Opent u het stuk met de prent van Jean-Léon Huens waarmee het boek opent?
Bart Van Loo: In tegenstelling tot mijn vorige voorstellingen – zoals Chansons. Une belle histoire en Napoleon – sta ik alleen op de scène. Er worden wel beelden geprojecteerd. Ook Huens’ prent van een ondergesneeuwd Nancy uit het derde Artis Historia-boek van ’s Lands Glorie (1949-1961). Dat beeld waarop het lijk van Karel de Stoute te zien is, stak mijn fascinatie voor Bourgondië aan. Zes jaar geleden begon ik aan dit boek. Het was de grootste gok van mijn leven. Zou ik ooit 3000 exemplaren verkopen? Maar ça a fait boum!
Omdat u schrijft alsof u er zelf bij was.
Van Loo: Vooral omdat de mensen blijkbaar snakken naar kennis over hun verleden, al helpt het als die zo gedeeld wordt dat het geen loodzware kost is. Wanneer ik schrijf, zit er een nerd op mijn linkerschouder, maar roert er zich tegelijk een saltimbanque of minstreel op mijn rechterschouder. Zoals ik schrijf, zo vertel ik in het theater. Al zet ik het daar nog meer in de verf: ritmeversnellingen, taalkundige pirouettes en natuurlijk vloeiende volzinnen. Zonder de humor uit het oog te verliezen. Iemand die een try-out zag, noemde het stand-up history. Je kunt het ook als een met humor verluchte geschiedenisles beschouwen, waarbij ik over de scène wandel alsof ik door de Lage Landen dwaal en daarbij ook inspiratie uit mijn eigen leven put.
Vertelt u verhalen die niet in het boek staan?
Van Loo: De actualiteit zal in dit eeuwenoude verhaal onvermijdelijk doorschemeren. En ik stel me een belangrijke vraag: ‘Waarom en voor wie heb ik in godsnaam al die jaren van mijn leven besteed aan Filips de Goede en Karel de Stoute?’ Het antwoord vormt het einde van de show, dus dat verklap ik niet. Het heeft ermee te maken dat zowel Bart De Wever (N-VA), Tom Van Grieken (Vlaams Belang) als koningin Mathilde het boek met plezier las. Moraal: je hoeft geen flamingant te zijn om van Vlaanderen te houden.
U beschrijft overweldigende dranken en spijzen, zoals met honing en kruiden gepimpte wijn of met gehakt gevulde pauw. Brengt u hun smaken of geuren naar het theater?
Van Loo: Zal ik die vraag beantwoorden met een anekdote? Ik was een tijd geregeld te gast bij de talkshow De Wereld Draait Door. Toen ik een ‘DWDD Summerschool’ mocht doen, ontstond het idee om, wanneer ik over middeleeuwse pasteien vertelde, zo’n gigantische pastei de studio in te rijden. We repeteerden in een onooglijk klein kamertje. Plots zei de eindredacteur: ‘Goed, dit doen we niet. Jij hebt geen tierlantijntjes nodig. Je moet gewoon vertellen.’
Vertelt u met of zonder muziek?
Van Loo: Ik schreef met de prachtige polyfonie van Guillaume Dufay op de achtergrond. Die ontbreekt niet in de voorstelling.
Hoe stuurt u ons huiswaarts?
Van Loo: Met een steviger inzicht in onze collectieve identiteit, die uit een mengelmoes van culturen groeide. En misschien met zin om meer te ontdekken? Ik ben met een vervolgboek bezig en raak daarbij letterlijk de achterkant van de middeleeuwen aan. Ik reis de Bourgondiërs achterna en struin door kelders, kastelen en slagvelden waar geschiedenis werd geschreven. En sinds een stel journalisten van La Libre Belgique met me praatte over de toekomst van België groeit er nog een plan.
De Bourgondiërs gaat op 7 oktober in première in de Stadsschouwburg van Mechelen en reist tot 6 februari 2022 door Vlaanderen en Nederland. Info: rumoer.be en bartvanloo.info
