De N-VA won in 2012 big in Antwerpen. Bart De Wever sloeg het Vlaams Belang in de touwen en verbande de socialisten na negentig jaar naar de oppositie. Wat is er, zes jaar nadat de kracht van verandering zich voor het eerst liet gelden, echt veranderd?
Het gaat in de media zo vaak over de vijanden van Bart De Wever dat we haast zouden vergeten dat hij ook vrienden heeft. Véél vrienden zelfs. Wouter De Geest, de ceo van BASF Antwerpen, is zeer te spreken over zijn burgemeester. ‘Voor ondernemingen waren de voorbije zes jaar heel positief’, stelt hij. ‘Het stadsbestuur heeft de banden met ons actief aangehaald. En ook voor de stad zag ik de ambitie om Antwerpen weer great te maken, the greatest zelfs.’ Johan Segers, chef-kok in ’t Fornuis, is het daarmee eens. ‘Antwerpen beleeft een hoogtepunt’, zegt hij. ‘De sfeer in de stad is uitstekend, helemaal anders dan wat ik vandaag in de straten van Brussel voel.’
Hij is geen warme persoonlijkheid, hij heeft die uitstraling niet.
Maar wat vliegt de tijd: zes jaar geleden, op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen, gebruikte Bart De Wever zijn overwinningsspeech in de Zuiderkroon nog om PS-voorzitter Elio Di Rupo op te roepen om samen met de N-VA een ‘confederale hervorming’ voor te bereiden. In Antwerpen wordt altijd aan nationale politiek gedaan. Met twee coalitiepartners, CD&V en Open VLD, die nodig zijn in de gemeenteraad, maar verder weinig te zeggen hebben, is Antwerpen ook de stad waar Bart De Wever aan heel Vlaanderen kan laten zien waar zijn partij echt voor staat. Antwerpen werd – ietwat oneerbiedig uitgedrukt voor ’t stad – de showroom van de N-VA.
Vanaf het vroegste begin was duidelijk dat de N-VA de stad zou besturen op haar manier. PVDA-voorzitter Peter Mertens herinnert zich nog hoe hij enkele dagen na de verkiezingen bij Bart De Wever kwam voor een beleefdheidsgesprek over de coalitievorming. ‘Er zijn twee mogelijkheden om een stad te besturen’, zei De Wever toen tegen Mertens. ‘Op een presidentiële manier boven het gewoel, of zoals in Orange. Zolang zestig procent van de mensen tevreden over u is, maakt het niet veel uit wat die andere veertig procent van u denkt.’ Mertens wist meteen waar het over ging: ‘Orange is de Franse stad waar in de jaren negentig het Front National aan de macht kwam. Ik heb nog actie gevoerd tegen het harde en rechtse beleid daar. Het conflict tussen het stadsbestuur en zovele Antwerpenaren is dus niet gaandeweg ontstaan, dat is bedacht door de strateeg die De Wever in de eerste plaats is.’
Nergens in Vlaanderen werd die strijd tussen links en rechts harder en bitser uitgevochten dan in de Antwerpse gemeenteraad. ‘Verschrikkelijk’, noemt SP.A’ster Monica De Coninck die gemeenteraadszittingen. ‘Zeker de eerste weken werden wij uitgelachen en belachelijk gemaakt, een democratie onwaardig.’ Bart De Wever, die voor dit verhaal niet met Knack wilde spreken, zit die avondlijke vergaderingen voor en beslist wie het woord krijgt. ‘Ik weet ook wel dat het een deel van het spel is’, zegt Peter Mertens daarover. ‘Het is onvoorstelbaar hoe brutaal mensen daar soms worden afgeblaft. Het zijn ook vaak de vrouwen die het het hardst te verduren krijgen.’
