‘Als we zo streng optreden tegen snelheidsduivels, waarom treden we dan zo laks op tegen geluidsduivels?’

‘Willen we onze steden aantrekkelijk maken om in te wonen? Dan is het fundamenteel om voldoende aandacht te schenken aan de problematiek van de geluidsduivels’, schrijft Gilles Suply van de Vrijdaggroep.

Sinds vijf jaar vertoef ik in de Houba-Sobieski wijk in Laken vlak naast de Heizelvlakte. Voordien woonde ik pal in het centrum van Brussel dat ik ontvluchtte niet in het minst omwille van het vele drukke en lawaaierige verkeer.

Mijn wijk is op dat vlak een ware verademing. Het Park van Laken, De Koloniale Tuinen en de verborgen parel de Tuin van de Bloemist bevinden zich allen op een boogscheut van mijn huis, wondermooie stadsoases waar je even tot rust kan komen. Er geldt daarnaast een snelheidslimiet van 30 km/u en er werd een aangepast circulatieplan opgemaakt om zo veel als mogelijk auto’s te mijden in de wijk. Er heerst dan ook algemeen genomen een rustige en veilige sfeer.

Met de nadruk op algemeen genomen. Van zodra de eerste zomerse temperaturen ons land bereiken, wordt ons wijkparadijs geteisterd door geluidsduivels: plots wemelt het van moto’s en patserbakken om het teveel aan testosteron overvloedig om te zetten in oorverdovend lawaai, vaak tot in de late uurtjes. Die ene keer dat ik met mijn bang zoontje op de arm een geluidsduivel een aanmanend gebaar gaf om niet zoveel kabaal te maken, werd ik doodleuk getrakteerd op een middenvinger.

Geluidsflitsers

Er zijn dan wel wettelijke geluidslimieten voor gemotoriseerde voertuigen, er is veel te weinig sprake van een doortastend handhavingsbeleid. Als we zo streng optreden tegen snelheidsduivels, waarom treden we dan zo laks op tegen geluidsduivels? Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is omgevingsgeluid – waaronder verkeersgeluid – na luchtvervuiling, nochtans de grootste bedreiging van de omgeving op de gezondheid van de bevolking. 70 procent van de Brusselaars beaamt ook dat lawaai een van de belangrijkste factoren is die hun levenskwaliteit verstoort.

Het fenomeen van geluidsduivels is uiteraard een problematiek waar steden doorheen Europa mee kampen. Een aantal Europese steden hebben er de afgelopen jaren dan ook een strijdpunt van gemaakt.

In de zomer van 2020 heeft Rotterdam onderzoek gedaan naar verkeersgeluidsoverlast vanwege de vele klachten van bewoners over asociaal rijgedrag zoals snel optrekken, onnodig gasgeven en knallende uitlaten. Uit dit onderzoek bleek dat het geluid maar liefst 16.000 keer de 80 decibel overschreed, maar liefst 10 decibel boven de limiet. Door deze verontrustende resultaten heeft Rotterdam beslist om een sterker handhavingsbeleid uit te rollen. Hieronder valt onder meer de inzet van zogenaamde ‘geluidsflitsers’ waarbij geluidscamera’s gekoppeld worden aan kentekenherkenning en zo geluidsduivels fikse boetes kunnen krijgen.

Een pittig detail uit het Rotterdams onderzoek is overigens dat de 16.000 geregistreerde geluidsoverschrijdingen quasi volledig konden toegeschreven worden aan slechts een honderdtal hardleerse bestuurders. Het moet dan ook relatief gemakkelijk zijn om via de inzet van een aantal strategisch gepositioneerde geluidsflitsers die paar rotte appels te identificeren. We moeten met andere woorden niet per se vervallen tot een politiestaat om dit probleem doortastend aan te pakken.

Dergelijke geluidsflitsers worden ook al ingezet in Parijs waar er in 2022 een pilootproject gelanceerd werd om de technologie op punt te stellen, een cruciale voorwaarde om boetes te kunnen uitschrijven via de technologie. Nog dit jaar zou dit ook wel degelijk het geval zijn in Frankrijk.

Zo snel mogelijk actie

In België zijn steeds meer steden zich bewust van de noodzaak aan een sterker handhavingsbeleid tegen geluidsduivels. Zowel de steden Genk als Kortrijk hebben in het verleden reeds geluidflitsers geïnstalleerd maar beiden moesten deze finaal ontmantelen ten gevolge het ontbreken van een wettelijk kader. Brussel en Gent hebben ook kenbaar gemaakt pilootprojecten te willen lanceren.

Er moet echter dringend werk gemaakt worden van een aanpassing van onze wegcode die vandaag simpelweg niet toelaat om geluidsovertredingen vast te stellen op basis van geluidsflitsers. Dit omvat bijvoorbeeld het scheppen van een kader voor de homologatie en het gebruik van deze technologie voor de vaststelling van geluidsovertredingen. De federale regering moet hier zo snel mogelijk mee aan de slag gaan.

Willen we onze steden aantrekkelijk maken om in te wonen? Dan is het fundamenteel om voldoende aandacht te schenken aan de problematiek van de geluidsduivels. Belgische steden moeten daarom een doortastend geluidshandhavingsbeleid ontwikkelen met onder meer de inzet van geluidsflitsers. De federale beleidsmakers moeten terzelfdertijd het wettelijke kader creëren om het mogelijk te maken boetes uit te schrijven aan geluidsduivels via automatische geluidsflitsers.