‘Anonieme klachtenbrieven: élke journalist had dit voorzichtiger aangepakt

Ik heb voorlopig geen klachten over mijn baas – toch niks noemenswaardigs – maar zeker in de mediawereld kan dat heel snel veranderen. Hoe zal hij op onze redactie reageren als onze postsubsidies ooit écht wegvallen? Bang afwachten. Het is wel zo aangenaam te weten dat ik altijd met mijn besognes over mijn oversten ergens terecht zal kunnen: de mediacommissie van het Vlaams Parlement. Het enige wat ik hoef te doen, is een anoniem account aan te maken, en al m’n frustraties in een mail aan de leden van die commissie van me afschrijven. Stuur ik hem door nét voor de commissie in vergadering gaat, dan worden de scherpste stukjes meteen voorgelezen voor de televisiecamera’s.

Het overkwam de drie (ex-)medewerkers van de jongerenredactie van de VRT-nieuwsdienst die vorige week in het oog van de storm rond Bart De Pauw een jarenlang aanslepend conflict met hun redactiechef wilden beslechten. Het is zelfs niet echt duidelijk of ze hoopten op het vuurwerk in de commissie waar ze voor zorgden. Ze hebben het in hun mail over een ‘luide, maar discrete en serene alarmbel’. Er zit een wereld van dubbelzinnigheden in deze reeks adjectieven, dus we hebben er een beetje het raden naar. De opstellers schreven ook expliciet dat ze niet met de pers wilden praten, terwijl parlementsleden weinig liever doen dan met de pers praten.

Ik weet dat ik me vorige week al zat op te winden over de hijgerigheid waarmee Vlaams Parlementsleden naar alles wat met de VRT te maken heeft toelopen. De timing van die column was niet perfect, want Frederik Delaplace zat ondertussen ook mooi rustig verder te knoeien met De Pauw, maar het was ook vorige week weer een, euh, vreemdsoortig schouwspel in de commissie Media. Minder dan een uur nadat ze die anonieme mail hadden gekregen, werd daar al uitvoerig uit geciteerd.

Vooral Stephanie D’Hose stal de show, door nagenoeg de hele brief voor te dragen met een verontwaardigde tremolo in de stem. ‘Dit is een etterbuil die opengebarsten is’, concludeerde D’Hose met genoeg aplomb om haar citaatje te zien worden opgepikt in het nieuws. Elke journalist – ja, echt, élke – zou voorzichtiger omgegaan zijn met zo’n anonieme brief in zijn mailbox. Het waren ondertussen ook journalisten die aantoonden dat er wel degelijk iets aan de hand is bij de VRT, maar goed om te weten dat parlementsleden genoeg hebben aan anonieme klachtenbrieven: wie wilt u eens te grazen nemen in het halfrond?

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.