De Belgische architect Charles Vandenhove is in Luik op 91-jarige leeftijd overleden. Vandenhove was een estheet, een liefhebber van de hedendaagse kunst en een bekwaam vakman. Vaak integreerde hij het werk van hedendaagse kunstenaars in zijn werk.
De architect Charles Vandenhove (Teuven, 1927) is in zijn woning Chauve-Souris in Luik overleden. Hij was een architect buiten categorie omdat hij naar eigen zeggen geloofde in de invloed van de architectuur op het leven, op de volledige mens in zijn onherleidbare complexiteit. Het oeuvre van deze meester-architect is uitgebreid en situeert zich voornamelijk in Wallonië. In het Antwerpse Middelheim museum is hij vertegenwoordigd met een zuilenpaviljoen dat het midden houdt tussen sculptuur en architectuur en vormt het een visueel contrast met de bakstenen sculptuur/doolhof van Per Kirkeby.
Vandenhove was een estheet, een liefhebber van de hedendaagse kunst en een bekwaam vakman die materialen beoordeelde en gebruikte om een serene vorm te geven aan zijn ideeën. Uiteraard vertrok hij vanuit een opdracht, hoe verscheiden ook, maar altijd domineerde zijn zin voor evenwicht, esthetiek en vorm. De diverse resultaten, woonhuis, kantoorgebouw, vooral ook diverse klinieken en bijhorende diensten wist hij vorm te geven tot een zowel functionele als esthetische eenheid. Vaak integreerde hij het werk van hedendaagse kunstenaars zoals in een hospitaal waar hij de gangen liet bewerken door Daniël Buren.
Ook als stedenbouwkundige, wat hij aanvankelijk niet was, verrichtte hij met veel succes ingrepen in de Luikse binnenstad om verkommerde wijken te revitaliseren. Ook daar werkte hij samen met kunstenaars, onder meer. met het duo Poirier die niet zo lang geleden exposeerden in Tilburg. Hij zal herdacht worden als een man die putte uit de klassieke architectuur waar zuilen en portieken een functie hadden maar die bij hem toevoegingen waren aan een persoonlijke vormgeving. Dat werd ook gewaardeerd in het buitenland. Het Théatre des Abesses in de wijk Montmartre gaf hij een nieuw leven en in Nederland mocht hij zowel in Maastricht als in Breda en Den Haag een aanzienlijk aantal woongebieden ontwerpen.
Hij zal herdacht worden als een man die putte uit de klassieke architectuur waar zuilen en portieken een functie hadden maar die bij hem toevoegingen waren aan een persoonlijke vormgeving.
Omdat hij een erudiet man was, kende hij het werk van vele binnen- en buitenlandse hedendaagse kunstenaars. Het resulteerde in vriendschappen voor het leven en aankopen van hun werk. Zijn verzameling werd indrukwekkend en getuigde van kennis van zaken en goede smaak. Hij schonk ze aan de Gentse universiteit, misschien wel uit dankbaarheid voor het mogen realiseren van een gebouw naast de Boekentoren.
Discreet, bevlogen en toch gereserveerd was Vandenhove een belangrijke figuur die de wereld van de naoorlogse Belgische architectuur sierde. Gelukkig blijven zijn gebouwen als herinnering bestaan tot glorie ook van hen die hem de opdracht gaven en die hij meesterlijk wist tot leven te brengen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
