Volgens de Waalse essayist is het een kwestie van tijd voordat Vlaanderen zich afscheurt. De Walen kunnen zich maar beter voorbereiden, waarschuwt hij.
Nepnieuws is sinds de presidentsverkiezingen een hot issue in Amerika, maar België kent er ook wat van. Op 13 december zal het exact tien jaar geleden zijn dat de RTBF het land in rep en roer zette door zijn programma’s te onderbreken voor een nepjournaal. Daarin deelde de omroep de Waalse bevolking mee dat het Vlaams Parlement de Vlaamse onafhankelijkheid had uitgeroepen. De uitzending, bedoeld als grap en getiteld Bye Bye Belgium, veroorzaakte veel bange reacties bij Franstalige kijkers, en had grote politieke deining tot gevolg. Ook internationaal baarde ze opzien. Het was geleden van The War of the Worlds, Orson Welles’ radiouitzending uit 1938, dat het brede publiek zo bij de neus was genomen.
Tien jaar na Bye Bye Belgium is de Franstalige angst voor het einde van België minder acuut. Op de keper beschouwd is dat vreemd. De N-VA is in de tussentijd toch de grootste partij van Vlaanderen geworden, en België wordt bestuurd door een onevenwichtige coalitie die de meeste Franstaligen niet als legitiem aanvoelen.
De grote François Perin – grondwetspecialist, Waals politicus en gestaald rattachist – had het scenario van Bye Bye Belgium, met het Vlaams Parlement dat België eenzijdig de wacht aanzegt, al in 1983 in detail beschreven. Naar aanleiding van de tiende verjaardag van Bye Bye Belgium is Jules Gheude, veelschrijver en Perrins geestelijke zoon, opnieuw in zijn pen gekropen. In zijn essay Un testament Wallon: Les vérités dérangeantes, dat deze week verschijnt, betoogt Gheude op zijn beurt dat het einde van België in de sterren geschreven staat. De realiteit, schrijft hij, zal de fictie van 13 december 2006 snel overtreffen. Gezien de sterkte van de N-VA in Vlaanderen en de recente uitspraken van prominente N-VA’ers over het (doorbreken van het) cordon sanitaire rond Vlaams Belang, kan Wallonië zich maar beter op het ergste voorbereiden. België is immers zo goed als onbestuurbaar geworden.
Als Vlaanderen België opblaast, vervolgt Gheude, kan Wallonië het financieel onmogelijk op eigen kracht redden. De Waalse schuld bedraagt nu al 20 miljard euro. Het drama van Wallonië is, zo klinkt het in Un testament Wallon, dat het boven zijn stand en onder zijn mogelijkheden leeft. Zonder België zou de regio in een Griekenland-scenario verzeilen. Gewurgd door de internationale financiële markten, die alleen tegen woekerrentes kapitaal aan het onafhankelijke Wallonië zouden willen verstrekken, zou er een sociale opstand uitbreken.
Om dat apocalyptische scenario te vermijden, pleit Gheude voor een onafhankelijk Vlaanderen, een stadstaat Brussel en… een bij Frankrijk aangesloten Wallonië. Hoezeer veel Walen België ook aan de borst drukken: als ze hun toekomst willen veiligstellen, richten ze hun blik maar beter naar Parijs.
Han Renard
10 jaar na het nepjournaal Bye Bye Belgium is de Franstalige angst voor het einde van België minder acuut. Op de keper beschouwd is dat vreemd.
