Antwerps mobiliteitsprobleem : paniekvoetbal van Peeters

De regering van Kris Peeters hanteert op vlak van mobiliteit een geheel achterhaalde visie. Meer wegen aanleggen of wegen verbreden om files op te lossen, is zoals obesitas proberen te genezen door je broeksriem los te maken. Dat zei een Amerikaans verkeersexpert in het vorige nummer van Knack. En hij heeft gelijk, meer dan gelijk.

Dat de oplossingen van Peeters op de fileproblemen in Vlaanderen achterhaald zijn, werd gisteren bewezen voor zowel het Oosterweel dossier in Antwerpen als de plannen van de Vlaamse regering om de Brusselse Ring te verbreden.

De files in Antwerpen wil Peeters verlichten met 33 zogenaamd nieuwe maatregelen. Dat maakte Peeters gisteren bekend. Maar de 33 maatregelen die Kris Peeters voorstelde zijn weinig overtuigend, duur, mogelijk gevaarlijk en in geen geval duurzaam. Bij voorbeeld: het vervangen van pechstroken door spitsstroken houdt grote risico’s in voor de verkeersveiligheid. En op de 33 maatregelen zijn er maar 2 pro fiets en 1 pro bus. Op andere plaatsen worden busstroken dan weer afgeschaft en vervangen door autostroken. Deze 33 voorstellen zullen de files niet verminderen, ze zullen alleen het aantal ongevallen laten toenemen. Een slecht mobiliteitsbeleid dus.

Een slecht mobiliteitsbeleid, dat weet ook Kris Peeters. Hij weet dat het Oosterweel dossier al jaren niet meer vooruit gaat. Het frustreert hem. Hij wil vooruit, en als dat niet kan, zoals nu al jaren het geval is, wil hij tenminste doen alsof het vooruit gaat. En dus stelt hij 33 maatregelen voor. Nepmaatregelen. Improvisatie. De vlucht vooruit zonder ruggensteun van de Vlaamse Regering en zelfs zonder medeweten van de burgemeester van Antwerpen. In haast gepresenteerd op een dag dat de oppositie lastige vragen stelt over het Oosterweeldossier en dat de Inspectie Financiën ook nog eens een ongunstig advies geeft over dat ander heikel mobiliteitsdossier, de verbreding van de Brusselse ring. Het was paniekvoetbal van een minister-president die zijn imago probeert te redden.

Dat het BAM-tracé voor de sluiting van de ring in Antwerpen dood is, had Kris Peeters nochtans vroeger kunnen weten. Dat was al zo na de volksraadpleging in 2009. Maar minister-president Kris Peeters wou het niet geweten hebben. Zijn regering negeerde de stem van de Antwerpenaren en trachtte het tracé nieuw leven in te blazen via tunnels en een opzichtig Masterplan 2020. Maar de technische problemen namen alleen maar toe en het draagvlak brokkelde verder af.

Nu mengen zich ook ondernemers en economen in het debat, zoals recent Christian Leysen en Geert Noels. Zij wijzen erop dat het hele Masterplan, waarvan

de kosten door het Rekenhof geraamd worden op meer dan 7 miljard euro, in deze post-crisis-tijd compleet onbetaalbaar geworden zijn. En dat het project achterhaald is omdat het de fileproblemen niet oplost en geen rekening houdt met de behoeften van de mensen op vlak van milieu, groen en verkeersveiligheid.

Maar Kris Peeters en met hem Bart De Wever volharden in therapeutische hardnekkigheid. Heeft het met ego’s te maken? Of met de schadeclausules in het geheime contract met NORIANT? Het feit is dat alle redelijkheid zoek is in dit dossier. Kris Peeters trachtte de voorbije maanden tijd te winnen en speelde een spelletje piepken duik met Europa. Maar commissaris Barnier stuurde hem wandelen. Om toch nog enigszins het gezicht te redden, koos de minister-president dan maar voor de vlucht vooruit. En pakte nu dus uit met zijn 33-punten-plan om de files op de Antwerpse ring aan te pakken.

De 33 maatregelen die Peeters voorstelde, zijn nepmaatregelen, maar er valt wel degelijk veel voor te zeggen om onmiddellijk een reeks maatregelen te nemen om het wurgend fileprobleem aan te pakken. Groen pleit er al lang voor om onmiddellijk maatregelen te nemen in plaats van te blijven wachten op de aangekondigde megaprojecten. Voor ons mag het vooruitgaan. Maar dan met duurzame keuzes. We pleiten voor een stappenplan. Een eerste stap voor ons is het tolvrij maken van de Liefkenshoektunnel. Daarnaast pleiten we voor een snelheids-verlaging zodat de capaciteit van de bestaande rijvakken verhoogd wordt. Een derde stap is het sturen van de verkeersstromen via een trajectheffing voor vrachtwagens, zodat de ring in de buurt van woonzones ontlast wordt. De vrachtwagens worden zo naar de Liefkenshoektunnel geleid en zoveel mogelijk uit de Kennedytunnel geweerd. Tegelijk wordt onmiddellijk werk gemaakt van de snelle realisatie van trams tussen stad en rand, van meer trams in de binnenstad, investeringen in het spoor, nieuwe fietswegen en een betere binnenvaart.

Er kan dus veel gebeuren op korte termijn. Maar er is wel meer nodig dan wat extra lijnen schilderen en pechstroken inpalmen. Ten gronde is er dringend nood aan herbezinning. Straks komt er weer een heel nieuwe episode met woord en wederwoord rond de interpretatie van het Milieu-effect-rapport over de Oosterweel. De kans dat dit MER alle vragen zal beantwoorden is zo goed als nihil. De problemen ten gronde, het gebrek aan draagvlak, de aanslag op milieu en gezondheid, de hoge financiële kosten zullen hoe dan ook blijven.

Ook rond de verbreding van de Brusselse ring, nog zo een beslissing van de regering Peeters, stelt de Inspectie Financiën nu soortgelijke vragen. Het besluit van de regering slaat enkel op extra beton, terwijl andere maatregelen zoals meer openbaar vervoer of rekening rijden niet hard gemaakt worden. Het plan zal de files enkel verschuiven en houdt geen rekening met nieuwe geplande projecten zoals Uplace of een nieuw voetbalstadion in de rand. Vanuit Groen hadden we het niet beter kunnen zeggen. Ook hier dreigen Peeters en de zijnen zich op korte termijn vast te rijden. Valse oplossingen voor de fileproblemen, niet alleen in Antwerpen maar ook op de Brusselse Ring. Een slecht mobiliteitsbeleid.

Peeters en De Wever willen mordicus voor de verkiezingen nog de spade in de grond krijgen. Maar dat zal niet lukken, en het getuigt niet bepaald van daadkracht, zoals Leysen en Noels betogen, om projecten door te duwen die van gisteren zijn en niet van morgen. Het zou van veel meer politieke moed getuigen als de minister-president eindelijk de werkelijkheid onder ogen zou zien en zou stoppen om met volle gas door te rijden op een doodlopend spoor. Paniekvoetbal zal niet helpen. Maar een verloren spel afblazen en een nieuwe match beginnen allicht wel.