Aalst: Kan je het geluid van spelende kinderen überhaupt lawaai noemen?

Voortaan moet je als ouders van kinderen toelating vragen om je kroost speelse geluiden te laten produceren. Daar dreigt het er op neer te komen. Waar eindigt dit?

Wenst u vanavond een gezellige ouderwetse barbecue met vrienden in de tuin te houden? Vraag een permissie aan. Willen de kinderen plonsen in het opblaasbare zwembadje? Vraag een permissie aan. Je partner wordt 40 en je wil een surprise party op poten zetten? Vraag dan een permissie aan. Een balletje trappen, tikkertje of verstoppertje spelen, radio in de tuin en meezingen met de zomerhit. Toelating vragen aub. Zoniet een verbod, de bon op of ten minste een fikse uitbrander van de dienaars van de wet.

In Belgie tellen we jaarlijks hoop en al 30 dagen van de 365 waarin we onze 4 muren verlaten en de openlucht opzoeken om plezier, vertier en verkoeling op te zoeken. En ja, dan kan het er al eens wat luidruchtiger aan toe gaan. Dan zijn we uitgelaten, drinken we wel eens een glas teveel en werken op sommige medeburgers hun systeem. Mensen die ziek zijn of in ploegen werken, hebben dan recht van spreken. Zij hebben hun rust nodig. Wonderlijk genoeg klagen deze mensen amper.

Niet alleen zijn het in Aalst vaak de mensen met het meeste tijd en kans op rust die een punt maken van lawaai overdag. Lawaai van spelende kinderen in vakantietijd begot. Kan je dat überhaupt lawaai noemen? Zijn dat niet eerder geluiden van geluk, joie de vivre? Neen dus.

Voortaan moet je als ouders van kinderen toelating vragen om je kroost speelse geluiden te laten produceren. Daar dreigt het er op neer te komen. Waar eindigt dit? Onder het mom van de veiligheid is het verboden nog langer te voetballen op straat. Daarmee kiest de politie de kant van de klagers. Eerder had men stante pede de straat waar amper auto’s rijden, moeten afzetten zodoende de jonge shotters een veilige omgeving te bieden. Heeft de helft van onze bejubelde nationale voetbalploeg niet op straat leren dribbelen?

Zoveel onwil en verzuring heeft geen plaats in onze samenleving. De klagers diende men terecht te wijzen en aan het verstand te brengen dat de dagen waarop er buiten kan gespeeld en gevierd worden snel te tellen zijn. Uiteraard gelden tijdens deze dagen van oudsher enkele ongeschreven regels en wetten. Zo respecteer je onder andere de nachtrust van de buren en maak je niets van hen stuk. Doe jij of jouw kinderen dat per ongeluk wel, dan vergoed je de schade. Daar hebben we de arm der wet toch niet bij nodig?