Kunnen de voorzitters van CD&V, Open VLD en MR Conner Rousseau echt losweken van Paul Magnette? ‘Alles wat de SP.A goedkeurt, zou de PS ook goedkeuren.’
Een nota. De zoveelste. Dit keer niet van koninklijk opdrachthouders, maar van zelfbenoemde informateurs. Partijvoorzitters Joachim Coens (CD&V), Egbert Lachaert (Open VLD) en Georges-Louis Bouchez (MR) schaven er op dit moment aan. Het nauwelijks verhulde doel is om de SP.A van Conner Rousseau los te weken van zijn Franstalige tegenhanger, PS-voorzitter Paul Magnette. Arm in arm met de N-VA en de noodzakelijke zetels van het CDH zou dankzij het ‘Mateke’ een krappe meerderheid van 76 zetels op de been moeten komen.
Die meerderheid lijkt verdacht veel op een soort heruitgave van de Zweedse regering-Michel. Binnen socialistische kringen kijkt men de kat voorlopig uit de boom. Officieel wordt er constructief gehandeld en wacht men de nota van de rooms-blauwe club af. Zoals Rousseau al herhaaldelijk aangaf, focust de SP.A zich louter op de inhoud. Toch weerklinkt er argwaan. Om de Vlaamse socialisten te verlekkeren, moet de nota van het triumviraat sociaal genoeg zijn. En de lat ligt hoog.
Een totale breuk met het Zweedse verleden wordt in de wandelgangen evenwel als ‘onwaarschijnlijk’ bestempeld. Een verregaande ommezwaai is essentieel. Om SP.A’er Bruno Tobback te parafraseren: Coens, Lachaert en Bouchez moeten al de Internationale zingen vooraleer Rousseau overstag zal gaan. Volgens kwatongen zinspelen de Vlaamse socialisten zelfs op een inbraak in de Vlaamse regering-Jambon.
Elke nota die de SP.A goedkeurt, zou de PS ook goedkeuren.
Samen uit, samen thuis
Is een breuk met de PS dan op til? Bij de socialisten klinkt er in ieder geval geen ‘samen uit, samen thuis’ zoals bij de liberale familie. Maar via een omweg wordt de familieband in de rode verf gezet. Elke nota die de SP.A goedkeurt, zo klinkt het, zou de PS ook goedkeuren.
Dat zou immers betekenen dat het trio de lat op zo’n manier heeft gelegd dat ook Magnette er vrede mee kan nemen. Een breuk tussen SP.A en PS is dan overbodig. Of gaan Coens, Lachaert en Bouchez dan echt de PS uitsluiten van iets waarover Magnette enthousiast is? Als de N-VA dan ook nog ‘ja’ zou zeggen, dan is dat maar zo.
Maar er is nog een andere interpretatie. Door als SP.A te claimen dat elke nota die de partij aanvaardt ook aanvaard zou worden door de PS, legt ze de facto de bal in het kamp van Magnette. Lees: als de SP.A en de N-VA ‘ja’ zeggen en de PS ‘nee’, dan kan dat enkel liggen aan haar irrationele aversie voor de N-VA.
Geest uit de fles
Hoe het ook zij, de regeringspartijen laten zich niet opjagen. Het feit dat de volmachten van de regering-Wilmès op vrijdag aflopen, vormt geen bezwaar. Ze willen zich niet laten vastpinnen op een richtdatum. Enkel op die symbolische 21 juli moeten ze perspectief kunnen bieden op een regering. Als het voor die dag kan, dan is dat meegenomen.
Plan A is nog altijd de meerderheidsregering. In volle coronacrisis moet een stabiele regering rust kunnen brengen. Dat kan via de formule met N-VA, SP.A en CDH – maar er zijn nog andere opties. Hoe dan ook kan de geest van een minderheidscoalitie niet meer in de fles worden teruggeduwd. Sinds Rousseau en Magnette die piste suggereerden, is de speelruimte vergroot.
Er zijn evenwel grenzen aan de fantasie. Een Zweedse minderheidsregering van N-VA, CD&V, Open VLD en MR (al dan niet uitgebreid met het CDH) heeft minder slaagkansen dan de door Magnette en Rousseau vooruitgeschoven klassieke tripartite van rood, blauw en oranje. Bij Zweeds moet er betrekkelijk veel gesteund worden op het Vlaams Belang. De tripartite moet vooral op de hulp van Groen-Ecolo hopen. Ter herinnering: de informele informateurs spraken deze week nog met Ecolo-voorzitter Jean-Marc Nollet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
