Staatssecretaris Theo Francken suggereerde dat de afgezette Catalaanse president asiel zou kunnen krijgen in ons land. Zijn uitspraak valt in slechte aarde bij de Spaanse én Belgische regering.
‘Niet wijs’, zo noemt CD&V-vicepremier Kris Peeters de uitspraken van staatssecretaris Theo Francken (N-VA) over mogelijk politiek asiel voor Carles Puigdemont, de Catalaanse regeringsleider die door Madrid uit zijn functie ontheven werd. ‘Zeker aangezien het probleem zich helemaal niet stelt,’ zegt Peeters nog. Eerder klonk er ook al kritiek van premier Charles Michel (MR), Landbouwminister Willy Borsus (MR), Open VLD-vicepremier Alexander De Croo, en vicepremier Koen Geens (CD&V).
https://twitter.com/peeters_kris1/status/924888658708258816Kris Peetershttps://twitter.com/peeters_kris1
Niet wijs om uitspraken te doen over politiek asiel Catalanen, geen olie op vuur gieten. Zeker aangezien probleem zich helemaal niet stelt.
— Kris Peeters (@peeters_kris1) October 30, 2017
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
550rich3153600000Twitterhttps://twitter.com1.0
De bal ging tijdens het weekend aan het rollen in VTM NIEUWS. Francken reageerde daarin op een hypothetische vraag: kan Puigdemont in ons land politiek asiel krijgen, mocht hij in eigen land vervolgd worden? ‘Dat is niet onrealistisch,’ antwoordde Francken, die verwees naar de ‘repressie vanuit Madrid’ en zich luidop afvroeg ‘of zo iemand nog een kans op een eerlijk proces heeft’. Het antwoord was even hypothetisch als de vraag, want als staatssecretaris is hij niet zelf bevoegd om politiek asiel te verlenen. Dat is de taak van het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS).
Toch zette het interview kwaad bloed, want de uitspraak werd in Spanje gelezen als politieke steun van de Belgische regering voor Puigdemont. De relatie met Spanje was de afgelopen weken al enigszins vertroebeld, nadat premier Michel als eerste Europese leider van leer trok tegen het geweld van de Spaanse politie op de dag van het (illegale) Catalaanse referendum. De Spanjaarden dreigden er vervolgens mee hun steun voor Catherine De Bolle op te zeggen, de Belgische politietopvrouw die in pole position ligt om de nieuwe baas van Europol te worden.
Franckens uitspraak werd in Spanje dan ook gezien als een nieuwe provocatie, te meer omdat het suggereen van een asielstatus voor Puigdemont een impliciet verwijt inhoudt voor de Spaanse overheid en het gerecht: het zou betekenen dat ons land geen vertrouwen heeft in de Spaanse justitie. Dat gaat in tegen een internationaal akkoord waarbij de Europese landen het vertrouwen in elkaars rechtsgang uitspreken. Precies omwille van dat akkoord worden asielaanvragen van Europese staatsburgers in een ander EU-land in de regel niet toegekend – ons land is het enige land waar dat wel kan.
Ook de Belgische regering zag snel de diplomatieke gevolgen in van Franckens uitspraak. Al snel werd Francken op het matje geroepen door premier Michel, en ook vanuit Open VLD en CD&V werd vol onbegrip gereageerd. Het illustreert dat er binnen de regering voorlopig weinig appetijt is om Madrid nogmaals de mantel uit te vegen of openlijk de steun uit te spreken voor Catalonië. Tot grote frustratie van N-VA, dat maar wat graag een door de internationale gemeenschap erkende Catalaanse Republiek zou zien.
Verdere escalatie?
Wat er in Catalonië zal gebeuren, is voorlopig hoogst onzeker. Madrid heeft de Catalaanse regering uit haar bevoegdheden ontheven en de Spaanse vicepremier Soraya Saenz aangesteld als regentes van Catalonië. Ook de baas van de Mossos, de Catalaanse politie, mocht beschikken. Met het inroepen van artikel 155 kan Spanje nu de autonomie van de regio beginnen terugschroeven, en tegelijk begint vandaag naar alle waarschijnlijkheid een juridisch onderzoek tegen onder meer Puigdemont, die zich mag verwachten aan een vervolging wegens rebellie.
Die procedure kan het conflict nog verder doen escaleren terwijl de regio zich opmaakt voor nieuwe verkiezingen. Uit voorlopige peilingen blijkt bovendien dat de regeringscoalitie van Puigdemont haar meerderheid in het parlement zou verliezen. Catalonië mag zich dan wel onafhankelijk verklaard hebben, totdat de Europese leider zich genoodzaakt zien de confrontatie aan te gaan met Spanje lijkt die onafhankelijkheid weinig meer dan een symbool
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier