Groen-kiezers zijn politiek erg bewust. Dat verklaart waarom slechts 4 op 10 kiezers meer dan een maand voor de verkiezing zeker waren van een stem voor Groen. Geen enkele andere partij opende lager. Ontdek hier enkele opvallende vaststellingen uit het post-electoraal onderzoek van Dimarso.
Na de verkiezingen van 25 mei ondervroeg het onderzoeksbureau TNS Media /Dimarso 2034 stemgerechtigden in Vlaanderen en Brussel over hun stemgedrag. Deze week leest u de meest opvallende resultaten, gebundeld per partij.
1. Slechts iets meer dan 4 op 10 groene kiezers waren reeds meer dan een maand voor verkiezingsdag zeker van hun stem. Geen enkele andere partij opende lager. De aangroei tijdens de campagne gebeurde vooral 2 tot 3 weken vooraf en minder de dag zelf. Dat toont aan dat Groene kiezers politiek zeer bewust zijn.
2. De Stemtest was hierbij de meest invloedrijke informatiebron. De groene kiezer liet zich ook relatief meer (mis-)leiden door opiniepeilingen, mediarapporten over de prestaties van de parlementsleden en de berekening van de kostprijs van de programma’s. De – wat jongere – groene kiezer maakte ook meer dan anderen nuttig gebruik van internet : websites, e-mail, Facebook en blogs.
3. Groen is de enige partij waar een daling van de lijststemmen merkbaar is. Dit toont aan dat de partij meer bekende koppen krijgt. Groen telde bovendien opvallend meer voorkeurstemmen op Vlaams niveau dan op federaal niveau. Toch stemmen mensen nog meer op Groen voor de standpunten, dan voor wie er op de lijst staat.
4. Hoewel bijna 9 op 10 groene kiezers de partij trouw bleven tussen de Vlaamse en federale lijst, stemde zij die toch wisselde opvallend veel blanco voor het Vlaamse parlement.
5.De discussie rond de overkoepeling van de Antwerpse Ring en het debat rond de sluiting van de kerncentrales waren doorslaggevend voor een heleboel Groen-kiezers. Respectievelijk 11% en 13% liet zich hier door leiden.
6. De aversie tegenover de partij is voor de derde verkiezing op rij gedaald. Nog maar 24% geeft aan ‘nooit’ een stem voor Groen te overwegen. In 2009 bedroeg dit nog 32%. Hiermee schrikt Groen minder kiezers af dan VB en PVDA, maar ook minder dan SP.A en N-VA (die ‘betalen’ voor de polarisering van de recente campagne). De stap naar conversie is echter nog lang. De partij laat immers nog 6 op 10 kiezers onverschillig.
7. De unitaire reflex is duidelijk aanwezig bij de groene kiezer. De partij houdt dan ook een pleidooi voor een federale kieslijst en het behoud van een federale sociale zekerheid. Meer dan een kwart van de Groen-kiezers is voorstander van een meer centraal geleid België. Voor 43% mag de zesde staatshervorming het eindpunt zijn. De roep naar meer of een onafhankelijk Vlaanderen klinkt nog maar door bij 13% van de groene kiezers.
8. Groen kan zich in de toekomst manifesteren als een te duchten concurrent voor SP.A wat de linkse stemmen betreft. Ook al vindt vandaag nog 35% van wie zich in Vlaanderen links noemt onderdak bij SP.A tegenover een kwart bij Groen, heeft de partij nog een groeimarge doordat ze zich niet meer profileert als one-issuepartij. Ook ontevreden ACW’ers kunnen in de toekomst onderdag vinden bij de groene partij.
9. 1 op 5 kiezers die aan Groen twijfelde maar uiteindelijk negatief besliste deed dat op gevoel, waarbij er geen duidelijke reden werd gegeven. Daarnaast werd er werd vooral getwijfeld aan de haalbaarheid en realiteitszin van de voorstellen (eerder op federaal dan op Vlaams vlak).
10. Hoewel het merendeel van de Groen-kiezers zichzelf eerder als links beschouwd (56%), is er een groeiende groep die zichzelf eerder als rechts situeert, namelijk 13% tegenover 4% in 2010.
Lees hier de reactie van Groen-voorzitster Meyrem Almaci:
Groen behaalde negen procent van de stemmen. Een even grote groep heeft dat overwogen. Er is dus groeimarge.
‘Ik denk dat we de hoofden veroverd hebben van vele Vlamingen door ons consequente en constructieve oppositie. Als wij kritiek hadden op voorstellen van de regering Di Rupo of nu op die van Michel, dan beperken wij ons niet tot politiek gekrakeel. We stellen telkens een waardig en positief alternatief voor. Om die andere negen procent binnen te halen moeten we ook hun hart veroveren.
Hoe gaat u dat doen?
‘Door ons nog meer te focussen op positieve levenskwaliteit. We denken niet alleen in puur sociaaleconomische thema’s. We willen een groen verhaal van de toekomst vertellen met een betere balans tussen werk en gezin, tussen werk en milieu enz.’
56 % van uw kiezers beschouwt zich links en progressief. Dat is meer dan bij de SP.A.
‘We zijn ook progressief op sociaaleconomisch vlak en heel liberaal op ethisch vlak. Dat maakt ons uniek.’
Het onderzoek toont ook aan dat u heel wat potentiele kiezers kan halen bij de groep van de malcontente ACW’ers.
‘Tijdens de vorige verkiezingscampagne hebben wij enkele thema’s op de agenda geplaatst die nu nog steeds actueel zijn zoals de vermogenswinstbelasting en het streven naar werkbaar werk. Het rechtse beleid staat daar haaks op. Het zal wel dat vele ACW’ers politiek dicht bij ons staan, maar we willen geen groepen tegen mekaar uitspelen zoals vandaag gebeurt. We willen geen tegenstelling uitbuiten tussen werkgevers en werknemers of tussen burgers en ambtenaren. Die groepen hebben meer overeenkomsten dan verschillen. Daarom gaat Groen zich ook niet focussen op één bepaalde groep, dus ook niet op de ACW’ers, maar als zij het willen, zullen we hun spreekbuis zijn.’
Bruno Tobback, de voorzitter van SP.A, zegt dat hij meer wil samenwerken met de progressieve partijen om de progressieve stemmen niet langer te versnipperen.
‘De politieke bloedarmoede zit vooral aan de rechterzijde waar de NV-A de andere rechtste partijen heeft leeggezogen. Ik wil gerust samenwerken en ik ga de komende weken op bezoek bij mijn collega-voorzitters, het bedrijfsleven en het middenveld, maar ik vind diversiteit ook belangrijk, ook aan linkerzijde.’ (MV)
De Vlaming en zijn stemgedrag
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier