Het Duitse weekblad Der Spiegel bezocht het koninkrijk van het kwaad.

Politiek redacteur Derk Jan Eppink van De Standaard – zelf van Nederlandse komaf – constateerde onlangs dat zijn ex-landgenoten alle gruwelverhalen over België bij voorbaat geloven. “Je zou eigenlijk een hek om België heen moeten zetten”, luidde de conclusie van Sonja Barend nadat Regina Louf op de Nederlandse televisie haar wedervaren had verteld. Een medewerker van Zwarte Woensdag kreeg in Nederland zelfs asiel aangeboden. Van ironie bleek geen sprake. Een Amsterdamse vriendin had de laatste twee romans van Hugo Claus gelezen. “Zo beklemmend! Dat je in zo’n land nog kunt wonen!”

Allez, vooruit. Eh wel merci, Louis!

Wat zeg je in zo’n geval?

Duitsers bijvoorbeeld geloven al enige jaren dat in Amsterdam – dat pittoreske stadje, waar ze vroeger op klompen liepen en op een dieet van pekelharing en jenever leefden – de condooms in de grachten drijven en de injectiespuiten onder je voeten kraken. Het oerdegelijke weekblad Der Spiegel had enige jaren geleden Frau Antje op de cover. Frau Antje is het Volendammer meisje dat op de Duitse televisie Hollandse zuivelproducten aanprijst. Ze was afgebeeld als een del, een buitenmaats blik paardenpis van het merk Heineken met daarin een bosje verlepte tulpen in heur armen, een stevige joint in de bek, en een pleister op de onderarm.

Het bijbehorende verhaal was navenant.

De Nederlanders waren ziedend, en de Volkskrant gaf de Duitsers een koekje van eigen deeg door hen fijnzinnig te typeren als “agressieve, schreeuwende, bierdrinkende zwijnen”.

Nu is in Der Spiegel België aan de beurt.

“Wij kennen onze buren amper”, geeft het blad toe. ” Jacques Brel en Georges Simenon houden we gewoonlijk voor Fransen, de Vlaamse metropool Antwerpen situeren we in Nederland. Er is nauwelijks iemand die weet dat de smurfen, Lucky Luke, Kuifje, witlof en pommes frites Belgische creaties zijn.”

Daar moest wat aan gedaan worden. De onverschrokken correspondente Marion Schreiber bericht vanuit Brussel “dat het leven er aangenaam maar niet ongevaarlijk is.” Zo zal zij bijvoorbeeld nooit vergeten haar auto van binnenuit te vergrendelen als ze zich in het verkeer waagt. Je kunt nooit weten.

“In het dal van de duisternis” luidt de kop boven haar verhaal. Zij meldt – exclusief, blijkt achteraf – dat het mandaat van Jean-Marc Connerotte als onderzoeksrechter niet zal worden verlengd. Zij heeft niet op het eindrapport van de commissie- Verwilghen gewacht om te concluderen dat er in België sprake is van pedofiele netwerken. Het web sluit zich om Paul Vanden Boeynants! Niet voor niets weigerden de ouders van Franse koorknapen hun kinderen tijdens een optreden in Brussel bij Belgische gastfamilies te laten logeren. Ondanks de aanwezigheid van 16.000 rijkswachters, 2000 speurders en 18.000 geheime agenten (sic) lijkt België nog het meest op “de onderste ring uit het Inferno van Dante“. Kortom: “Zoals Oost-Europa zich nog in het stadium van het postcommunisme bevindt, zo heeft België, zou men kunnen zeggen, als eerste Europese land de fase van de postdemocratie bereikt.”

Zo horen we het ook eens van een ander.

Een goede raad! Als u deze zomer tijdens uw vakantie in het Zwarte Woud gevraagd wordt waar u vandaan komt, antwoord dan zoals Jacques Brel: “Je suis van Luxemburg.”

Valentijntjes

Omdat Valentijn dit jaar ongelukkigerwijs niet op woensdag viel, publiceert Zwarte Woensdag noodgedwongen de hartenwensen van zijn lezers met enige vertraging.

