‘Al van bij het ontstaan van België, zat de klad erin’

‘België is ontstaan als een kunstgreep van de grote mogenheden in 1830, die zich tegen Frankrijk wilden beveiligen’, schrijft Jules Gheude. Hij waarschuwt de Franstalige politici, die lijken te geloven dat België voor eeuwig zal blijven bestaan.

Sommige Franstalige politici voeren graag het concept van de rechtsstaat aan, bij voorbeeld als de benoeming van een legitiem verkozene persoon betwist of geweigerd is. Dat was het geval bij José Happart en Damien Thiéry.

Op 29 februari zal de Linkebeekse lijst LB (93,85%) zijn kandidaat-burgemeester voorstellen. Met 1200 stemmen werd Damien Thiéry volkstemming gekozen en die nieuwe verkiezingen werden op een totaal wettelijke manier georganisserd. De Vlaamse minister van Binnenlands Bestuur, Liesbeth Homans (N-VA,) heeft niettemin laten weten dat zij Damien Thiéry niet zou benoemen.

De naam van Yves Ghequiere (958 stemmen) wordt nu al geciteerd. Zal de MR Damien Thiéry opofferen, zoals de PS het deed met José Happart, in 1988 ? Of zal deze toestand een casus belli binnen de federale regering vormen?

Het concept van rechtsstaat veronderstelt echter dat de grondwet nauwgezet wordt nageleefd.

De grondwet bepaalt dat het burgerlijk huwelijk altijd aan de huwelijksinzegening moet voorafgaan. Dit was niet het geval toen Leopod III in 1941 met Liliane Baels hertrouwde.

Dit was ook niet het geval in 1990 toen Boudewijn door de regering in de onmogelijkheid gesteldt werd om te regeren. Iedereen wist toch dat de koning goed gezond was!

Nu vernemen we dat koning Filip ook buiten de grondwet is getreden door zijn instemming van het huwelijk van prins Amadeo zestien maanden na de bruiloft te hebben verleend…

Een laatste voorbeeld. De grondwet bepaalt dat België uit drie gemeenschappen is samengesteld, oa. de Franse gemeensechap. Wel, deze werd door de Franstalige leiders in ‘Federation Wallonie-Bruxelles’ omgedoopt.

Als ik spreekbeurten in Vlaanderen doe, word ik regelmatig over deze kwestie ondervraagd: bereiden de Franstaligen daarmee een “Plan B” voor?

Mijn antwoord is duidelijk: als België uiteenvalt, wenst een meerderheid van de Walen (61%) met de Brusselaas een “residueel” België te vormen. Dit blijkt uit een peiling van RTL-Ipsos-Le Soir in 2013. Maar 68% van de Brusselaars pleiten voor een onafhankelijk statuut. Een onderzoek van Rudi Janssens (VUB) in 2013 bevestigt ook dat formules waarbij Brussel aansluit bij een ander gewest zijn allesbehalve populair : 4% wil bij Vlaanderen en 4,6% zou zijn lot aan dat van Wallonië willen binden.

WalloBrux is dus een hersenschim, een zuivere illusie. Als Wallonië 35% van de belgische staatschuld overneemt, zou het met een scenario op zijn Grieks worden geconfronteerd : zijn ratio schuld/BBP zou boven 150% staan! Men begrijpt dat de Brusselaars daarmee niet solidair willen zijn. Dit WalloBrux zou te lijden hebben onder een chronisch deficit en zijn schuldenlast zou alleen maar toenemen.

Een staat?

Het mislukte avontuur van de B-Fast ploeg in Nepal, België dat tot ‘fossiel van de dag’ wordt uitgeroepen op de eerste dag van de klimaattop in Parijs, de scheurtjes in de kerncentrales, de wankele manier waarop de Belgische autoriteiten hebben meegedeeld met de antiterroristische acties in Brussel, de Molenbeekse jungle, de sluiting van de Brussels tunnels, de saga van het GEN… Al die gebeurtenissen doen de vraag rijzen: is België nog een staat?

Daarop antwoordt de Franse krant “Le Monde” negatief, terwijl Amerikaanse media het over een failed state hebben.

Al in 1981 had François Perin dit gebrek aan geloofwaardigheid ter sprake gebracht : België is een zo weinig betrouwbare partner dat onze bondgenoten er misschien niet rouwig om zouden zijn als het verdwijnt. Het ging hier om de verbintenissen van België tegenover de NATO, met een leger waarvan general Close had gezegd dat het nooit bereid, nooit beschikbaar was. Perin had België verder ook met een soek vergeleken…

Een natie?

België is feitelijk een kunstgreep van de grote mogenheden in 1830, die zich tegen Frankrijk wilden beveiligen. Vijftien jaar na Waterloo waarde het spook van Napoleon nog steeds rond.

Talleyrand, de Franse ambassadeur in Londen, was zeer sceptisch over de levenskansen van dit nieuwe koningrijk. In een gesprek met prinses de Lievin, verklaarde hij : De Belgen? Zij zullen niet blijven bestaan. Het is geen natie, twee honderd protocollen zullen er nooit een natie van maken. Dit België zal nooti een land zijn. Het kan niet lukken.Vanaf het ontstaan van België zat de klad erin.

Hoe kon zo’n constructie rustig envolueren, als men deze brief van Charles Rogier aan Jean Raikem leest : De eerste beginselen van een goede administratie zijn op het exclusieve gebruik van één taal gebaseerd en het is duidelijk dat de taal van de Belgen het Frans moet zijn. Om tot dit resultaat te komen, is het noodzakelijk alle civiele en militaire ambten aan Walen en Luxemburgers toe te vertrouwen. De Vlamingen zullen dus voorlopig geen toegang tot deze ambten hebben. Op die manier zullen ze verplicht zijn het Frans te leren en zo zal het Germaanse element geleidelijk verdwijnen.

De overgrote meerderheid van de Franstaligen weet niet hoe hard de Vlaamse Beweging heeft moeten vechten voor de eerste taalwetten, die Vlaanderen ook politiek gestalte zouden geven. In het begin van de 20 ste eeuw, had Kardinaal Mercier het nog altijd over de Belgische eenheid, die door het gebruik van de Franse taal gecimenteerd is. Volgens hem was het Vlaams een taal voor meiden en knechten.

Een en ander heeft duurzame sporen nagelaten en een sterk Vlaams nationaal gevoel doen ontstaan. Vandaag bestaat de Vlaamse natie, die het federalisme onmogelijk maakt.

Een kitsch-land, dat langzaam verdampt

In 2010 heeft de commissie Buitenlandse Zaken van de Franse Nationale Vergadering twee van zijn leden (één van de meerderheid, een andere van de oppositie) met een studie over de Belgische toestand belast. De conclusie van het rapport is duidelijk: de twee taalgroepen verschillen te veel om elkaar te begrijpen. Zo is België in zijn voortbestaan bedreigd.

In een opiniestuk voor Knack.be hebben parlementsleden Hendrik Vuye en Veerle Wouters (N-VA) uitgelegd hoe de unitaire bastions (universiteiten, partijen, Nationale Orde van Advocaten, ABVV/FGTB Metaal, spoorbonden, moslimexcutieve spontaan splitsten. Dit alles laat zien hoe Belgïe stap voor stap verdampt.

Toen hij voorzitter van de Vlaamse liberalen was, had Karel De Gucht het ook voorspeld : België is ter dood veroordeeld. Het zal verdampen en intussen brengt het geen meerwaarde meer aan Vlaanderen (VTM, 6 november 2002).

De Franstaligen leiders weigeren deze evolutie onder ogen te zien. Zij doen alsof België tot eeuwigheid gedoemd is. Het wakker worden zal pijn doen!

Eric Defoort heeft ooit het woord kitsch gebruikt om België te beschrijven. Maar één ding staat vast: het is uitputtend en ongezond in zo’n context te leven, waar het wederzijds wantrouwen tot eindeloze twisten leidt.