Slechts één oppositielid is het daar niet mee eens. Filip Dewinter, fractieleider voor het Vlaams Belang in Antwerpen, zit al dertig jaar in de gemeenteraad. ‘Bart De Wever laat af en toe zijn retorische talenten gelden’, is zijn oordeel. ‘Maar dat is niets in vergelijking met de heroïsche debatten die ik met de socialistische burgemeesters Bob Cools en Patrick Janssens heb gevoerd. Janssens kon heel arrogant en minachtend zijn. Ik heb in alle eerlijkheid met grote ogen naar de linkse oppositie zitten kijken. Ze heeft de gemeenteraad geen enkele keer bij elkaar geroepen. Wij hebben dat vroeger ontelbare keren gedaan. Ze heeft geen enkele motie goedgekeurd gekregen, en ze is zelfs nooit kwaad opgestapt.’
De linkse oppositie heeft geen enkele motie goedgekeurd gekregen, en ze is zelfs nooit kwaad opgestapt.
‘Maar het vijanddenken zit er echt wel in bij de N-VA’, vindt VUB-politicoloog en Antwerpenaar Dave Sinardet. ‘Van de andere kant, we zijn de zeden en gewoonten niet meer gewend die vroeger heel normaal waren. Oud-burgemeester en socialist Camille Huysmans kon uithalen op een manier die Bart De Wever zou doen blozen.’
Aan esprit ontbrak het Bart De Wever en zijn schepenen in ieder geval niet. Het eerste half jaar loste het college een openingssalvo met enkele symbolische beslissingen: de slogan ’t stad is van iedereen werd afgevoerd, net als de goedkope bosklassen die al decennialang onder socialistische schepenen werden georganiseerd. En ook de fietsvriendelijke heraanleg van een aantal pleinen in de stad werd geschrapt. Met veel aplomb werd een ‘loketretributie’ oftewel vreemdelingentaks van 250 euro aangekondigd, maar die werd een maand later geschorst door de provinciegouverneur. Vooral Liesbeth Homans ging als schepen voor Sociale Zaken en OCMW-voorzitster vol in het orgel. ‘Deze actie is de beste manier om te solliciteren naar besparingen’, zei ze na een betoging van het middenveld tegen besparingen. De protesten hielden aan, en het stadsbestuur zou het middenveld blijven wantrouwen.
De grootste schok voor het middenveld kwam er toen Fons Duchateau, die Homans als schepen opvolgde toen zij minister werd in de Vlaamse regering, op zoek ging naar commerciële partners om aan sociaal beleid te doen. Het decennialange monopolie van het middenveld moest en zou doorbroken worden. De Vaart, het inloopcentrum voor daklozen aan de Italiëlei dat werd uitgebaat door het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk (CAW), werd daarbij de inzet van verschillende veldslagen. Eerst kreeg G4S Care de opdracht toegewezen, dan weer niet, dan weer wel en uiteindelijk weer niet. De multinational moest zich terugtrekken nadat was gebleken dat hij gelogen had over samenwerkingen met Nederlandse partners, en De Vaart bleef in handen van het CAW.
Maar nadat De Vaart een nieuw convenant had gekregen, stapte coördinator Luc Muraille op bij het daklozencentrum. ‘Het ging om een fundamenteel verschil in visie’, zegt Muraille daar nu over. ‘Vroeger konden wij daklozen individuele begeleiding geven. Nu is De Vaart wel vaker open voor permanentie, maar van veel begeleiding is geen sprake meer.’ Het idee om de zorg in Antwerpen te commercialiseren, is nog niet doodverklaard. In september keurde de Antwerpse OCMW-raad een proefproject goed om schuldbemiddeling deels uit te besteden.
De partij van Bart De Wever denkt weinig hulp nodig te hebben om aan politiek te doen. De rol van de ambtenarij werd net als die van het middenveld teruggedrongen. ‘De helft van de stadsambtenaren denkt nog altijd dat ze voor de SP.A werken’, liet een Antwerpse N-VA’er zich daarover ontvallen. En ook de districten, waaraan de N-VA in 2012 meer geld en bevoegdheden beloofde, konden maar op weinig steun van het stadsbestuur rekenen. ‘De Wever slaagt er in Antwerpen in nog centralistischer te besturen dan de socialisten. Het is een jakobijns bestuur: hij houdt met zijn secondanten in het stadhuis alle touwtjes in handen’, zegt Filip Dewinter.
