‘Bart De Wever en Yvan Mayeur, herpak u en toon leiderschap!’

‘Bart De Wever en Yvan Mayeur, vertel de angstige burger wat u zal doen om het land door deze drama’s te gidsen en wees wat minder bezig met uw eigen politieke profilering’, schrijft Liesbet Sommen van CD&V.

Is België een failed state? De Brusselse variant van de Amerikaanse nieuwswebsite Politico stuurde deze aanklacht voor het eerst de wereld in op 12 februari 2015, naar aanleiding van de betrokkenheid van in Molenbeek wonende terroristen bij de aanslagen in Parijs. Het etiket ‘failed state’ werd razendsnel overgenomen door Belgische en internationale media.

Hoewel op het eerste zicht wat grotesk, vat de term een sentiment samen dat vandaag algemeen in onze samenleving heerst. Na de financieel-economische crisis van 2008 is er geen periode gekomen van hersteld vertrouwen en rust. Tot op vandaag moeten regeringen het puin ruimen van een enorme schuldgraad na het redden van de banken en een begrotingstekort dat in crisistijd niet te vermijden valt. Deze context heeft pijnlijke sociaal-economische hervormingen tot gevolg. Nieuwe belastingen, pensioenen worden uitgesteld, uitkeringen dalen in de tijd.

Potentiële terroristen

De gewaarwording van crisis bekoelt niet. Tot nog toe krijgen regeringen de begrotingen maar niet onder controle. Elk semester, bijna elk kwartaal, komt de boodschap dat er alweer bijgestuurd moet worden voor ettelijke miljarden. Politieke partijen die hiertegen in het verleden oppositie gevoerd hebben, blijken vandaag als eerste totaal onmachtig om dit tij te keren.

De terreuraanslagen van Parijs en zeer recent in Brussel komen daar bovenop en slaan ons murw. Geen politicus wordt voorlopig persoonlijk met de vinger gewezen, maar de bevolking voelt zich niet van leiderschap of bescherming verzekerd. De metro of de bus naar het werk nemen betekent schichtig om zich heen kijken; in weerwil van rationele overwegingen dat niet alle moslims terroristen zijn, is er een instinctieve reflex om het terrein te scannen: wie ziet er uit als potentiële terrorist?

Dit ontwricht de samenleving, die al erg onder druk stond door een vluchtelingencrisis waarin alleen populistische politici duidelijk stelling nemen. De bevolking werd naar de buik gepraat zonder enige scrupule. Voorlopig blijft het stil, maar het is wachten op de eerste uitspraken die de vluchtelingenstroom expliciet linken aan de terreuraanslagen.

Mijn partij CD&V bevindt zich vandaag meer in de politieke periferie dan tijdens ons magistrale verleden. Wij zijn niet de grootste, wij maken niet als eerste aanspraak op het leiderschap. We kijken toe op het vacuüm; het kriebelt om het heft in handen te nemen. We kennen niets anders; bloed kruipt waar het niet gaan kan. Maar die positie kunnen wij in het huidige politieke bestel niet bekleden.

De betrokkenheid is nochtans groot. De bom ontplofte onder ons partijhoofdkwartier. Al maanden staan militairen in de straat van ons kabinet gestationeerd. Onderweg naar interkabinettenwerkgroepen wordt de metro waarop wij zitten ontruimd wegens acties om een medereiziger – terrorist te vatten. Het kabinet van de premier, waarvan het grondplan onrustwekkend genoeg in handen van terroristen gevallen zou zijn, ligt op 10 meter van onze kantoren. Een aanslag zou ons letterlijk fysiek wegvagen.

Maar wij zijn geen burgers. Wij zijn politici, beleidsmakers. Wij mogen ons bij uitstek niet laten leiden door angst; we moeten een helikoptervisie hanteren en de rauwe emoties vanuit de buik overstijgen. We moeten hoop bieden waar die vandaag zonder onze interventie totaal verloren is.

De woede van Bart De Wever

In het terreurdebat hebben we nood aan politici die oplossingen aanreiken in plaats van te polariseren. Bart De Wever: het is een teleurstelling dat u, als voorzitter van de grootste partij van het land, in uw analyse van de aanslagen in Brussel niet verder kwam dan: “Ik voel woede omdat mensen die hier geboren worden en heel goed verzorgd worden, zoiets kunnen doen.” Het argument dat u daarmee het buikgevoel van de mensen verwoordt, is misplaatst. U moet dit overstijgen.

Het is evenzeer verkeerd dat u om rechts-electorale redenen geen verklaring wilde ondertekenen waarin de daden veroordeeld worden van hooligans die de herdenkingsplechtigheid aan het Brusselse Beursplein kwamen verstoren.

Brussels burgemeester Yvan Mayeur: u zet de daden van de hooligans in voor een partijpolitiek spel waarbij u de N-VA en minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon probeert te beschadigen. U gebaart niet van verantwoordelijkheidsbesef wanneer u zegt dat uw politiediensten de hooligans onmogelijk hadden kunnen tegenhouden omdat het Noordstation niet in uw eigen politiezone ligt.

Vanuit de twee grootste partijen van het land dient u zich te herpakken en leiderschap te tonen; bespaar de angstige burger dit schouwspel. Vertel hem wat u zal doen om het land door deze drama’s te gidsen. Wees wat minder bezig met uw eigen politieke profilering en ga er niet vanuit dat iemand anders het uiteindelijk altijd wel zal oplossen. Toon visie. Spreek u uit over het militair ingrijpen tegen IS; werk een plan uit om de wortels van radicalisering tegen te gaan; hervorm de veiligheidsdiensten tot één coherent geheel.

Vertel de mensen dat België géén failed state is. Dat alle hoop niet verloren is. Dat België een goed land is om in te wonen en dat we onze problemen wel onder controle zullen krijgen. Niet alleen krijgen kinderen hier goed onderwijs en worden zieke mensen verzorgd. Belgen zijn ook best gelukkig. Vlaams parlementslid Peter Van Rompuy haalt het in zijn boek ‘Economie zkt. geluk’ aan: op een schaal van 1 tot 4 is het geluk van Belgen tussen 1970 en 2010 nooit onder niveau 3 gedaald, ook niet tijdens de recente economische crisis. Dit in tegenstelling tot heel wat Europese landen zoals Italië, Spanje en Griekenland, maar ook Frankrijk.

Leg uit dat België in grote mate bijdraagt aan de voorspoed in de rest van de wereld. Ons land staat in de Good Country Index op nummer 10 van 125 staten. Inzake onze bijdrage aan cultuur staan we zelfs op nummer 1; we zijn de vijfde aangaande de bijdrage tot welvaart en gelijkheid in de wereld. België is dus een Goed Land. Het is rentmeesterschap waar we trots op mogen zijn.