‘Bart Tommelein verkoopt een sprot voor een kabeljauw en gebakken zeelucht voor parfum’

‘Een ideale hoveling, die de hielen likt of klikt’, zo omschrijft Jean-Marie Dedecker in zijn wekelijkse column de nieuwe Vlaamse minister van Energie Bart Tommelein. ‘Op eenvoudig verzoek verkettert hij ’s avonds wat hij ’s morgens heeft aanbeden.’

Van een broeder- , een zuster- of een karaktermoord meer of minder ligt men in de Melsenstraat niet wakker. Het staat zelfs in de statuten van het Blauwe Fabriekje, de Open VLD. Meer verraad dan in de verzamelde werken van Shakespeare. Annemie Turtelboom heeft nu het laatste sonnet van een Shakespeareaans drama ondergaan. Officieel uitgegleden over haar Turteltaks en verdronken in de Freyaput. Maar haar ministerieel kabinet was eerder gedegradeerd tot een dorpscafé. Met een drankorgel speel je geen symfonie. Bont en blauw uit de herberg geschopt. Liberalisme als rancuneleer.

Open VLD- voorzitter Gwendolyn Rutten is in wezen een onderschatte meesteres op het schaakbord van de macht. Met de benoeming van Philippe De Backer verplaatst ze zelfs twee pionnen in één zet. Een jonge talentvolle backbencher mag rijpen in een onschuldig staatssecretariaat, en de clan-De Gucht zit meteen terug in de regering. De familiecratie gaat immers verder dan de rechtstreekse blauwe bloedlijn. Philippe kwam in het Europees Parlement als opvolger van Dirk Sterckx. Beiden zijn huisvrienden in Berlare, de baronie van De Gucht. Zijn vader Leo De Backer is al decennialang zakenpartner van Karel De Gucht in hun gezamenlijke beleggingsfirma N.V. Merit Capital. Amigocratie van de nieuwe geldadel.

Rode Keizer

Door Bart Tommelein door te schuiven naar de Vlaamse regering, maakt Rutten een plaatsje vrij voor Vincent Van Quickenborne op de federale reservebank, en vermijdt ze een West-Vlaamse electorale broederstrijd. Kaïn en Abel zijn nooit veraf. Bart Tommelein is meer dan een pion, hij is een loper waarmee Rutten vrij kan schuiven. Her masters voice, een ideale hoveling, die de hielen likt of klikt. Het ene naar boven, het andere naar onder. Upstairs, downstairs. Op eenvoudig verzoek verkettert hij ’s avonds wat hij ’s morgens heeft aanbeden, ook in vriendschappen.

Tommelein zit al een decennialang in een Oostendse coalitie met Johan Vande Lanotte en mag er mee-eten uit alle ruiven. Als schootzeehondje van de Rode Keizer mocht hij bijvoorbeeld ook zetelen in het directiecomité van het Autonoom Havenbedrijf, dat met al haar nevenbedrijven alle concessies op de Noordzee dirigeert. Hij volgde zelfs de Keizer op als “minister van de Noordzee”. Bart kent dus alles van Offshore winmolenparken en vooral de oversubsidiëring ervan. Twee derde van hun omzet halen ze uit groenestroomcertificaten. Op volle windkracht wordt dat zo’n 14 tot 16 miljard euro. Windmolens leggen geen windeieren.

‘Tommeltol’

Van Turteltaks naar Tommeltol. Toen Vande Lanotte met de hulp van de baggerboeren zijn plannen ontvouwde om een energie-atol te bouwen voor onze kust, was Bart een vurig handelsreiziger voor het nieuwe luchtkasteel van de zanddruïdes. Toen het project op de ministerraad onder impuls van de N-VA gekelderd werd, werd hij er plots een tegenstander van. Van zijn jas of zijn vest te draaien heeft hij nog nooit kou gevat. Bart is een uitstekende marketeer die een sprot verkoopt voor een kabeljauw en gebakken zeelucht voor parfum.