De Pinokkio’s van de oppositie
Als er in Antwerpen een echte strijd werd uitgevochten, was het wel op straat. Onder burgemeester De Wever is er fors geïnvesteerd in de politie. Experts hebben het over een ‘militarisering’ van het Antwerpse korps – en dan gaat het niet eens over de militairen die nog altijd in sommige straten patrouilleren. Korpschef Serge Muyters, de broer van N-VA-minister Philippe, voelt zich zo geruggensteund door Bart De Wever dat hij zich zelfs met de verkiezingscampagne meent te mogen bemoeien. In een mail naar zijn voltallige korps adviseerde hij zijn agenten zich ‘niet gek te laten maken door wat bepaalde Pinokkio’s allemaal beweren in de pers.’ Muyters doelde daarmee op SP.A-lijsttrekker Jinnih Beels. Het herwonnen zelfvertrouwen van de politie is ook te zien op straat: er worden meer interventies uitgevoerd dan ooit. De criminaliteitscijfers in Antwerpen zijn een beetje sneller gedaald dan in de rest van Vlaanderen, en ook de overlast door drugsgebruik is aangepakt. De war on drugs is evenwel nog niet gewonnen. Tijdens deze bestuursperiode werd Borgerhout het toneel van een voor Vlaamse normen erg gewelddadige clanstrijd in het drugsmilieu. Pas dit jaar presenteerde De Wever een Stroomplan dat daar een einde aan moet maken. Op resultaten is het dus nog wel even wachten. ‘Met gepantserde wagens als een bearcat zullen we geen drugsbaronnen vatten. We zetten beter in op speurders die de geldtrafiek achterhalen’, zei Philippe De Backer (Open VLD) onlangs op het Knack-verkiezingsdebat in Antwerpen.
Ondertussen is de wijkwerking van de politie sterk afgebouwd. Politiekantoren in de districten zijn gesloten, en wijkagenten zijn minder te zien in het straatbeeld. ‘Die agenten kennen onze jongeren niet meer, en onze jongeren kennen de agenten niet meer’, zegt Ali El Moussaoui daarover. Hij is coördinator van Samen op Straat, een jongerenproject van Samenlevingsopbouw. ‘Wij werken goed samen met de cel Diversiteit, maar veel jongeren hebben erg negatieve ervaringen met de politie in Antwerpen. Die relatie is verzuurd geraakt.’
Tot grote ergernis van de oppositie was er wel geld voor een nieuw politiegebouw van bijna 300 miljoen euro. Alle gecentraliseerde diensten zullen aan Berchem Station worden samengebracht. Peter Mertens: ‘Patrick Janssens bouwde nog het MAS. Dankzij Bart De Wever zullen toeristen in de toekomst naar de grootste en duurste politietoren van Europa moeten komen kijken.’
Steentjes herschikken
Er zijn na zes jaar Bart De Wever ook zaken waar iedereen het over eens is: de mobiliteit is een ramp in Antwerpen. ‘De werken in de stad veroorzaken heel veel overlast’, antwoordt schilder Luc Tuymans, gevraagd naar wat er de voorbije zes jaar het meest is veranderd. ‘Ik probeer de auto zo veel mogelijk te vermijden, maar dat is niet voor iedereen mogelijk. Taxichauffeurs klagen daar veel over tegen mij. Er is ook heel weinig informatie en bij sommige straten vraag ik mij ondertussen af hoe vaak men de steentjes op het wegdek kan blijven herschikken.’ Zeker sinds vorige zomer de Leien voor de heraanleg van het Operaplein en de bouw van een tunnel ‘geknipt’ werden, lijkt Antwerpen op een bouwwerf.
