1 op 10 Vlamingen en 1 op 7 Belgen onder armoedegrens: we kunnen ons geen maandenlange politieke crisis veroorloven

Armoede blijft een nijpend probleem, schrijft Frederic Vanhauwaert van het Netwerk tegen Armoede. ‘In een land waar 1 op 10 Vlamingen en 1 op 7 Belgen onder de armoedegrens duiken, kunnen we ons geen maandenlange politieke crisis veroorloven.’ Hij vraagt aan de partijen om meteen een duidelijke keuze te maken inzake armoedebestrijding.

Het Netwerk tegen Armoede stelt vast dat kiezer de kaarten ingewikkeld gelegd heeft. Wij spreken ons niet uit over deze of gene mogelijke coalitie. Wat het ook moge worden qua coalitie, het wordt sowieso stevig knokken voor armoedebestrijding. Hopelijk verdwijnt de aandacht voor armoedebestrijding niet, nu de verkiezingen achter de rug zijn.

Het Netwerk tegen Armoede zette in de voorbije campagne zwaar in op een verhoging van alle uitkeringen en inkomens boven de armoedegrens. Onze petitieactie creëerde zeker een politiek draagvlak om die verhoging te realiseren.

Algemeen wordt nu erkend dat heel wat uitkeringen (leefloon, werkloosheidsuitkeringen, laagste pensioenen, invaliditeitsuitkeringen, …) veel te laag zijn om waardig te kunnen leven. Wij hopen dat de partijen die nu aan zet zijn, hun beloftes op dit vlak waarmaken.

Wij blijven mikken op een onvoorwaardelijke verhoging, want de Europese armoedegrens is nog altijd maar het absolute minimum om rond te komen. De uitdagingen op het vlak van armoedebestrijding zijn groot. In de campagne gaven we een aantal duidelijk marsrichtingen om armoede aan te pakken.

Zo pleiten we voor meer aandacht en budget voor mensen die huren. Binnen het budget van de woonbonus liggen er zeker en vast mogelijkheden. Ook willen we dat werkzoekenden uit de hoek gehaald worden waar de klappen vallen. Mensen verdienen alle (brede) begeleiding en steun, enkel dat is de juiste en duurzaamste weg naar werk. En daarvoor dient jobcreatie voor kortgeschoolden tegelijk een prioriteit te zijn.

Op vlak van gezondheidszorg ligt er een groeiend toegankelijkheidsprobleem: een meer toegankelijke eerstelijnszorg kan zeker met de veralgemening van de derdebetalersregeling die in meerdere partijprogramma’s terug te vinden was, net zoals partijen ook meer wijkgezondheidscentra willen. In het onderwijs dringt een uitbreiding van de maximumfactuur naar het secundair onderwijs zich op. Grote uitdagingen dus, en die vereisen een snelle regeringsvorming met partijen die duidelijke keuzes maken voor armoedebestrijding.

Armoede blijft een nijpend probleem. In een land waar 1 op 10 Vlamingen en 1 op 7 Belgen onder de armoedegrens duiken, kunnen we ons geen maandenlange politieke crisis veroorloven.

Hopelijk hebben de partijen die nu aan zet zijn dat ook begrepen. Wij vragen van de volgende regering geen actieplan met honderden kleine maatregelen. De vorige bestuursperiode, zowel op Vlaams als op federaal niveau, heeft geleerd dat dat niet voldoende werkt.

Wij hameren erop dat er nu al, bij de formatie, duidelijke keuzes moeten gemaakt worden, ook budgettair, over welke maatregelen en investeringen men wil voorzien om de armoede terug te dringen. Een aantal recepten, die mensen in armoede zelf verkiezen, gaven we hierboven weer.

De verkiezingsuitslag maakt verschillende coalities mogelijk. Onze voorkeur gaat uit naar een coalitie die van deze prioriteiten van bij de start van de nieuwe regering(en) werk wil maken. Het Netwerk tegen Armoede zal blijven ijveren voor regeringsakkoorden met armoedebestrijding als absolute topprioriteit. Hopelijk vinden de partijen de politieke wil om dat ook daadwerkelijk te doen.