The X-side-files

We zeggen niet dat het waar is en al evenmin dat het niet waar is. De lezer moet oordelen. Maar we nemen het risico om het sacrosante geheim van onderzoek te schenden, omdat deze zaak, die de voetballerij op zijn grondvesten doet daveren, een grondig onderzoek verdient. Daar knelt nu net het voetbalschoentje: het onderzoek ligt stil. Het bondsparket, vastgeroest in regeltjes en procedures, weigert geloof te hechten aan de verklaringen van Eddy X en verbande de scheidsrechters die Eddy X wel ernstig namen, naar de zijlijn.

Toch kent deze kroongetuige details die iemand die er niét bij is geweest, onmogelijk kan kennen. Dat blijkt uit het onderzoek dat is verricht door twee topreporters van Zwarte Woensdag. Ze zijn vijf maanden met deze zaak bezig geweest, dag en nacht, echt waar. Het werd een drug. Ze namen hun dossiers zelfs mee op vakantie. En toen ze na hun terugkeer uit Benidorm hun gsm-factuur ontvingen, had die iets van een spiegel die hen werd voorgehouden: ze waren geen normale mensen meer. Ze hebben zich ladderzat gezopen (hún woorden), maar wij, de baas van Zwarte Woensdag, steunden hen door dik en dun. Al te lang verdwenen schandalen in de doofpot. Moeten we misschien herinneren aan het nooit opgeloste Anderlecht-omkopingsschandaal, met zijn tentakels tot in het buitenland? Het bondsparket moet dus niet zo hoog van zijn ivoren toren blazen.

Eddy X getuigde hoe hij via de dubieuze makelaar Maurice C. werd meegesleept in een netwerk van corrupte spelers dat heel de voetbalsamenleving ondermijnt. Het betreft zonder uitzondering hooggeplaatsten in het klassement, die opduiken in niet minder dan 14 van de 18 eerste-klasseclubs. Eddy X wist precies te vertellen hoe de loges eruit zagen waar de voetbalfeestjes werden georganiseerd, hoe de zwaksten, die onderaan het klassement bengelden, werden misbruikt, gesard en uiteindelijk gedegradeerd, waar de spijker op de kop werd geslagen, waar doekjes voor het bloeden werden aangetroffen. Eddy X kent zelfs de bedragen: een kwart miljoen per speler, een half miljoen per match. En hij noemt namen, dan nog niet van de minsten: Odilon X, de zoon van C., zelfs een Gouden Schoen. Eddy X verkoos te getuigen. Zijn verklaringen zijn zijn testament.

En vooral, Eddy X wijst de feiten aan. Hoe Cercle B., die hij in het netwerk als Club leerde kennen, weigerde mee te werken en vervolgens naar de tweede klasse verdween. Het dossier werd nooit terdege onderzocht. Hoe hijzelf voor de keuze stond: betalen of degraderen. Ook Eddy X weigerde en zijn ploeg verloor met 5-0, een uitslag die nooit afdoende werd verklaard. Dat het lugubere Bosuil-stadion nu wordt afgebroken, dient alleen om alle mogelijke sporen uit te wissen.

Zwarte Woensdag laat zich niet misleiden door het spelletje dat de voetbalwereld verdeelt in believers en non-believers. Wij behoren, net als de gerenommeerde voetbalpsychiater Karel Bergh, tot de professionals: wij weten twintig keer meer dan onze concurrenten en dus hebben wij gelijk.

Huismededeling

Helaas moet onze Michelbeekse Montignac-chroniqueur Herman De Croo zich deze week onthouden. Zoals bekend kent het dieet in zijn aanvangsfase minder aangename bijwerkingen, zoals darmkrampen en flatulentie. Meer zeggen we daar niet over, behalve dat deze effecten tijdelijk van aard zijn, zodat onze medewerker de kroniek van zijn wederwaardigheden hopelijk volgende week kan perpetueren.

Bijdragen: Piet Piryns, Marc Reynebeau