Een van de redenen waarom hij vaak zo scherp uithaalt, is het feit dat hij zijn burgemeesterschap met het partijvoorzitterschap van de N-VA combineert.
Het voordeel is dat het aantal auto’s in de stad sindsdien verminderd is. Pas als de werken afgelopen zijn, zal blijken hoeveel van die chauffeurs echt werden verleid om een ander vervoersmiddel te gebruiken. ‘Ik zie tegenwoordig ook schepenen op een elektrische fiets voorbijrijden’, zegt ondernemer Christian Leysen. ‘Ik hoop dat ze dat niet enkel doen omdat de stad vandaag echt niet te bereiken is met de wagen, maar dat het een kwestie van voortschrijdend inzicht is.’
Waar minder schepenen te vinden zijn, net als ook steeds minder Antwerpenaren, is op het openbaar vervoer. Het gebruik daarvan gaat al jaren achteruit. En hoewel Bart De Wever onlangs in Het Nieuwsblad tegen Groen-lijsttrekker Wouter Van Besien vertelde dat hij ‘gechoqueerd’ was door hoe gelijklopend hun programma’s over openbaar vervoer zijn, slaagde dit stadsbestuur er niet in om de kwaliteit van De Lijn te verbeteren. Die blijft abominabel slecht. Er werden nieuwe tramlijnen aangelegd en afgewerkt die al voor 2012 waren uitgetekend, maar onder De Wever zijn er geen nieuwe lijnen gepland.
Een bitter gevecht werd geleverd over drie fietsers die in oktober van vorig jaar omkwamen in het verkeer. De N-VA heeft het er moeilijk mee om echt voor de fietsers te kiezen. Heraangelegde kruispunten worden niet conflictvrij om de doorstroming te garanderen, waardoor fietsers gevaar blijven lopen. In grote delen van de stad werd een zone 30 ingevoerd, maar overtreders worden nauwelijks beboet. ‘Ik hoor De Wever graag zeggen dat hij de stadsvlucht wil tegenhouden en de stad wil verfraaien’, zegt Wouter Van Besien. ‘Maar jonge ouders willen niet wonen in een stad waar ze hun kinderen niet met de fiets naar school durven te sturen, en waar de lucht veel vuiler is dan in andere steden.’
Samen met de Vlaamse regering en de intendant-onderhandelaar Alexander D’Hooghe slaagde dit stadsbestuur er tot verbazing van velen wel in om een Toekomstverbond te sluiten met de actiegroepen/burgerbewegingen over de Oosterweelverbinding. Als de overkapping van de Ring er komt, zal dat een immense verbetering van de leefbaarheid betekenen. Maar hoe loopt het met die onderhandelingen? ‘Over een aantal belangrijke punten zijn we het nog altijd niet eens’, zegt Pol van Steenvoort, die voor Ringland deelneemt aan de onderhandelingen. ‘Maar stilletjesaan groeit er meer vertrouwen.’
Importarmoede
De campagne in 2012 tussen Bart De Wever en burgemeester Patrick Janssens leek van ver een titanenstrijd. In de praktijk hadden de heren soms moeite om grote inhoudelijke verschillen te vinden. Het sociaal beleid, zo luidde het, zou onder De Wever een voortzetting zijn van wat Janssens had gedaan. De OCMW-voorzitster van Patrick Janssens was tenslotte Monica De Coninck, de vrouw die Theodore Dalrymple – de Britse conservatief die De Wever als voorbeeld noemt – in Vlaanderen zou hebben geïntroduceerd. Wat vindt zij van het werk van haar opvolger? ‘Ik probeerde mensen te activeren en te emanciperen’, zegt De Coninck vandaag. ‘Nu worden mensen verplicht een job aan te nemen waarvan iedereen ziet dat ze die niet aankunnen. En als ze uitvallen, worden ze gestraft. Dit bestuur doet enkel het minimum minimorum.’
