In de Paasvakantie ontstond in Frankrijk commotie over de wachttijden aan snelladers op drukke verkeersassen. De wachttijd liep op tot wel twee uur.
Deze laadstress zet de discussie tussen ‘believers’ en ‘non-believers’ in elektromobiliteit weer op scherp. Hoe ontstaan zo’n problemen op een moment dat het aantal EV’s weliswaar stijgt, maar nauwelijks een marktaandeel van 5 % haalt? De meeste gridverantwoordelijken en experts uit de (EV-)sector geven immers aan dat er meer dan voldoende capaciteit is om alle bestaande auto’s van stroom te voorzien.
Het probleem zit hem in de spreiding van de laadvraag. Daar lopen we stilaan tegen onze beperkingen op. Er is inderdaad voldoende stroom wanneer de laadbeurten gespreid worden in de tijd. Als je de situatie over 24 uur of zelfs een jaar bekijkt, lijkt alles OK maar de dagelijkse realiteit zit iets complexer in elkaar.
We gebruiken onze persoonlijke mobiliteit op het ritme van een klassieke (9 tot 5) werkdag. Plus: onze grote verplaatsingen op de snelweg zitten meestal geconcentreerd in vakantieperiodes en rond feestdagen. In Frankrijks was Pasen en mogelijk ook het Suikerfeest een van de triggers. Alle goede voornemens en incentives ten spijt zal deze realiteit niet veranderen. Wil de energietransitie slagen die niet alleen mobiliteit omvat, maar ook verwarming en koeling van gebouwen (warmtepompen), dan moeten wij een stroomgrid bouwen dat de stresstest van ongepland piekverbruik kan doorstaan.
Ook Nederland
De voorbije maanden kwamen er weer bijkomende elektrische voertuigen in het verkeeer. De meeste salariswagens worden immers vervangen door batterijgevoede exemplaren en het wagenpark groeit op dit ogenblik sneller dan de (snel-)laadinfrastructuur. Onze Noorderburen staan al een stapje verder qua elektromobiliteit. Maar daar is het stroomgrid op veel plaatsen dermate verzadigd dat bedrijven in bepaalde KMO-zones niet kunnen uitbreiden. Vandaar het idee voor een (snel-)laadverbod op piekmomenten om het stroomnet te ontzien en de gevreesde blackout te voorkomen.
Deze evolutie maakt pijnlijk duidelijk dat de technische maatregelen (load balancing, uitgesteld laden of zelfs de digitale meter en het bijhorende capaciteitstarief) waar we tot nu toe op vertrouwden een doekje voor het bloeden zijn. Zij bieden geen structurele oplossing wanneer onze stroombehoefte blijft stijgen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier