Aftreden is de enige uitweg voor procureur Herman Dams

De Antwerpse procureur-generaal Liégeois riep de pers bijeen om te melden dat een nieuw onderzoek werd opgestart naar de rol van het Antwerpse Parket bij de dood van Jonathan Jacob. In het bijzonder wordt de Antwerpse procureur des konings door het parket-generaal geviseerd. De Antwerpse procureur des konings Herman Dams zou namelijk informatie hebben achtergehouden in het kader van het onderzoek naar de dood van Jonathan Jacob. Tevens zou hij rechtstreeks tussengekomen zijn op die bewuste avond/nacht dat Jonathan het leven liet.

De Panorama reportage waarin de gruwelijke feiten werden getoond heeft al heel wat inkt doen vloeien en de beelden die getoond werden getuigen van een bestialiteit die een moderne rechtstaat niet kan tolereren. Maar nog meer dan de feiten zelf is de wijze waarop het onderzoek naar de toedracht van de feiten in die cel werd gevoerd een aanfluiting van de primaire regels van justitie. Maar bovenal is een procureur des konings bij uitstek de hoeder van de wet, een bewaarder van de rechtsregels, de verantwoordelijke bij uitstek voor de strafvordering.

Hij of zij dient derhalve onkreukbaar te zijn en boven elke verdenking staan. Ons rechtstelsel werkt namelijk elke dag opnieuw met de veronderstelling dat wat politieagenten, parketmagistraten en onderzoeksrechters op papier zetten correspondeert met de werkelijkheid. Dat zij met name eerlijk zijn in hun verklaringen. Hun verklaringen in een proces-verbaal correspondeert niet alleen met de werkelijkheid het is de enige werkelijkheid. Het is met name een juridische abstractie waartegen men met geen enkele macht of middel iets (tegen weglaten) kan doen.

Hoeveel keer heb ik het al in mijn 20 jaar als advocaat niet meegemaakt dat een cliënt zei dat wat in het proces-verbaal stond niet hetgeen was wat gebeurd was of dat er een verkeerde weergave werd gegeven van de feiten. Telkens moest ik mijn cliënten helaas meedelen dat er weinig of niets aan kan gedaan worden omdat een proces-verbaal eigenlijk quasi onweerlegbaar is.

De Salduz bijstand die begin vorig jaar in werking trad is in ieder geval al een weliswaar beperkte zekerheid tegen de te grote fantasie en eigengereidheid van bepaalde speurders maar is jammer genoeg niet zalig makend omdat de bijstand van de advocaat tot op heden beperkt blijft tot het eerste verhoor.

Wanneer men dan geconfronteerd wordt met alleen al de schijn dat een procureur des konings, die als hoofd van zijn parket niet alleen informatie zou hebben achtergehouden maar daarenboven zelf betrokken partij zou zijn geweest bij het overlijden van Jonathan dan stelt zich de vraag of de procureur nog wel over het vereiste juridisch maar bovenal moreel gezag beschikt om morgen naar zijn bureau te gaan in het Vlinderpaleis.

Als de minister van justitie dit laat passeren dan ondergraaft zij rechtstreeks het klein beetje geloof dat de burger nog in justitie heeft. Ofwel houdt de Antwerpse procureur des koning de eer aan zichzelf ofwel doet de minister van justitie het nodige. Er is geen andere uitweg.

In deze – ik zeg het niet graag als jurist – moeten de rechten van verdediging en het rechtsbeginsel van onschuldpresumptie ( het grondbeginsel van ons strafrecht, waarbij men er van uit gaat dat iemand voor onschuldig dient te worden gehouden tot het tegendeel is bewezen) maar wijken voor het algemeen belang, zijnde het geloof in justitie en onze rechtstaat handhaven.