Dat blijkt ook uit de cijfers. Het aantal Antwerpenaren die bijkomende financiële steun – bovenop het leefloon dus – ontvangen, is tussen 2012 en 2017 fors gedaald: van 33.000 tot 18.230. Toch zijn de noden alleen maar toegenomen. De stad besloot bijvoorbeeld om geen huurwaarborg meer voor te schieten voor mensen die geen conformiteitsattest (een goedkeuring van de stadsdiensten) van het gehuurde pand kunnen voorleggen. Zo’n attest is vaak niet beschikbaar voor woningen van huisjesmelkers, waartoe net OCMW-klanten vaak veroordeeld zijn.
De voorbije zes jaar werden er in Antwerpen – net als de zes jaar daarvoor, overigens – geen sociale woningen bijgebouwd. Het budget daarvoor wordt – niet geheel onterecht, blijkens het schandaal in Gent – geïnvesteerd in de renovatie van de bestaande woningen. Maar in Antwerpen wordt sindsdien van een wooncrisis gesproken: meer dan 20.000 mensen staan op een wachtlijst voor een sociale woning. Schepen Duchateau wijst erop dat Antwerpen met tien procent aan sociale woningen de Vlaamse norm van negen procent netjes haalt. De oppositie antwoordt dat Antwerpen zich niet moet vergelijken met Vlaamse dorpen en naar andere Europese grootsteden moet kijken. Die hebben meestal voor ongeveer twintig procent aan sociale woningen in hun bestand.
Het moratorium past in de campagne die Fons Duchateau voert om vluchtelingen uit de stad te houden, want in zijn ogen is het de vluchtelingencrisis die de armoede heeft doen stijgen. Klopt dat ook? Dat is lastig uit te maken voor een stad als Antwerpen, maar tussen 2012 en 2017 nam het aantal leefloners die niet als vluchteling in Antwerpen aankwamen evengoed toe met 36 procent. De vraag is uiteindelijk wat de N-VA precies onder vluchtelingen of ‘importarmoede’ verstaat. Een vraag, overigens, waar schepen Duchateau ons niet op antwoordde. Als je ook andere nieuwkomers die via wegen als gezinshereniging aankwamen meetelt, dan stijgt hun aandeel in de armoedestatistieken nog. Wie naar alle mensen die buiten de EU zijn geboren kijkt, ziet dat zij het grootste deel van de armen in Antwerpen uitmaken.
Veel jongeren hebben erg negatieve ervaringen met de politie in Antwerpen.
De Berbers
Het ging de laatste zes jaar nog het meest over de burgemeester zelf, Bart De Wever. Zijn tegenstanders hadden soms aan één misbegrepen woord genoeg om over de rooie te gaan, maar een aantal van zijn uitspraken waren ook exact daarvoor bedoeld. In een interview in Ter Zake in 2015 had De Wever het over de Berbers in zijn stad. ‘Dat zijn zeer gesloten gemeenschappen, met een wantrouwen tegenover de overheid’, gaf hij als verklaring voor de ‘reële problemen’ met die bevolkingsgroep. Dat hij Berbers expliciet bij naam noemde, was voldoende voor een storm van kritiek én een klacht wegens racisme – die uiteindelijk werd geseponeerd.
‘Politici – ik heb het niet enkel over Bart De Wever – onderschatten hoe hard hun uitspraken kunnen aankomen’, zegt Ali El Moussaoui van Samenlevingsopbouw daarover. ‘Dat kan zeker jongeren erg hard kwetsten. Zo word het voor jeugdwerkers onbegonnen werk om hen ervan te overtuigen dat ze wél deel uitmaken van de samenleving.’
Na de heisa over zijn Berber-uitspraak is De Wever niet voorzichtiger geworden. ‘Joden vermijden conflicten. Dat is het verschil met moslims’, verklaarde hij dit jaar nog. Net als de uitspraken van N-VA-staatssecretaris Theo Francken in de federale regering dienen zulke verklaringen om van het Vlaams Belang overgelopen kiezers tevreden te houden. Op 14 oktober zal blijken of die strategie gewerkt heeft. Filip Dewinter heeft het alvast over ‘veel geblaat en weinig wol’.
Maar niet iedereen vindt dat er zoveel achter die uitspraken gezocht moet worden. ‘Dat ligt gewoon aan het karakter van De Wever’, vindt Frans Crols, de oud-hoofredacteur van Trends die vandaag voor ’t Pallieterke schrijft. ‘De Wever is geen Daniel Termont, die competent én volks is. De Wever is geen warme persoonlijkheid, hij heeft die uitstraling niet. Trouwens, ik ken Berbers die hem gelijk geven en zeggen dat we met de ruggen naar elkaar toe leven.’
Dave Sinardet is het daar niet helemaal mee eens. ‘De Wever zegt niet alles wat er in hem opkomt, of wat hij denkt. Dus als hij iets zegt, mag daar zeker een strategie achter gezocht worden’, oordeelt Sinardet. ‘Een van de redenen waarom hij vaak zo scherp uithaalt, is het feit dat hij zijn burgemeesterschap met het partijvoorzitterschap van de N-VA combineert. Eigenlijk zou dat verboden moeten worden. Een burgemeester hoort niet de politieke berekeningen te maken die eigen zijn aan de functie van voorzitter. Deels ligt het ook wel aan zijn persoonlijkheid. Maar als De Wever geen voorzitter was, voelde hij veel minder de nood om zich te profileren.’
Is De Wever enkel burgemeester voor de zestig procent die hem verkozen heeft, of ook voor de veertig procent andere Antwerpenaren? En raakt een stad niet in zichzelf gekeerd als de hoofdzorg van de burgemeester is om oud-kiezers van het Vlaams Belang bij hem te houden? ‘Antwerpen moet als elke grootstad vandaag een aantrekkingspool zijn voor talent van over de hele wereld’, vindt Christian Leysen. ‘We moeten dus gastvrij zijn, en het zou goed zijn als de burgemeester en zijn schepenen dat imago ook iets meer uitstralen. Het is niet omdat mensen van ver naar hier komen dat ze geen talenten hebben.’
Rob Envelop
Ondanks alle kritiek kwam burgemeester De Wever de voorbije zes jaar maar één keer echt in de problemen. In november van vorig jaar verscheen een filmpje op nieuwssite Apache waarin iedereen zag hoe De Wever met het gros van zijn schepencollege present tekende op het verjaardagsfeestje van bouwpromotor Erik Van der Paal van Land Invest. Plotseling hing er een sfeer van corruptie rond het Antwerpse stadsbestuur. Wat Bart De Wever zelf betreft, is daar nooit zelfs maar een snipper van bewijs voor gevonden. En schepen voor Stadsontwikkeling Rob ‘Envelop’ Van de Velde, die in interviews zelf toegaf dat hij al eens bochten afsnijdt, kon vertrekken zonder dat hem iets ten laste werd gelegd. ‘De Wever wil liefst dat de discussie over zijn persoonlijke integriteit gaat’, zegt Peter Mertens daarover. ‘Die discussie wint hij sowieso, terwijl dat niet wegneemt dat er dossiers overblijven waar wij nog altijd met meer vragen zitten dan de burgemeester antwoorden geeft.’
