Op 1 mei wordt politiechef Catherine De Bolle de grote baas van Europol. Als eerste Belg ooit, én als eerste vrouw ooit. ‘Op veiligheid mag je nooit besparen.’
Dat kan je niet weten. Je kan een aanslag ook niet uitsluiten. Wie dat denkt, is naïef. Veiligheid is geen exacte wetenschap. Je moet ook weten dat al onze diensten op dat moment met een tekort aan personeel zaten. Dat komt het analysewerk niet ten goede. Ik ben blij dat de politiek op dat vlak een ommekeer heeft ingezet. Op veiligheid mag je niet besparen. Veiligheid is geen verworven goed.
Waarom stelde u zich kandidaat om Europol te leiden?
Ik vind dat een fantastische organisatie. Ik geloof heel hard in Europese samenwerking. Dat verlicht het werk van de politiediensten in de lidstaten. Ik kom trouwens uit een lidstaat die ervaring heeft met grensoverschrijdende fenomenen zoals terreur, hacking van bedrijven, drugs en mensensmokkel. Dat zijn de domeinen van Europol. Ik denk dat ik daarom een meerwaarde kan zijn. Ik heb op het terrein gewerkt. Ik weet dus waarover ik spreek.
Dat was terecht. Zonder de steun van de Belgische diplomatie zou ik dit niet geworden zijn. Het is niet voldoende om als eerste uit de examens te komen. Je moet ook diplomatiek aanvaardbaar zijn voor alle landen. Zij zijn tenslotte de afnemers van de diensten van Europol.
Wat doet Europol weer?
Europol is geen politiedienst. We voeren geen onderzoeken en we doen geen arrestaties, verhoren of huiszoekingen. Europol werkt altijd in steun van de lidstaten. We analyseren informatie, we kunnen experten sturen en we hebben ook een cybercrimecentrum. Cruciaal is natuurlijk dat de lidstaten hun informatie delen.
Is dat opnieuw het pijnpunt?
Daar moet nog aan gewerkt worden. Lidstaten hebben nu de plicht om informatie over te maken. Er is ook politieke monitoring. Europol deelt jaarlijks in het Europees parlement én in de nationale parlementen welk land welke informatie uitwisselt.
(De Zondag / Paul Cobbaert)