Ook van biomassa, biostoom en warmtekrachtkoppeling is Bart perfect op de hoogte. Het Oostendse groene stroombedrijf Electrawinds lag in zijn achtertuin en werd rijkelijk gesubsidieerd en beschermd, vooral door zijn Oostendse coalitie. Zijn leermeester, de Keizer, heeft er jarenlang voor en achter de schermen aan de knoppen gezeten. Bart kent dus alles van oplichterspraktijken met biomassa. Zo kocht Electrawinds een kleine 5.000 hectare tropisch natuurgebied op het West-Afrikaanse eiland São Tomé. Ze kapte het kaal en verscheepte het hout naar hier om het in haar centrales op te stoken voor het manna van de groenestroomcertificaten. Ze kreeg zelfs nog subsidies voor de herbebossing met palmbomen. Electrawinds bouwde ook nog wat dubieuze windmolenparken, o.a. in het land van de maffieuze windcapo Vito Nicastri, in het Siciliaanse Calatafimi, Mussomeli, Castellamare del Golfo, Chiaramonte Gulfi, Roccapalumba, Alia en ook in Pontedera. De Luikse intercommunale Tecteo, een bolwerk van de PS, nam Electrawinds over. Tommelein kan even de dossiers opvragen bij de Italiaanse gerechtelijke autoriteiten.

Met groene energie is meer aan de hand dan de recente onthullingen over de maffieuze connecties van Ben-Tovim die met houtspaanders uit Namibië de Gentse biomassacentrale moest bevoorraden. Dat de 4.4 miljard euro subsidies voor de Gentse en de Genkse biomassacentrales geschrapt moeten worden is niet meer dan logisch. Alleen zie ik het voor het Limburgse Langerlo nog niet zo snel gebeuren. Open VLD’er Annemie ondertekende het subsidiecontract. Een onderzoekscommissie naar het misbruik in de groene energiewereld zou meer kunnen opbrengen dan de Turteltaks.

Stront is geld

Maar als de aarde opwarmt is het blijkbaar moeilijk om het hoofd koel te houden. Planten en dieren zagen het levenslicht toen het CO2 -gehalte op onze planeet 10 keer hoger was dan vandaag. CO2 is de levensadem van ons groene plantenrijk. Maar tegen de collectieve waanzin van de klimaatkerk is gezond verstand niet opgewassen. Met biobrandstof voeden we de auto’s in plaats van de mensen, en verbranding van biomassa is het opstoken van jonge planten. Verbranden van steenkool is het opstoken van oeroude gefossiliseerde planten. We mogen echter geen brandhout maken van elke vorm van biomassa. Alle materiaal van biologische oorsprong is biomassa. Naast houtpulp uit Afrika is er bijvoorbeeld ook nog organisch afval en ook mest van onze Vlaamse varkens en koeien. Eén melkkoe produceert zo’n 2.600 liter mest per jaar. Mest van drie koeien is goed voor het ganse jaarverbruik aan elektriciteit van één gezin. Koetje schijt, zou je dan zeggen maar er zit meer dan een geurtje aan deze biomassa. Een herkauwer produceert ook 2.5 ton CO2 en 106 kg methaangas dat 25 keer vervuilender is dan CO2. Onze landbouw is verantwoordelijk voor 14% van de uitstoot van biogassen. Moraal en dilemma van het verhaal: alle koeien naar de slachtbank, geofferd op het altaar van de CO2-uitstoot, of met hun mest ons energieprobleem oplossen ? Met onze 6 miljoen varkens en een paar miljoen herkauwers kan het licht dan blijven branden. Stront is geld, zegt de boer. Ons Vlaams energiebeleid is een mestvaalt.

Tommelein wil nu de Turteltaks handhaven en meer zonnepanelen op de daken, om de biomassa te reduceren en die blauwe zondebelasting te camoufleren. Alsof je de accijnzen op alcohol zal doen dalen door meer bier te drinken. Hij wil ook meer molentjes in het veld. Elk windmolentje kost ons, op een levensduur van 15 jaar, 6.26 miljoen euro aan groenestroomcertificaten. Het CO2- gehalte in onze atmosfeer is nauwelijks 0.039%, toch worden sommigen er blijkbaar zat en winderig van.

Groene energie creëert misschien economische activiteit, maar rijker worden we er niet van. Wanneer de energiekosten uit duurzame en hernieuwbare energiebronnen hoger liggen dan die uit traditionele energiebronnen, dan worden we eigenlijk armer en daalt onze koopkracht. Het is tijd dat de predikanten van het groene geloof dit economische dogma aan hun volgelingen durven te verkondigen. De meeste mensen spreiden hun talenten tentoon bij het bedriegen van zichzelf. China wil 20 drijvende kerncentrales op zee bouwen. De Shipbuilding Industry Corporation is ze al aan het ontwerpen. Bart even op studiereis sturen naar Peking. Er is immers nog plaats voor een bootje naast de driearmige bandieten op de Thorntonbank.