Het belangrijkste dossier is waarschijnlijk dat van de Lins Towers die op de vroegere Renaultsite komen. Die werden op 21 december 2012, tien dagen na het bestuursakkoord tussen de N-VA, CD&V en Open VLD, twee keer op dezelfde dag verkocht. Dat onthulde Apache. Renault Retail Group Belgium verkocht de site een eerste keer voor 5,82 miljoen euro aan ondernemers Maurice De Velder en Tom De Wilde. Even later verkopen zij hetzelfde perceel voor 9,09 miljoen euro door aan Land Invest Group. De bouwpromotor mocht uiteindelijk hoger bouwen dan de stedenbouwkundige adviezen voorschreven, en Joeri Dillen, die eerder al voor Land Invest had gewerkt, werd kabinetschef van De Wever. ‘Dat kon eigenlijk echt niet’, valt daarover te horen. ‘Maar de N-VA had gewoon niemand anders. Dillen kwam van het kabinet van Ludo Van Campenhout, en verder had die partij geen kabinetslui met ervaring.’
Er zijn nog meer dossiers waarin de stad ondernemers enthousiast tegemoetkomt. Voor News City, het kantoorgebouw dat De Persgroep als uitgever van De Morgen en Het Laatste Nieuws achter het Centraal Station optrekt, werden ook afspraken geschrapt. Dat complex hoefde uiteindelijk geen wooneenheden te bevatten, en het aanliggende plein hoeft niet zo groen te zijn als oorspronkelijk was gepland. Als extra douceurtje wordt het Kievitplein omgedoopt tot het Mediaplein. ‘In steden als Hamburg wordt er als zot gebouwd. Ik ben daar helemaal voor’, zegt Wouter Van Besien. ‘Maar die stad legt projectontwikkelaars heel strikte regels op. In Antwerpen denkt het bestuur dat alle investeerders wegblijven als je ze zelfs maar een strobreed in de weg legt. Maar Antwerpen blijft aantrekkelijk, ook als je investeerders vraagt om zich aan de regels te houden.’
In Antwerpen denkt het bestuur dat alle investeerders wegblijven als je ze zelfs maar een strobreed in de weg legt.
Inderdaad, er wordt in Antwerpen als zot gebouwd. De nieuwe vastgoedprojecten zijn niet te tellen, en ook de stad zet in op stadsvernieuwing. Dat is de verwezenlijking waar de burgemeester zelf het trotst op is: in Humo vertelde De Wever lachend dat weiterbauen! voor zijn part de verkiezingsslogan van de N-VA mocht zijn. Eindelijk worden dankzij deze burgemeester de Noorderleien heraangelegd, en wordt ook werk gemaakt van de vernieuwing van de Scheldekaaien. (Park Spoor Oost, dat in Borgerhout het antwoord van dit stadsbestuur op het succesvolle Park Spoor Noord moest worden, is dan weer een misbaksel). De groei van de stad is nodig voor de duizenden en duizenden Antwerpenaren die er de komende jaren zullen bijkomen, maar de vragen over de kwaliteit van sommige bouwprojecten blijven. ‘Projecten als de Scheldekaaien zijn positief’, zegt Leysen. ‘Maar deze stad verdient beter dan een schepen voor Stadsontwikkeling die zijn ambtstermijn niet uitdoet om als consultant te gaan werken. We moeten niet terug naar het dirigisme van onder Patrick Janssens, maar het marktopportunisme van Vande Velde is ook niet goed.’
Gewapend bestuur
Opiniepeilingen suggereren dat de huidige coalitie het moeilijk krijgt om de verkiezingen te overleven. De CD&V kreeg in 2012 enkele zetels cadeau van Patrick Janssens om mee op de Stadslijst te staan, en het zal moeilijk worden voor de N-VA om haar monsterscore van toen te evenaren. De groenen of de socialisten zullen tot het college moeten toetreden als Bart De Wever burgemeester blijft, en het gewapende bestuur van deze coalitie zal dan niet standhouden. Maar Monica De Coninck ziet bij de burgemeester het begin van een nieuw leven: ‘Hij gedraagt zich de laatste drie maanden al een beetje anders. Hij is veel charmanter, zowel tijdens de gemeenteraad als in de wandelgangen.’
Verkiezingen 2018
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
