‘België bestaat uit twee democratieën: is dat een zelfvervullende voorspelling of een poging tot hersenspoeling?’

‘Het confederalisme is een open deur naar separatisme’, schrijft Jacques Defrance van B Plus.

De N-VA herhaalt het tot in den treure: “België bestaat uit twee democratieën en het confederalisme is de enige mogelijke oplossing”. Doordat deze uitspraak tot vervelens toe herhaald wordt beginnen veel mensen te geloven dat deze bewering overeenkomt met de realiteit en zelfs met de waarheid. Iets zoals een zelfvervullende voorspelling, of is het een poging tot hersenspoeling?

Waarover gaat het eigenlijk?

De grondwetspecialist en gewezen cdH-Kamerlid Francis Delpérée verklaarde in Le Vif: “Ik verzet mij tegen het onjuiste gebruik van ‘confederalisme’. Het confederalisme wordt aanzien als een ver doorgedreven vorm van federalisme waarbij nog meer bevoegdheden worden toegekend aan de Gewesten en Gemeenschappen. Dit is knollen voor citroenen verkopen. Gebeurt dit uit onwetendheid? Of om de burger te misleiden? Onder hen die het woord ‘confederalisme’ in de mond hebben zijn er drie types: er zijn de ‘domkoppen’ die niettegenstaande de duidelijke uitleg volharden in het scheppen van de verwarring, dan zijn er de ‘Machiavellisten’ die het separatisme willen bouwen onder het mom van confederalisme en er zijn nog de ‘naïevelingen’ die het confederalisme beschouwen als een verregaande vorm van federalisme of als een tussenstap tussen federalisme en separatisme. Helaas bestaat de verwarring nog steeds zowel in de politieke als in de wetenschappelijke en journalistieke middens.”

Een confederatie is een associatie van soevereine en onafhankelijke staten die op grond van een verdrag besloten hebben sommige van hun bevoegdheden over te dragen aan een centraal gezagsorgaan.

Zwitserland wordt aangeduid als ‘Confoederatio Helvetica’. De afkorting CH staat op de nummerplaten van de auto’s en is ook haar internationale informatica-code. Deze benaming kan op het eerste zicht eigenaardig lijken, maar is dat niet als men de geschiedenis van dit land kent. In 1291 werd een verdrag gesloten tussen de kantons Uri, Schwys en Nidwald. Vandaag bestaat Zwitserland uit 26 kantons met een federale grondwet die de politieke instellingen en hun werking vastlegt vanaf 1874. Spijts haar officiële naam (confoederatio) is Zwitserland een federale staat met burgers van verschillende confessies, vier officiële talen en met een bij uitstek democratische werking dankzij de talrijke volksstemmingen.

De Europese Unie vertoont alle kenmerken van een confederatie als resultaat van verschillende verdragen (Rome, … , Lissabon). De macht berust bij de Raad van de Europese Unie (ministerraad) en niet bij de Commissie of het Europese parlement. Wanneer iets niet bevalt trekt iedereen zich terug achter zijn eigen land en roept met luide stem “dat het de fout van Brussel is”. Een plaatsnaam wordt genoemd als zijnde de zetel van verschillende autoriteiten (het Parlement, de Commissie, de financiën, de justitie, …). Maar er bestaat geen hoofdstad!

De Gemeenschap van Onafhankelijke Staten (wat overblijft van de negen republieken van de USSR) wordt soms aanzien als een vorm van confederatie maar zonder internationale rechtspersoonlijkheid. Daarnaast heb je misschien ook nog het Commonwealth of Nations. Dit is voor B Plus zeker niet de na te streven staatsvorm van het toekomstige België. B Plus komt op voor een federaal, solidair en efficiënt België.

Hoe kwam deze afwijkende gedachtegang tot stand?

Vlaanderen was terecht vragende partij bij de verschillende staatshervormingen terwijl de Franstaligen “demandeurs de rien” waren of zolang mogelijk gewoon “non” zegden. Thans hebben de ‘Machiavellisten’, Bart De Wever en de N-VA, het over ‘confederalisme’ terwijl hun verborgen agenda bestaat uit de onafhankelijkheid van Vlaanderen (artikel 1 van de partijstatuten). De doelstelling van het Vlaams Belang is dezelfde.

Als het ware verlamd door deze Vlaamse confederale doelstellingen zijn de Franstalige partijen in het defensief gebleven. Zonder strategisch plan te hebben, verklaren sommige van hun leiders dat dit alles niet is wat de Vlamingen eigenlijk wensen; dat hiertegen reageren een proces in gang zou brengen wat men in feite niet wil; dat het confederalisme niet een prioriteit is omdat het geen oplossing biedt voor de echte uitdagingen. Zij zouden wakker moeten worden en zich niet beperken tot het versterken van hun eigen invloedsfeer.

Op het federale niveau vermindert het gezag meer en meer: hoe kan dit verder werkzaam blijven? Op 18 juni heeft de Europese Gemeenschap een streng oordeel geveld over het Nationaal Energie en Klimaatplan. Dat “is onvolledig en vertoont een gebrek aan ambitie in het licht van de internationale doelstellingen…. Het plan moet klaar zijn, welke regering er ook moge zijn, binnen de tien jaar.” (La Libre Belgique, 19 juni). Dit is ook wat door meer dan 70.000 mensen gevraagd werd op hun betoging in december van vorig jaar en ook week na week door de staking van duizenden leerlingen en studenten in gans het land.

Twee democratieën? Eén enkele volstaat

Het voorgestelde politieke schema is steeds hetzelfde: twee verschillende gemeenschappen die elk homogeen zouden zijn en die elkaar uiteraard moeten bestrijden. Hierbij vergeet men dat in Antwerpen drie kinderen op vier onder de tien jaar een immigratie-achtergrond hebben. De diversiteit is een feit in de grote Vlaamse steden zoals dit ook het geval is in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (BHG). Het BHG is ten gronde verschillend van Wallonië voor wat betreft de tewerkstelling, het onderwijs en de cultuur. Men kan van haar miljoen tweehonderd inwoners geen condominium maken bestuurd vanuit Namen en Antwerpen. En laten we niet vergeten dat de Duitstalige Gemeenschap meer en meer bevoegdheden overneemt van het Waalse Gewest.

Meer confederalisme onder het valse voorwendsel dat er twee democratieën zouden bestaan die definitief verschillend zouden zijn en tegenstanders van elkaar? In het handvest van B Plus is te lezen dat deze beweging het confederalisme beschouwt als een open deur naar het separatisme.