Belfius en de nieuwe zet van het ACW

Afkoop van winstbewijzen en vergoeding op een eeuwigdurende lening: het ACW gaat voor verse centen.

In CD&V-kringen weerklinkt steeds luider de argumentatie dat er beter komaf zou gemaakt worden met de omstreden staatsgarantie voor de 800.000 coöperanten van Arco, de failliete entiteit die voor de christelijke werkgeversorganisatie ACW optrad als aandeelhouder van het oude Dexia. Voor het ACW is het Dexia-debacle een catastrofe, niet enkel inzake de financiering van de beweging maar zeker ook, en steeds meer, inzake de aantasting van de morele waarden waar het ACW altijd beweerde voor te staan.

Zich bewust van de druk die er bestaat om het in 2009 goedgekeurde besluit inzake de garantie voor de Arco-coöperanten eventueel toch terug op de helling te zetten, tracht het ACW nu andere financieringsbronnen aan te boren. Schaamteloos wordt daarvoor Belfius, de bank gecreëerd uit de ruïnes van het oude Dexia, ingezet. Belfius heeft het niet makkelijk om als bank de eindjes aan elkaar te knopen. De erg hoge tarieven die de bank voortdurend aanbiedt om deposito’s binnen te halen, geven duidelijk aan dat Belfius onder voortdurende liquiditeitsdruk staat. Uiteraard wegen die hoge depositovergoedingen ook sterk op de rendabiliteit van de bank.

En toch ziet het er naar uit, zo meldt De Tijd, dat Belfius opnieuw ter hulp zal moeten schieten. Het scenario is het volgende. Het ACW beschikt vanuit het verleden over winstbewijzen in de staatsbank Belfius. Deze winstbewijzen hadden origineel betrekking op Dexia. Het is dus alsof men vanuit de doden iets doorgeeft naar de wereld van de levenden. Het bestaansrecht van deze winstbewijzen is juridisch zowel als economisch een moeilijk te verdedigen geval. Bovendien rijst de vraag naar de waardebepaling van dit papier. Belfius zal deze winstbewijzen afkopen voor een bedrag tussen 100 en 200 miljoen euro. Elke Belgische belastingbetaler heeft recht op gedetailleerd inzicht in deze waardebepaling.

Het ACW verbindt er zich toe om dit bedrag terug bij Belfius te deponeren als een eeuwigdurende lening. Het ACW gaat dus vanwege de staatsbank Belfius een vergoeding krijgen op iets waar juridisch en economisch in het beste geval onduidelijke gronden voor bestaan. Afhankelijk van de hoogte van de toegekende vergoeding aan het ACW zal deze operatie in min of meerdere mate wegen op de rendabiliteit van Belfius, de bank die toebehoort aan de Belgische belastingbetaler.

Het komt tegen de achtergrond van het bovengaande bijzonder vreemd over dat Patrick Develtere, de voorzitter van het ACW, in een recente lezersbrief aan Knack zwaar uithaalt naar Geert Noels. Develtere neemt het niet dat Geert Noels de voorbije periode voortdurend kritiek uitte op de toestanden rond Dexia, Belfius, Arco en het ACW. Develtere verwijt Noels vooral dat hij “keer op keer” het vertrouwen van de mensen schokt.

Met nu weer de nieuwe constructie rond Belfius en het ACW ontbloot, klinken die verwijten van Develtere wel helemaal als de wereld op zijn kop zetten.