Het is minister van Buitenlandse Zaken en federaal informateur Didier Reynders (MR) wederom niet gelukt om een Europese topfunctie in de wacht te slepen. ‘Een persoonlijke mislukking’, zegt een partijgenoot.
Weer ging het mis. Niet Didier Reynders maar wel Marija Pejcinovic Buric, de Kroatische minister van Buitenlandse Zaken, is verkozen als nieuwe secretaris-generaal van de Raad van Europa, de organisatie van Europese landen die zich richt op het bevorderen van mensenrechten en democratie.
Dat geldt als een zware klap voor Reynders, die de laatste maanden alles uit de kast haalde om steun voor zijn kandidaatstelling te verwerven. Reynders greep in 2014 door een lastminutemanoeuvre van CD&V-voorzitter Wouter Beke naast de post van eurocommissaris. Sindsdien was hij op zoek naar een andere prestigieuze internationale baan om de Belgische politiek met opgeheven hoofd te kunnen verlaten.
Wat ging deze keer mis? De stemming in de Raad van Europa had niet meer dan een plichtpleging horen te zijn. Reynders had vooraf de vrijwel unanieme ruggensteun, aldus een partijgenoot, van de ministers van Buitenlandse Zaken van de 47 leden van de Raad van Europa. De Kroatische was pas in een tweede selectieronde komen bovendrijven, en ook alleen maar omdat men niet slechts één naam ter stemming kon voorleggen aan de parlementaire assemblee van de Raad van Europa. Het leek dus een gewonnen zaak voor Reynders, wat de onverwachte afgang alleen maar pijnlijker maakt.
Ook het feit dat hij een vrouwelijke kandidate tegenover zich kreeg, heeft in zijn nadeel gewerkt.
Binnen de MR worden een paar redenen genoemd voor het echec van Reynders. ‘Een aantal Oost-Europese landen heeft uiteindelijk, al dan niet onder invloed van Rusland, de Kroatische kandidate gesteund’, aldus een partijgenoot. ‘Daarnaast geldt Reynders weliswaar als competent, maar ook als hautain en arrogant. De stijl van de man speelt hem parten. Ten slotte heeft het feit dat hij een vrouwelijke kandidate tegenover zich kreeg in zijn nadeel gewerkt.’
En dan waren er nog een paar recente incidenten op het departement Buitenlandse Zaken, die een smet werpen op het imago van mensenrechtenridder dat Reynders zich de laatste tijd had aangemeten. Zo was er de door mensenrechtenorganisaties scherp bekritiseerde uitlevering aan de Chinese politie van een Oeigoerse familie die bescherming had gezocht in de Belgische ambassade in Peking. Ook was er een brief aan de Raad van Europa, waarin Belgische academici de weigering van onze regering om kinderen van Belgische Syriëgangers te repatriëren aan de kaak stellen.
Binnen de MR klinkt het dat de mislukte kandidaatstelling vooral Reynders zélf heeft verzwakt. ‘Niet de MR heeft Reynders voorgedragen, dat heeft hij helemaal op eigen initiatief gedaan. En dus is het gevoel in de partij dat het hier om een persoonlijke mislukking gaat. En natuurlijk ook wel om een mislukking van de Belgische diplomatie.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
