Abou Jahjah: ‘Kom op Zuhal, schaf Unia af’

Dyab Abou Jahjah, voorzitter Movement X, over Unia, de organisatie die discriminatie moet bestrijden: ‘Unia dient als schaamlapje voor het gebrek aan een echt beleid tegen institutioneel racisme.’

Kersvers staatssecretaris Zuhal Demir (N-VA) heeft haar entrée niet gemist. Ze nam haar functie op met een memorabele eedaflegging bij de koning met het rode mijnwerkerssjaaltje van haar vader aan de hand gebonden. Als dochter is dat zeker een geste naar haar vader toe, maar als politica van de partij bij uitstek van het patronaat is het ook best cynisch.

Voor sommigen is het niet minder dan hypocrisie, Demir behoort namelijk tot de donkerblauwe vleugel van de haar partij. Met uitspraken als ‘als werklozen merken dat ze de rekeningen niet langer kunnen betalen, zullen ze harder hun best doen’ laat Demir geen twijfel bestaan over haar positie tegenover mensen die het economisch moeilijk hebben in onze maatschappij. Ook is Demir gekend om haar harde standpunten omtrent migratie en vluchtelingen.

En toch waren sommigen blij dat Demir, zelf een dochter van een migrant, staatssecretaris is geworden.

Want we zitten toch goed? Diversiteit heeft dankzij N-VA zelfs de politieke top bereikt. Met de eerste Antwerpse schepen met migratieroots, Nabila Ait Daoud, die met topsnelheid naar ’t schoon verdiep werd gekatapulteerd, de eerste burgemeester met migratieroots – Nadia Sminate – en nu met de eerste allochtone staatssecretaris, heeft N-VA toch bewezen dat racisme niet bestaat? Dat je alleen je kansen moet grijpen, de juiste houding moet hebben, en je zo zelfs tot de hoogste positie in deze gastvrije maatschappij kan opklimmen.

Dan is het toch een logische conclusie dat Unia moet worden afgeschaft? Want het is dan niet meer dan een instelling van klagende allochtonen die alleen maar het slachtofferisme bevordert, polariseert, en tegen de Vlaming werkt. En wie is beter geschikt om de aanval tegen UNIA te leiden dan de vleesgeworden Vlaamse droom, de ultieme success story, Zuhal Demir zelf?

Laat me eerst zeggen dat de mensen die in de benoeming van Demir een teken van de ontvoogding en emancipatie van onze allochtone medeburgers zien, ook in het succes van Anke Van dermeersch bij het Vlaams Belang een mijlpaal kunnen zien voor de vrouwenemancipatie.

Want afkomst en gender zijn geen garantie voor een correcte positionering rond kwesties die de betrokken groepen aanbelangen. Een Justin Trudeau betekent als man veel voor het feminisme terwijl Sarah Palin er de vleesgeworden antithese van is. En dichter bij huis is de lijn van de autochtone Bart Somers (Open Vld) wel bevorderend voor de interculturele samenleving, terwijl dit voor Demir niet geldt.

Nu, ik twijfel geen seconde dat N-VA wel degelijk tegen Unia gekant is. Wanneer de partij op allochtonen en op moslims kapt, ventileert ze authentieke vooroordelen, racisme en islamofobie. Maar het is ook een strategische keuze om het debat over corruptie en sociale afbraak te vermijden. Het is een manier om bij het islamofobe deel van hun electoraat te scoren en de druk op de eigen graaiende en cumulerende mandatarissen te verlichten.

Ik hoop dat de aanval van de partij op Unia een succes wordt en tot de afschaffing of verzwakking van de organisatie leidt. Want ik vind ook dat Unia een problematisch entiteit is. Dat is trouwens geen nieuw standpunt van mij. Dat vond ik vijftien jaar geleden ook al toen het nog het Centrum-Leman werd genoemd en mijn positie is niet veranderd.

Deze instelling is niets meer dan een overgesubsidieerde doofpotoperatie voor racisme en discriminatie. Het dient als schaamlapje voor het gebrek aan een echt beleid tegen institutioneel racisme en jarenlang schuldig verzuim van de overheid.

Unia is in het verleden ook af en toe een politiek middel geweest om vijanden van het establishment te bestrijden en politiek te verzwakken, zoals gebeurde met het proces tegen het Vlaams Blok. De organisatie is slechts af en toe efficiënt en dan vooral als instelling voor klagende elites en niet voor klagende allochtonen.

De N-VA zou het bestaan van Unia in feite moeten toejuichen want het kanaliseert de strijd tegen discriminatie naar een zijspoor. In plaats van klachten neer te leggen bij de politie en bij het gerecht komen mensen terecht bij een instelling die een nepgevoel van actie opwekt terwijl ze in feite elke mobilisatie ontzenuwt.

Als het de Belgische regeringen van de laatste negen jaar ernstig was en ze echt iets tegen discriminatie van plan waren, hadden ze koninklijke besluiten moeten maken om de antidiscriminatiewet ook uit te voeren. Dat deden de regeringen Di Rupo bewust niet en van de regering Michel moeten we het niet verwachten.

Niemand bestrijdt vandaag racisme en discriminatie in Vlaanderen. Wanneer men de schijn probeert te wekken dat dat wel gebeurt, zoals Unia probeert, is dit een deel van het probleem.

Het afschaffen van zo’n nepstructuur zal de zaken op scherp stellen en de echte strijd tegen racisme en discriminatie terug verplaatsen naar waar ze thuishoort, bij de reguliere gerechtelijke structuren, in het middenveld, en in de politieke arena.

We moeten klachten indienen met burgerlijke partijstelling waar nodig, we moeten massaal processen-verbaal neerleggen bij de politie in plaats van ons in te spannen voor een paar clicks op een online formulier van Unia,clicks die enkel als statistiek dienen.

We moeten middenveldorganisatie mobiliseren en onder druk zetten om op straat te komen en om te staken wanneer de mensenrechten in gevaar zijn. De strijd tegen racisme en discriminatie is een strijd voor mensenrechten en moet verbonden worden met de strijd voor onze rechtstaat en onze democratie. Maar helaas, zelfs links ziet het als een zijspoor voor haar electorale project en als een giftig thema in deze tijden van populisme en hysterie. Unia is er vandaag om het geweten van links te sussen en de problemen onder de mat te vegen. Dus Zuhal, kom op, schaf die boel af, voor één keer ben ik mee.