeft Magda Aelvoet, ex-minister van Groen (toen nog Agalev) zich een paar decennia geleden al verslikt. In Ierland ligt een verbod op tafel om melodietjes voor ijskarretjes uit de ether te halen. Ze zouden kinderen verleiden tot het consumeren van dikmakend ijs.

Het Gents stadsbestuur van watermeloenen (rode kern en groene schil) schrapte suiker uit de tomatensoep in de stedelijke scholen en crèches, en op de Gentse Feesten mag de helft van de eetstandjes geen vlees meer verkopen, enkel veggie.

Het kan altijd erger.

In Amsterdam bestaat er een alcoholvrije zone. In Amerika mag er een Kalasjnikov op het dashboard van je wagen liggen, maar geen blikje Budweiser, en je geraakt er sneller aan een bazooka dan aan een Cubaanse sigaar. In islamitische landen vinden baardmannen in soepjurken, die zich bezig houden met het ontpitten van dadels voor hun nageslacht, dat al wie alcohol drinkt moet opgeknoopt worden.

Het kan ook contraproductief werken. Zo verbiedt de Europese Unie de verkoop van kleine pakjes met tien sigaretten, terwijl er uit onderzoek blijkt dat grote verpakkingen aanzetten tot meer roken. Bij chips doet ze net het omgekeerde. Europa stikt van de regelzucht, ze ordonneert wetten over het lawaai dat grasmachines mogen produceren en de snelheid van ruitenwissers op auto’s.

We raken stilaan verstikt onder het moralisme en de symboolbesluiten van een surveillancestaat.

Winkeldecreten bepalen of we binnen of buiten de stad schoenen mogen verkopen. We hebben een inflatie aan door de overheid gesubsidieerde controleurs, wijsneuzen en regelneven om ons leibandvolkje in de pas te houden en bij te sturen. We hebben afvalcoaches, opruim- en boscoaches, everzwijnencoördinators, hondendrollencontroleurs, reïncarnatietherapeuten, voorleesouders, menstruatiecoaches en menopauzeconsulenten, verzuim- integriteits- en integratiemanagers, terugkeercoaches en diversiteitsconsulenten, kunstbemiddelaars … Straks gaat de Vlaamse regering nog per decreet ordonneren dat de nagels van de inbrekers goed geknipt moeten zijn. De regeltjesboulimie ondermijnt echter de verantwoordelijkheidszin en verhoogt het conflictrisico.

Zwaarlijvigheid, drinken en roken worden beschouwd als een beschavingsdeficit en we krijgen een schuldgevoel aangepraat door rookmelders en calorieflikken, en we zijn ook zo obsessief met onze gezondheid bezig dat we er ziek van worden. De Hoge Gezondheidsraad waarschuwt doorlopend voor de toename van beschavingsziekten en aandoeningen die gekoppeld kunnen worden aan onze huidige levensstijl en milieuomstandigheden. Plastic speelgoed, tatoeages, nagellak, kleurspoelingen, cosmetische producten, parfum … het zijn stuk voor stuk sluipende virussen volgens de experten. Zitten er gluten in het stoofpotje of noten in de koffiekoek? Zitten er eieren in de taart en is er melk in de paté? Of allergenen in de soep?

Tegen mijn puur levensgeluk kan al dat onheilsgepreek echter niet op, en van leven ga je dood. Gelukkig maar. ‘Many people want the government to protect the consumer. A more urgent problem is to protect the consumer from the government.’ Een wijs man, die econoom Milton Friedman.