Bart Maddens: ‘Groen voert een kabouterachtige campagne’

‘Deze verkiezingscampagne mist pit’, vindt politicoloog Bart Maddens (KUL). Hij had liever een echte uitdager gezien in plaats van het softe, brave Groen.

Bart Maddens: Er zijn genoeg inhoudelijke tegenstellingen in deze campagne, maar er is geen echte uitdager. Een duel zoals tussen Guy Verhofstadt en Yves Leterme in 2007 of tussen Bart De Wever en Elio Di Rupo in 2014 hebben we niet. Integendeel, Groen voert een softe, brave, zelfs wat kabouterachtige campagne zonder echte kopman of -vrouw. Ze durven Kristof Calvo niet naar voren te schuiven als kandidaat-premier omdat ze weten dat hij veel irritatie opwekt, maar het is ook gewoon traditie bij die partij. Tot in de jaren negentig verbood Agalev zijn kandidaten affiches te drukken met foto’s van zichzelf. Ze durven ook niet echt het gaspedaal in te duwen rond hun voorstellen, zoals het afschaffen van de salariswagens, rekeningrijden of de vermogensbelasting. Groen zit constant in het defensief.

Nog een reden voor deze makke campagne: vroeger vuurde Filip Dewinter van Vlaams Belang altijd wel enkele provocaties af, die voor veel verontwaardiging en enige ambiance zorgden. Tom Van Grieken probeert nu vooral een aimabele, zelfs kwetsbare indruk te maken. Dat is misschien slim gezien van hem, maar mij doet hij daardoor wat aan de jonge Bert Anciaux denken.

Is er een partij die het beter doet dan u had verwacht?

Maddens: De SP.A heeft een boodschap gevonden waarmee ze een gevoelige snaar raakt. De socialisten nemen het op voor mensen die bang zijn dat hun pensioen te laag zal zijn of dat ze koopkracht moeten inleveren in ruil voor klimaatmaatregelen. De SP.A heeft daarmee een niche gevonden die geen enkele andere gevestigde partij bedient. Voorzitter John Crombez slaagt er ook in dat verhaal goed te brengen. Ik vond hem vorige week sterk tegen Bart De Wever in Terzake.

De N-VA heeft met Jan Jambon een kandidaat-premier, maar veel waarnemers vermoeden dat de partij al uitkijkt naar een rol in de federale oppositie. Wat denkt u?

Maddens: Toen Jambon in januari werd voorgesteld als kandidaat-premier, nam niemand dat ernstig. Zijn partij had net de regering verlaten na de Marrakeshcrisis, de N-VA was weer de rebelse oppositiepartij van vroeger. Ik moet eerlijk bekennen dat ik soms vergeet dat de N-VA in december uit de regering is gestapt. Ze profileert zich weer als een beleidspartij die bereid is het communautaire terzijde te schuiven om regeringsverantwoordelijkheid op te nemen. In die zin is Jambon zelfs de geloofwaardigste Vlaamse kandidaat-premier.

Voert de N-VA de Maddens-doctrine uit door geen communautaire eisen te stellen? Wachten ze met die eisen tot de Franstalige partijen om een staatshervorming vragen?

Maddens: Bart De Wever beweert dat graag, ja. Ik zie het niet echt. Het beleid van de regering-Michel is helemaal niet rechts genoeg om de Walen op de kast te jagen, zoals De Wever wil. Het is hooguit centrumrechts. Als de Zweedse coalitie wil voortdoen na de verkiezingen, zal ze waarschijnlijk aangevuld worden met het CDH. Het is duidelijk dat het regeringsbeleid daardoor ook niet verder zal verrechtsen.

Is dat uw gok voor na de verkiezingen: de Zweedse coalitie aangevuld met de Franstalige christendemocraten?

Maddens: Ik zal wel niet de enige zijn die niet graag herleest wat hij vóór en net na de verkiezingen van 2014 schreef. We zaten er met onze analyses en voorspellingen allemaal glad naast, dus ik ben het gokken wat verleerd.

Ik wilde u net vragen wat de verrassing van verkiezingsdag wordt. Niemand zal u erop afrekenen als uw voorspelling niet uitkomt.

Maddens: Groen zal goed scoren, maar het wordt niet de groene golf waar sommigen naar uitkijken. De SP.A is helemaal afgeschreven, dus misschien wordt dat wel de verrassing op links. Op rechts blijft het uitkijken naar het resultaat van Vlaams Belang. Die partij is nog steeds eigenaar van het migratiethema, en dat blijft voor veel mensen heel belangrijk.